Η αλήθεια είναι ότι εδώ δεν έχουμε φτιάξει μια λίστα με τις εμπορικές αποτυχίες της αυτοκινητοβιομηχανίας. Αυτοκίνητα που προφανώς και δεν έγιναν αποτυχίες μόνο από τα χαμηλά νούμερα πωλήσεων, αλλά και από τα χρήματα που έχασε ένας κατασκευαστής για να ανατάξει την κακή πορεία ενός μοντέλου.

Η λίστα μας περιλαμβάνει δέκα αυτοκίνητα που το κόσμος τα μίσησε ή τα απέρριψε για διάφορους λόγους. Επειδή ήταν άσχημα, επειδή ήταν άγνωστα, επειδή δεν πρέσβευαν τις αξίες της φίρμας, επειδή ήταν υπέρ το δέον καινοτόμα, επειδή ήταν αναξιόπιστα… Και τελικά κατέληγαν να είναι δύσκολο να μεταπωληθούν. Ειδικά όταν συνδύαζαν παραπάνω από ένα λόγους «απέχθειας». 

Με λίγα λόγια, ακόμη λιγότερη αντικειμενικότητα και κυρίως με όση κακοπιστία χρειάζεται, ιδού η επιλογή μας στα αυτοκίνητα που οι πολλοί δεν ονειρεύτηκαν κι εμείς μαζί τους.

Μερικά από αυτά τα αυτοκίνητα ήταν πολύ άνετα, πολύ πρωτότυπα ή ακόμα και «φιλικά», αλλά δεν μπόρεσαν να βρουν ποτέ το κοινό τους. Γιατί όμως συνέβη αυτό και δεν «πούλησαν»; Οι λόγοι είναι πολλοί. Άλλες φορές διότι η εικόνα της φίρμας δεν ενέπνεε τον μέσο οδηγό ή επειδή ο κατασκευαστής είχε οικονομικές δυσκολίες ή/και το δίκτυο διανομής του είναι πολύ περιορισμένο. Άλλες φορές, η επιτυχία δεν ήρθε στο ραντεβού επειδή το μοντέλο ήταν εσφαλμένα τοποθετημένο στην κατηγορία του ή ο κινητήρας του ήταν ακατάλληλος για την αγορά.

Οι λόγοι που οδηγούν σε επιχειρηματικές αποτυχίες, είπαμε, μπορεί να είναι πολλοί. Μπορεί επίσης να επρόκειτο για μια λανθασμένη τιμολόγηση, ιδίως λόγω της χώρας εισαγωγής και των κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών από τη μια αγορά στην άλλη.

Volkswagen K70 1970-1975

Η Volskwagen προχώρησε στην αγορά της ΝSU το 1969, με την εταιρεία του του Neckarsulm να διαθέτει στην γκάμα της το Ro80, το οποίο κάτω από καπό φορούσε περιστροφικό κινητήρα. Εκείνη την περίοδο, η ΝSU ετοίμαζε μια μπερλίνα με την ονομασία K70. Έτσι, η VW μη θέλοντας να ασχοληθεί με τους μπελάδες που φέρνουν οι ρότορες, επέτρεψε στην NSU να συνεχίσει την παραγωγή του Ro80 και πρόσθεσε στη δική της γκάμα της το K70. 

Έτσι, μπορεί να εξελίχθηκε εξ ολοκλήρου από την NSU, αλλά λανσαρίστηκε το 1970 με το σήμα της VW. Tο Κ70 ήταν το πρώτο προσθιοκίνητο και υγρόψυκτο μοντέλο του Wolfsburg. Δυστυχώς, αν και το K70 ήταν πρωτοποριακό για την εποχή του δεν κατάφερε να ξεχωρίσει στην κατηγορία του έχοντας απέναντι του το Typ 4 (411 και 412) της ίδιας της VW και το Audi 100. Mέχρι το τέλος της παραγωγής του το 1975, το VW K70 σημείωσε 210.000 πωλήσεις.

Porsche 924 1975-1985

Οι πρώτες μελέτες της 924 δεν ξεκίνησαν από την Porsche, αλλά από τη Volkswagen το 1971 που προσδοκούσε να λανσάρει ένα κουπέ. Όμως, οι επιπτώσεις της πρώτης πετρελαϊκής κρίσης ανάγκασαν τον Γερμανό κατασκευαστή να εγκαταλείψει το πρότζεκτ προς χάριν του μελλοντικού Golf GTI. Η Porsche από την άλλη, με τη σκέψη ότι έπρεπε να καλύψει το κενό που δημιουργούσε η γερασμένη 914 πήρε τη σκυτάλη του πρότζεκτ και το παρουσίασε ως αυτοκίνητο παραγωγής τον Νοέμβριο του 1975.

Με το 4κύλινδρο υγρόψυκτο μοτέρ EA831 της VW -που φορούσε το Audi 100- τοποθετημένο εμπρός, συνδυασμένο με 4άρι σασμάν Audi πίσω -ενσωματωμένο στο διαφορικό- και αυθεντική σιλουέτα πλήρως διαφοροποιημένη από την 911, η 924 είχε ό,τι χρειαζόταν για να τη μισήσουν οι φανατικοί της Porsche.

