Εν αρχή ην ο ήχος. Την οπτική κραυγή την έχεις συνηθίσει τόσα χρόνια. Ακόμα κι αν το Competizione είναι εμφανισιακά ακόμα πιο βιμπράτο.

Και το εσωτερικό δε σου είναι άγνωστη ποσότητα. Ακόμα κι αν τα μπάκετ της Sabelt αγκαλιάζουν με μια σχεδόν τρομαχτική αρτιότητα όλο τον κορμό. Όμως τον ήχο, όχι δεν μπορείς να τον συνηθίσεις. Ούτε είναι μια συχνότητα που τη συναντάς εύκολα. Ίσως μόνο σε super car. Αλήθεια. Αν έπρεπε να διαλέξω ένα χαρακτηριστικό από το Abarth 595 Competizione, σίγουρα θα ήταν ο ήχος. Τα υπόλοιπα έπονται και μάλιστα (σχεδόν) όλα αποτελούν μια ευχάριστη έκπληξη.

Ας τα πάρουμε λοιπόν από την αρχή. Από τη στιγμή που κατεβαίνω από το γραφείο για να οδηγήσω το Abarth 595 Competizione μέχρι τη Θήβα για μετρήσεις και μετά να το στρίψω μέχρι την Πάρνηθα, όπου με περίμενε ο φωτογράφος για λίγο στρίψιμο ακόμα. Η εμφάνιση είναι λίγο πολύ γνωστή, αλλά ακόμα πιο τραβηγμένη στα άκρα. Διχρωμία γκρι με κόκκινο, 17άρες ζάντες με πλευστά τρυπητά δισκόφρενα της Brembo, με διάμετρο 305 mm τα εμπρός. Στο εσωτερικό ο σπορ αέρας ακόμα πιο τονισμένος, με το δίχρωμο δερμάτινο τιμόνι, τον λεβιέ και τα ποδωστήρια από αλουμίνιο, το έξτρα όργανο για την πίεση του τούρμπο και βέβαια τα εξαιρετικά μπάκετ της Sabelt που λέγαμε πιο πάνω. Είναι όμως όταν γυρνάω το κλειδί και ακούω εκείνο το βροντερό παρών από τις δίδυμες απολήξεις της Record Monza εξάτμισης που μπαίνω ανεπιστρεπτί στο κλίμα. Σε αυτή την αίσθηση που σχεδόν σε υποχρεώνει να έχεις η συγκεκριμένη έκδοση ότι από λεπτό σε λεπτό θα δεις την καρό σημαία και θα μπεις στην πίστα.

Για να είμαι ειλικρινής τα προηγούμενα Abarth 500 δεν μου πολυάρεσαν. Πολύ λάδι αλλά όχι και αντίστοιχα πολλές τηγανίτες. Ετούτο όμως από την αρχή δείχνει τα δόντια του. Το βάζεις στη σπορ λειτουργία και η εξάτμιση θυμίζει τύμπανα του πολέμου. Και εν τέλει είναι γρήγορο. Σαφώς περισσότερο από το 160άρι. Πράγμα που δεν φαίνεται τόσο στο 0-100, όπου προηγείται μόλις κατά 0,2” (7,4” έναντι 7,6”) αλλά κυρίως όσο ανεβαίνουν τα χιλιόμετρα. Στο 0-160 km/h για παράδειγμα κερδίζει πάνω από 2 δευτερόλεπτα από το 160άρι (18” έναντι 20,2”). Η αύξηση της πίεσης της τουρμπίνας έχει τα αρνητικά της στις χαμηλές στροφές, όπου το Competizione είναι ράθυμο, αλλά από τις 2.500 rpm και πάνω δείχνει τα δόντια της. Αποτέλεσμα σε όλες τις ρεπρίζ χαμηλά να χάνει από το 160άρι, αλλά να ανακτά το έδαφος όσο ανεβαίνουν τα χιλιόμετρα και τελικά να αποκτά σημαντικό προβάδισμα. Προφανώς τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν οι σχέσεις ήταν λίγο πιο σφιχτές ή τοποθετούσαν ένα 6άρι κιβώτιο.

