Κάθε ένα από τα τελευταία τέσσερα χρόνια, εντελώς τυχαία, όλο και κάτι νέο αφορά το Mazda MX-5 και έτσι φτάνει στα χέρια μας για δοκιμή. Εξίσου τυχαία, αυτό συμβαίνει πάντα λίγο πριν τις καλοκαιρινές διακοπές και είναι ο καλύτερος τρόπος για να ενεργοποιηθεί το καλοκαιρινό mood.

Μια ανοιχτή βραδινή βόλτα βλέπετε, αρκεί να πάρει από πάνω σου όλη την κούραση της ημέρας… Ίσως και της επόμενης.

Είτε πρόκειται για κάποια νέα έκδοση του αυτοκινήτου, είτε για κάποια ανανέωση -όπως τώρα, το ετήσιο ραντεβού με το εμβληματικό Mazda έχει αποκτήσει και μια σημειολογία για εμάς. Να μας υπενθυμίζει με τον αυθεντικό του χαρακτήρα πόσο έχει αλλάξει η αυτοκίνηση τα τελευταία χρόνια, αλλά και οι ανάγκες μας οι ίδιες.

Το Mazda MX-5 δείχνει να έχει μείνει σε μια πιο ρομαντική εποχή, όπου που δεν χωράνε χοντροκομμένες επιφάνειες, ούτε μεγάλες οθόνες και υπερβολικές γκατζετιές. Ούτε χωράνε συστήματα που αναλαμβάνουν ό,τι εσύ βαριέσαι να κάνεις.

Αρκεί μια σωστή θέση οδήγησης, ένα τιμόνι και ένας τέλειος επιλογέας για να σου θυμίσουν πως υπάρχουν ακόμα αυτοκίνητα που φτιάχτηκαν για να τα οδηγείς. Το MX-5 αυτό δεν το διαπραγματεύεται, είτε μιλάς για τις εκδόσεις με τον 1.500άρη κινητήρα είτε για εκείνες με τη σκληρή αναδιπλούμενη οροφή (RF). Όμως η τέλεια συνταγή είναι αυτή που δοκιμάζουμε τώρα.

Ονομάζεται Homura Dras και φοράει τον δίλιτρο SkyActiv-G ατμοσφαιρικό κινητήρα των 184 PS, έχει χειροκίνητο 6τάχυτο κιβώτιο (μόνο στα 2λιτρα RF διατίθεται αυτόματο) και το φινίρισμα ενισχύει το σπορ ύφος όσο σε καμία άλλη έκδοση στην γκάμα.

Δεν αλλοιώνει επ’ ουδενί τον κλασικό πια χαρακτήρα του MX-5 που στη γενιά ND μετρά ήδη επτά χρόνια στην αγορά- απλά τονίζει λίγο το πιο ανήσυχο προφίλ.

Ειδικά στοιχεία της έκδοσης αποτελούν τα μπάκετ της Recaro με την εξαιρετική στήριξη, τα μαύρα καλύμματα καθρεπτών και οι μαύρες ζάντες της BBS, καθώς επίσης τα φρένα της Brembo και τα αμορτισέρ της Bilstein.

Με αυτά και με αυτά, η τιμή ανεβαίνει στις €40.946 που είναι και η ψηλότερη στην γκάμα του Soft Top (βασική οι €28.765), όμως πραγματικά ποιος νοιάζεται; 

Άλλωστε δεν υπάρχει κανένα αντίστοιχο μοντέλο στην αγορά. To επόμενο roadster είναι η σαφώς πιο premium αλλά και λιγότερο fun to drive BMW Ζ4 των 197 PS, ξεκινάει από τις €64.800 οπότε πάει πολύ πιο μακριά η βαλίτσα.

Το εσωτερικό του Mazda MX-5 είναι απόλυτα οδηγοκεντρικό κι εκεί δε θα βρεις τίποτα εντυπωσιακό ή περιττό. Δεν λείπει κάτι ουσιαστικό και υπάρχουν όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα που πρέπει να έχει κάθε σύγχρονο αυτοκίνητο, συμπεριλαμβανομένων των ADAS.

Διαθέτει επίσης απλό και πρακτικό infotainment με οθόνη 7” και περιστροφικό χειριστήριο για τον έλεγχο στη βάση της κονσόλας.

Ποιοτικά δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό, ενώ και ο διάκοσμος είναι σοβαρός και καλαίσθητος με μινιμάλ αισθητική. Λεπτομέρεια: ο ήχος από το πολύ καλό ηχοσύστημα της Bose περνάει στα αυτιά και από τα ενσωματωμένα ηχεία στα προσκέφαλα των καθισμάτων. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να έχει κάθε roadster που σέβεται τον εαυτό του, μαζί με ισχυρό σύστημα κλιματισμού.

