Στη μακρόχρονη εµπλοκή µου µε τον χώρο των περιοδικών αυτοκινήτου, έχω διανύσει αρκετά χιλιόµετρα σε αυτό που όλοι ονοµάζουµε «εκτός δρόµου διαδροµές». Οπότε το DRIVE Trophy θεωρητικά δεν θα ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για µένα. Κρατούσα όµως και µια πισινή διότι µπορούσα να διακρίνω τη σηµασία του εγχειρήµατος στις συζητήσεις της προετοιµασίας.

Και τελικά, το DRIVE Trophy, έτσι όπως το βίωσα εγώ, είναι πολλά περισσότερα από µια εκτός δρόµου εκδροµή. Και ας µην είχε τις τεράστιες απαιτήσεις ή τις τροµακτικές δυσκολίες άλλων πιο παλιών -απ' ό,τι ακούω, Trophy. Συµπερασµατικά, κατάλαβα πως για να βγάλεις το Trophy αναίµακτα, πρέπει να αναπτύξεις µια ιδιαίτερη σχέση µε το αυτοκίνητο που οδηγείς. Τον µοναδικό σου φίλο γι’ αυτές τις ηµέρες...

Κι εδώ έρχεται το Tucson. Το καλό. Το τετρακίνητο µε τους 180 ίππους και το διπλοσύµπλεκτο DCT 7άρι σασµάν. Αυτό που όπως πολύ σωστά συµπέρανε ο Αργύρης στη δοκιµή του, δεν έχει ουσιαστικά µειονεκτήµατα και παράλληλα διατηρεί συγκριτικά πλεονεκτήµατα σε σχέση µε τον ανταγωνισµό στα C-SUV. Και δεν θα άλλαζα… κεραία από αυτά, ειδικά ύστερα από τις 13 ώρες και τα 365 χωµάτινα -επί το πλείστον- χιλιόµετρα που κάναµε µαζί. 

Αρχίσαµε…
Στο πρώτο off road κοµµάτι στο Οροπέδιο Λασιθίου το ρυθµό έδινε ο Λάσδας µε το Wrangler. O οποίος έδειχνε να ξεχνάει πως ήταν ο πλοηγός ενός κονβόι από αυτοκίνητα µεταξύ των οποίων και µερικά εντελώς ασφάλτινα SUV. Κάποια στιγµή λοιπόν ήρθε η ώρα µου να βρεθώ πίσω του. Και τότε, στην προσπάθειά µου να µην κόψω το κοµβόι στα δύο, ξεκίνησαν µερικές στενές επαφές του πατώµατος του Tucson µε το κρητικό έδαφος. Τα 17 cm σαφώς και δεν είναι αµελητέα απόσταση από το έδαφος για ένα SUV. Γίνεται όµως «λίγη» όταν κινείσαι µε µεγαλύτερη ταχύτητα από αυτή που πρέπει και αναγκάζεις την ανάρτηση να εξαντλήσει όλο το εύρος της.

Αποτέλεσµα αυτών των επαφών ήταν να κρεµάσει µια ήδη λαβωµένη ποδιά και εν τέλει να την αφαιρέσουµε ώστε να καταλήξει στα 577 lt του χώρου αποσκευών και να µοιάζει µε σταγόνα στον ωκεανό. Αφού απαλλάχθηκα από το άγχος της ποδιάς και τους θορύβους που αυτή δηµιουργούσε στην γεροδεµένη και φιλόξενη από κάθε άποψη καµπίνα του Hyundai Tucson, φρόντισα στα υπόλοιπα εκτός ασφάλτου χιλιόµετρα να µείνω µακριά από τα πιο σκληροτράχηλα αυτοκίνητα του Trophy και κυρίως από τον Λάσδα.

Ξαναβρέθηκα πίσω του για αρκετά µεγάλο κοµµάτι, στο ασφάλτινο οδικό δίκτυο της Κρήτης. Όπου φυσικά, οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Tο ήπια υβριδικό Tucson µε τους 180 ίππους πήγαινε αέρινα και όταν ξεχνιόµουν από την υποδειγµατική κύλιση και το στιβαρό πάτηµα, απλώς αναγκαζόµουν να φρενάρω. Ειδικά στα πιο κλειστά ορεινά κοµµάτια µπορούσα εύκολα να διακρίνω την προσπάθεια του Γιώργου µε το Wrangler να ταξιδέψει σβέλτα χωρίς να κάνει «κουδούνια» την Φωτεινή και τον Θανάση που βρίσκονταν µαζί του. Έκατσα λοιπόν πίσω του και απολάµβανα τη διαδροµή, γελώντας καλύτερα κι ας µην ήµουν τελευταίος…