Η σημαντικότερη βελτίωση είναι η τοποθέτηση της ανάρτησης της Koni με τα αμορτισέρ με βαλβίδα FSD (Frequence Selective Damping). Το εν λόγω σύστημα λειτουργεί συνοπτικά ως εξής: Μια βαλβίδα ανοίγει μια επιπλέον δίοδο για το λάδι όταν τα αμορτισέρ περνούν πάνω από λακκούβες υψηλής συχνότητας, προκειμένου να υπάρξει καλύτερη απόσβεση. Συνδυάζεται δε και με χαμηλωμένα ελατήρια από την Eibach. Το αποτέλεσμα είναι υπαρκτό. Το Competizione είναι εμφανώς πιο άνετο μέσα στην πόλη από το προηγούμενο 160άρι, πιο ενδοτικό με τα χτυπήματα να έχουν σχεδόν εξαλειφθεί. Την ίδια στιγμή η ανάρτηση διατηρεί έναν πολύ καλό έλεγχο του αμαξώματος. Μου έκανε εντύπωση ότι πλέον δεν αναπηδά όταν συναντήσει ανωμαλίες μέσα στη στροφή, δίνοντάς σου μια εμπιστοσύνη που δεν είχες οδηγώντας το προηγούμενο. Την ίδια στιγμή το Abarth είναι απολύτως πρόθυμο να σου κάνει το χατήρι της μεταφοράς βάρους και της τοποθέτησης χωρίς το σχετικά μικρό του μεταξόνιο να αντιδρά άτσαλα.

Σε ανηφορικές διαδρομές το Torque Traction Control, που λειτουργεί εν είδει μπλοκέ διαφορικού, διαπιστώνεις ότι δουλεύει πολύ καλά, με σωστό έλεγχο της υποστροφής ισχύος χωρίς να «γονατίζει» το αυτοκίνητο. Ναι θα ήθελα καλύτερο κούμπωμα των σχέσεων, ναι θα ήθελα και καλύτερη θέση οδήγησης – τα Sabelt είναι εξαιρετικά αλλά δεν φτάνουν – ναι θα προτιμούσα και μια πιο γραμμική λειτουργία του κινητήρα. Ωστόσο το συγκεκριμένο Abarth έχει την ικανότητα να σε βάζει στο κλίμα, είναι απαιτητικό και ταυτόχρονα σου χαρίζει κάμποση οδηγική ευχαρίστηση με έναν τρόπο πιο «παλιακό». Βέβαια θα προτιμούσα όλα αυτά να έρχονται σε ένα πακέτο πολύ φθηνότερο. Οι Ιταλοί αποτιμούν υπερβολικά ακριβά το στυλ ή το όνομα ή και τα δύο και είναι κρίμα διότι το Abarth θα μπορούσε να είναι το αυτοκίνητο «εισόδου» ενός νέου οδηγού στον θαυμάσιο κόσμο της σπορ οδήγησης. Η τιμή του κάθε άλλο παρά βοηθά σε κάτι τέτοιο. Γίνεται έτσι περισσότερο ένα παιχνίδι για εκκεντρικούς, κάτι που κατά τη γνώμη μου δεν του αξίζει.

Τι λέει το DRIVE
Χωρίς δεύτερη σκέψη αυτό είναι το καλύτερο Abarth 500 που έχουμε οδηγήσει. Έχει δύναμη και το κυριότερο, έχει πλέον και ένα set up ανάρτησης που μπορεί να ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς οδηγούς. Σαν κερασάκι βάλτε και τον πλούσιο εξοπλισμό αλλά και τον ξεσηκωτικό ήχο της εξάτμισης. Η τιμή πάντως είναι υπερβολικά υψηλή, παρά τον ειδικό χαρακτήρα του αυτοκινήτου.

Τιμή από €27.250 (με απόσυρση)
Τεχνολογία 1.368 cc, i4, 16v, 2 ΕΕΚ, έμμεσος ψεκασμός και τούρμπο179 PS/5.500 rpm, 25,5 kgm/x3.000 rpm, χειροκίνητο κιβώτιο 5 σχέσεων
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 km/h 7,4”
0-160 km/h 18”
0-400 m 15,3” @ 149km/h
0-1.000 m 28” @ 185,2 km/h
50-110 km/h (με αλλαγές) 5,6”
50-80 km/h (3η) 3,2”
80-110 km/h (3η) 3,3”
80-110 km/h (4η) 4,3”
110-140 km/h (4η) 4,9”
110-140 km/h (5η) 6,4”
Φρένα 100-0 km/h 37,9 m
Τελική ταχύτητα 225 km/h
Μέση κατανάλωση 10,2 lt/100 km
Εκπομπές CO2 139 gr/km
Διαστάσεις 3.657 x 1.627 x 1.485 mm
Βάρος 1.110 kg
Μετρήσεις DRIVE