Ο οδηγός με το συνοδηγό του ΜΧ-5 δε θα νιώσουν ιδιαίτερα άνετα, όμως με την ώρα θα εκτιμήσουν όλα αυτά που τους προσφέρει. Γιατί μεταξύ άλλων το Mazda MX-5 έχει την ιδιότητα να διαμορφώνει ένα τέλειο περιβάλλον για βόλτα.

Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως σου φτιάχνει τη διάθεση ακόμα και όταν δεν κινείται, γεμίζοντας με ερεθίσματα την μικρή καμπίνα του. Όταν κινείται δε, η αύξηση της αδρεναλίνης είναι ξεκάθαρη, το ίδιο και η επιρροή της στον οργανισμό σου. Ιδιαίτερα εάν συνοδεύεται με απενεργοποίηση του ΕSP.

Όλο αυτό δεν έχει να κάνει πρωταρχικά με τις επιδόσεις. Ο δίλιτρος κινητήρας δεν έχει τούρμπο ή κάποιου είδους ηλεκτρική υποστήριξη και έως τις 4.500 rpm δε δείχνει ιδιαίτερα ζωντανός. Πιο πάνω όμως και χωρίς έκρηξη αποδίδει γεμάτα και συμβάλει με τη σειρά του στη διαμόρφωση ενός απόλυτα εθιστικού και καλορυθμισμένου συνόλου. Στο παράθυρο 4.500-7.500 rpm θα πάρεις αυτό που θέλεις. 

Υπάρχει και αυτή η ακατέργαστη σύνδεση των μηχανικών μερών με τον οδηγό που δεν συναντάται καθόλου συχνά. Όπως και το σκορτσάρισμα στις χαμηλές στροφές, το βουητό από τη μετάδοση, η ζέστη που φτάνει στην καμπίνα από το κεντρικό τούνελ ή το πανεύκολο μπλοκάρισμα των πίσω τροχών όταν αφήνεις απότομα το συμπλέκτη. Κάποια από αυτά σε άλλα αυτοκίνητα θα ενοχλούσαν. Όχι όμως εδώ.

Τα αμορτισέρ της Bilstein είναι πιο σφιχτά από των υπόλοιπων εκδόσεων αλλά και πάλι το επίπεδο άνεσης του MX-5 είναι υψηλό για τέτοιο αυτοκίνητο. Σε καμία περίπτωση δε θα ταλαιπωρηθείς από το κοπάνημα. Στο ταξίδι περισσότερο θα σε ενοχλήσει θόρυβος από τον αέρα και την κύλιση παρά κάτι άλλο.

Αυτό που και πάλι ξεχωρίζει συνολικά είναι η ισορροπία στη διαμόρφωση του fun to drive χαρακτήρα. Η εξαιρετική αμεσότητα είναι και πάλι σημείο κατατεθέν του MX-5, χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να χαλάει η προοδευτικότητα ή η ρυθμισιμότητα.
 
Το μπλοκέ διαφορικό κάνει τη δουλειά του όταν χρειαστεί και ιδιαίτερα στα κλειστά κομμάτια, βοηθώντας τόσο στην τοποθέτηση πριν τη στροφή όσο βεβαίως και στην έξοδο, φροντίζοντας για την ιδανική μεταφορά της ισχύος στο δρόμο.

Η όλη διαδικασία λοιπόν κάθε άλλο παρά αγχωτική είναι με σύμμαχο το πάντα κοφτερό τιμόνι. Ακόμα και αν δεν έχεις μεγάλη εμπειρία με τα παιχνίδια της ουράς, σε όλη την διαδικασία έχεις ό,τι χρειάζεσαι.

Επιπλέον, το MX-5 πλέον έχει ενσωματώσει και το σύστημα Κinematic Posture Control, το οποίο φρενάρει τον εσωτερικό τροχό και ελέγχει τις τάσεις ανύψωσης -άρα ελαφρώματος- της ουράς περιορίζοντας την όποια αποσταθεροποίηση του πίσω μέρους.

Το σύνολο πλαισιώνεται όπως είπαμε από το αποδοτικό σύστημα φρένων της Brembo που έχει πολύ σωστή αίσθηση στο πεντάλ. Όχι πως είχε ποτέ θέμα με το φρενάρισμα το πανάλαφρο MX-5 (1.105 kg), όμως και αυτό το στοιχείο συμπληρώνει την αναβαθμισμένη οδηγική εικόνα της συγκεκριμένης έκδοσης.

Εν κατακλείδι, το συγκεκριμένο Mazda MX-5 δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από αυτό που έκανε μέχρι σήμερα, κρύβοντας στην απλότητά του τη μυστική συνταγή της απόλαυσης. Με τις στοχευμένες αλλαγές του όμως το κάνει ακόμα πιο εύστοχα, ακόμα καλύτερα.

Μέχρι να ποινικοποιηθεί ο fun to drive χαρακτήρας, το MX-5 μπορεί να σουλατσάρει με ανοιχτή ή και με κλειστή την οροφή και να σε κάνει να μη θέλεις να τελειώσει η διαδρομή. Άντε και του χρόνου!