Και ύστερα ήρθε η παχιά άµµος…
Όπως και πάλι ορθώς σηµείωνε ο Αργύρης στη δοκιµή του Hyundai Tucson, χρειάζεται να βρεθεί η σωστή επικοινωνία του δεξιού ποδιού µε το κιβώτιο για να µην ξεκινάς απότοµα. Αυτό είναι µια δύσκολη πίστα στην παχιά άµµο. Το DCT είναι ούτως ή άλλως απότοµο στο ξεκίνηµα. Κι αν δεν έχεις βρει τη δοσολογία στο γκάζι, τα κενά που δηµιουργούνται µπορούν να προκαλέσουν πρόβληµα. Όπως και έγινε. Στην άµµο µε τη µηδενική πρόσφυση και το βάρος των 1.600 kg δεν ξεκινάς εύκολα. Ειδικά σε ανηφορικό κοµµάτι.

Σε ένα τέτοιο και αφού ήδη είχα αφήσει πίσω κάποιες άλλες δοκιµασίες, ο συµπλέκτης ζορίστηκε αρκετά αφήνοντας τη µυρωδιά του στον αέρα. ΟΚ, κανένα πρόβληµα. Αφού το αφήσαµε να κρυώσει λίγο, το κλείδωµα της τετρακίνησης HTRAC και λίγη φόρα παραπάνω, ήταν ό,τι χρειαζόταν για να φτάσουµε αρκετά µέτρα παρακάτω. Και οι 18άρηδες τροχοί µε τα εντελώς ασφάλτινα λάστιχα να θαφτούν για τα καλά στην άµµο. Πολύ αργότερα ωστόσο από ό,τι στοιχηµατίζαµε όλοι.

Βρες καράβι να φύγουµε…
Στην πραγµατικότητα, όλη η οµορφιά των SUV είναι πως σου επιτρέπουν να τα χαίρεσαι στην άσφαλτο, αλλά µπορούν και να σε πάνε και λίγο πιο πέρα από εκεί που σταµατάει αυτή. Το πόσο «λίγο» είναι σχετικό βεβαίως, διότι εµείς µόνο λίγο δεν το πήγαµε. Με τα παραπάνω στο µυαλό σαφώς και δεν µπορούσα να ζητήσω κάτι περισσότερο από το Tucson, το οποίο µε πήγε πολύ πιο µακριά απ’ ό,τι έχει φτιαχτεί να πηγαίνει.

Αυτό όµως έγινε όταν η επικοινωνία µας, έχοντας περάσει από πολλά στάδια, κατέληξε να βασιστεί στον αλληλοσεβασµό. Όταν δηλαδή σταµάτησα να το πιέζω και να περιµένω να κάνει πράγµατα τα οποία δεν είναι φτιαγµένο να τα κάνει και ουσιαστικά δεν έχει νόηµα ούτε καν να κληθεί να τα κάνει. Αν λοιπόν έχεις αυτή τη στοιχειώδη λογική, δύσκολα θα βρεις πιο ικανό οικογενειακό στην αγορά αυτή τη στιγµή. Προφανώς δεν χρειαζόταν το Trophy για να καταλήξουµε σε αυτό το συµπέρασµα. Από την άλλη όµως είναι ένας αξιόπιστος δείκτης για να δείξει πόσο σφαιρικά άξιο SUV είναι το Hyundai Tucson. 

Τεχνολογία mHEV, κινητήρας βενζίνης 1.598 cc, i4, 16v, 2 ΕΕΚ, άµεσος ψεκασµός, τούρµπο, συνεχώς µεταβαλλόµενη διάρκεια βαλβίδων (CVVD), µπαταρία 0,44 kWh
Απόδοση 180 PS/5.500 rpm, 
265 Nm/1.500-4.500 rpm
Κιβώτιο Aυτόµατο διπλού συµπλέκτη επτά σχέσεων 
Τετρακίνηση Αυτόµατη µε πολύδισκο συµπλέκτη
Κλείδωµα κεντρικού Ναι
Ανάρτηση εµπρός Γόνατα MacPherson, αντιστρεπτική ράβδος
Ανάρτηση πίσω Πολλαπλών συνδέσµων, αντιστρεπτική ράβδος
Λάστιχα Continental EcoContact 6, 
235/55 R18, κιτ επισκευής
Διαστάσεις 4.500 x 1.865 x 1.650 mm
Απόσταση από το έδαφος 170 mm
Γωνίες off-road 17,4^o - δ.α - 24,1^o
Βάρος 1.600 kg
0-100 km/h 9,0”
Τελική 201 km/h
Κατανάλωση Trophy* 11,9 lt/100 km
Εκποµπές CO₂ 159 g/km
Τιµή Από €32.590
Μετρήσεις κατασκευαστή, *µέτρηση DRIVE