Παρότι κόκκινο πανί για τους φανατικούς της Porsche, η δελεαστική τιμή της 924 που ήταν 30% κάτω από αυτή της 911 την έκαναν να γνωρίσει μια άνευ προηγουμένου εμπορική επιτυχία. Ιδίως στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Περισσότερα από 160.000 αυτοκίνητα κατασκευάστηκαν από το 1976 έως το 1985, νούμερο που όχι μόνο βοήθησε την Porsche να αποφύγει τη χρεωκοπία, αλλά δημιούργησε και τα απαραίτητα έσοδα για να συνεχίσει να κατασκευάζει και να εξελίσσει την 911.

Ferrari Mondial 1980-1982

H Ferrari Mondial έκανε πρεμιέρα στο Σαλόνι της Γενεύης το 1980. Το δυστύχημα όμως ήταν ότι οι επιδόσεις της αποδείχτηκαν κατώτερες από αυτές της προκατόχου της 308 GT4. Γεγονός απαράδεκτο για μια Ferrari. Το μοτέρ, τοποθετημένο εγκάρσια, από γεννησιμιού του έβγαζε 215 PS που και μόνο στο άκουσμα του νούμερου οι ferraristi έβγαζαν με τη σειρά τους φλύκταινες.

Η αντίδραση του Maranello ήρθε 18 μήνες αργότερα, με την τοποθέτηση μιας κεφαλής quattrovalvole (τέσσερις βαλβίδες στον κύλινδρο) στον V8 της Mondial. Έτσι από τα 215 άλογα ανέβηκε στα 240. Γεγονός που έκανε τις πωλήσεις να απογειωθούν. Έπειτα, η Ferrari φρεσκάρισε αισθητικά τη Mondial, ανέβασε τον V8 στα 3,2 lt, ανεβάζοντας παράλληλα την ισχύ στους 270 PS. Άνετη, εύκολη στη συμβίωση, αυτό το παρεξηγημένο σούπερκαρ θα έμενε στους καταλόγους της Ferrari μέχρι το 1989.

Maserati Biturbo 1982-1985

Η Maserati Biturbo παρουσιάστηκε το 1981 και είχε όλα τα εχέγγυα να γραφτεί στην Ιστορία ως ένα από τα καλύτερα αυτοκίνητα της δεκαετίας του 1980. Στα χαρτιά αποτελούσε μια πιο μικρή και πιο προσιτή έκδοση της Quattroporte. Δυστυχώς, η Biturbo έμεινε στην Ιστορία ως ένα από τα πιο αναξιόπιστα αυτοκίνητα της Viale Ciro Menotti.

Το μοντέλο υπέφερε από μηχανικά και ηλεκτρικά προβλήματα κάτι που την εμπόδισε να σημειώσει εμπορική επιτυχία. Η Maserati Biturbo κατασκευάστηκε σε 9.200 κομμάτια μεταξύ 1982 και 1985.

Alfa Romeo Arna 1983-1987

Η Alfa Romeo αποφάσισε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 να συστρατευθεί με τη Nissan για την παραγωγή ενός μικρομεσαίου χάτσμπακ. Στόχος των Alfa Romeo και Nissan ήταν να δημιουργήσουν ένα ανταγωνιστή των VW Golf και Lancia Delta χωρίς να δαπανήσουν μεγάλα ποσά για εξέλιξη. Όλοι περίμεναν πως το αποτέλεσμα θα συνδύαζε τον ιταλικό σχεδιασμό με την ιαπωνική αξιοπιστία. Τελικά συνέβη το ακριβώς αντίθετο!

Η Arna παρουσιάστηκε στην Έκθεση Φρανκφούρτης το 1983 σοκάροντας όλους τους alfisti. Το αυτοκίνητο χρησιμοποιούσε το αμάξωμα, την πίσω ανάρτηση και τα φρένα του Nissan Cherry, με κινητήρα, κιβώτιο ταχυτήτων και εμπρός ανάρτηση από την Alfasud. Περιττό να πούμε πως εκτός από τη συντηρητική εμφάνιση, η Arna ταλανιζόταν από προβληματική ποιότητα κατασκευής και αξιοπιστία, ενώ στον δρόμο δεν θύμιζε σε τίποτα Alfa Romeo. Τελικά, η συμμαχία Alfa Romeo και Nissan έληξε άδοξα, με την παραγωγή της Arna να μετρά μόλις 53.047 πωλήσεις μεταξύ 1983 και 1987.

FIAT Multipla 1998-2010

Το τι έχει ακούσει για την εμφάνισή του το πρώτο Multipla, δεν λέγεται -δεύτερο για την ακρίβεια μιας και είχαμε το 600 Multipla το 1956. Ο τολμηρός σχεδιασμός του αποδείχτηκε υπέρ το δέον προχωρημένος για την εποχή που παρουσιάστηκε. Και όμως, πίσω από αυτή την εξωτερική εμφάνιση, η FIAT είχε δημιουργήσει ένα μικρό θαύμα. Ο τρόπος με τον οποίο είχε χωροταξικά μεγιστοποιήσει την άνεση στο εσωτερικό, οι έξυπνες, πρακτικές λύσεις και η πολύ καλή περιμετρική ορατότητα, και η εξαιρετική οδική συμπεριφορά το καθιστούσαν ένα μοντέλο ιδανικό για οικογένειες.

Εντός υιοθετούσε μία διάταξη θέσεων 3+3, επιτρέποντας σε ένα παιδί ή ένα μικροκαμωμένο ενήλικα να καθίσει ανάμεσα στον οδηγό και στον συνοδηγό. Αυτοί που το είχαν αποκτήσει, έπιναν νερό στο όνομά του. Η συντριπτική πλειονότητα ωστόσο, το έβλεπε ως το ιδανικό θύμα για καζούρα. Η FIAT κάποια στιγμή προσπάθησε να σώσει την κατάσταση με ένα εκτεταμένο facelift, μετατρέποντας το σε ένα υπερτροφικό Punto. Αυτό όμως αποδείχτηκε απλώς ένα ημίμετρο.

Pontiac Aztek 2000-2005

Με το που παρουσιάστηκε το Pontiac Aztek ως πρωτότυπο το 1999 καταδικάστηκε από την ίδια την εμφάνισή του. Μπορεί ως αυτοκίνητο να ήταν ιδιαίτερα πρακτικό, αλλά οι αγοραστές δεν το προτίμησαν εξ αιτίας της σχεδίασης του. 

Το Aztek παρέμεινε στην παραγωγή μέχρι το 2005 με την GM να σταματάει τη λειτουργία της Pontiac το 2010. Με 25.000 ετήσιες πωλήσεις, έμεινε μακριά από τον ετήσιο στόχο των 75.000 μονάδων που είχε θέσει η General Motors.

Ίσως η Pontiac λάνσαρε το Aztek σε λάθος εποχή, μιας και τα crossover δεν είχαν κατακτήσει την αγορά ακόμη. Έτσι οι αγοραστές δεν ήξεραν εάν το «ασχημόπαπο» Aztek πρόκειται για MPV ή SUV.

Suzuki X-90 1995-1997

Πρόδρομος των κουπέ SUV, το Suzuki X-90 πάνω σε βάση Vitara έσπρωξε τη συνταγή ακόμα μακρύτερα, έχοντας μόνο δύο θέσεις στην καμπίνα. Αλλά και η επιτυχία του ήταν αυτό που λέμε «περιορισμένη»: 1.348 πωλήσεις στην Ιαπωνία το 1996, 7.205 στις Ηνωμένες Πολιτείες... και ύστερα ήρθε η κατάρρευση. Μόλις 2.087 μονάδες παγκοσμίως το 1997... λιγότερες από 500 το 1998.

Το Suzuki X-90 βρήκε νόημα στη ζωή του όταν η Red Bull μετέτρεψε κάμποσα αυτοκίνητα σε κινούμενες διαφημίσεις, με γιγάντια τενεκεδάκια τοποθετημένα στο πίσω μέρος του.

Jaguar X-type 2001-2009

Η Jaguar εξέλιξε την Χ-type όσο βρισκόταν κάτω από την ομπρέλα της Ford με σκοπό να αντιμετωπίσει τις Mercedes Benz C-Class και BMW 3 Series. Ωστόσο, η X-type έκρυβε από κάτω της ένα Ford Mondeo. Στην προσπάθεια να κρύψει το γεγονός ότι η X-Type βασίζεται πάνω σε μια προσθιοκίνητη πλατφόρμα, η Jaguar λάνσαρε την μπερλίνα το 2001 με έναν V6 βενζίνης και τετρακίνηση, σε μια εποχή που στην κατηγορία κυριαρχούσαν οι 4κύλινδροι κινητήρες ντίζελ.

Ως αποτέλεσμα δεν σημείωσε εμπορική επιτυχία ούτε στην Ευρώπη ούτε στις HΠΑ. Έτσι, για τον αντικαταστάτη της, η Jaguar αποχωρίστηκε το όνομα X-type και ονόμασε τη νέα της μπερλίνα, XE.

Aston Martin Cygnet 2011-2013

Το 2011, η Aston Martin διεύρυνε την γκάμα της με το Cygnet. Όχι, δεν ήταν κάποιο διθέσιο σούπερκαρ αλλά ένα Τοyota iQ με το σήμα του Βρετανού κατασκευαστή.

Η Αston Martin γνωρίζοντας ότι το Cygnet δεν έχει θέση στην γκάμα της, παραδέχθηκε δημόσια ότι αναγκάστηκε να το προσθέσει έτσι ώστε να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις εκπομπών ρύπων για τους κατασκευαστές της ΕΕ. Η Aston Martin ήλπιζε να πουλήσει 4.000 κομμάτια, αλλά η παραγωγή του Cygnet σταμάτησε το 2013 με μόλις 300 να έχουν κατασκευαστεί συνολικά.