Δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο κλήθηκαν να οδηγήσουν τα τέσσερα τελευταία μοντέλα RS σε μια διαδρομή μήκους 4.440 km στις Άλπεις.

Το πολύχρωμο κονβόι των Audi RS Q3, RS5 Cabriolet, RS6 Avant και RS7 Sportback ξεκίνησε από το Klagenfurt της Αυστρίας. Περνώντας από κάθε γνωστό ή άγνωστο αλπικό passo, 22 στο σύνολο, και μπαινοβγαίνοντας σε Ιταλία, Γερμανία, Ελβετία και Γαλλία έφτασε ύστερα από έξι μέρες στο Μονακό. Και την επόμενη μέρα έφυγε για την ίδια ακριβώς διαδρομή με αντίθετη φορά. Στο τελευταίο διήμερο αυτής τη γιορτής, από το Innsbruck στο Kitzbühel και από εκεί στο Klagenfurt, ήμουν κι εγώ εκεί.

Στοχεύουμε ψηλά
Μάλλον δεν έφταιγε ο αλπικός αέρας στα 1.300 m υψόμετρο για το ότι άνοιξα τα μάτια μου πριν το ξυπνητήρι χτυπήσει στις 7:00, αλλά η σκέψη των δύο ημερών που θα ακολουθούσαν. Λίγο αργότερα βολευόμουν πίσω στο RS Q3 που θα οδηγούσα για τα 380 km της πρώτης μέρας. Υπό κανονικές συνθήκες, ο ήχος αυτού του 5κύλινδρου όταν παίρνει μπρος είναι πολύ ξεχωριστός. Σήμερα όμως ο βρυχηθμός των RS6 και RS7 λίγο παραδίπλα επισκιάζει τον μικρό αδερφό.

Στο λίγο αυτοκινητόδρομο, από το ξενοδοχείο προς το Innsbruck, ο καιρός είναι καθαρός και φαίνεται πως δεν θα μας χαλάσει τη μέρα. Μπαίνουμε στον επαρχιακό δρόμο προς το Brenner Pass παρέα με άλλο ένα RS Q3. Κινούμαστε σε γρήγορο ρυθμό και προσπερνάμε τους πάντες μαζί. Όταν αργότερα κόβουμε για να απολαύσουμε τις βουνοκορφές, εκατέρωθεν του δρόμου, έχουμε ήδη μπει στην Ιταλία. Ούτε φυλάκιο στα σύνορα ούτε καν κάποια πινακίδα για το benvenuto.

Έχω μείνει μόνος στις καταπράσινες κοιλάδες που οδηγούν προς το Passo Valparola. Οι κατακόρυφοι βράχοι εκεί θυμίζουν κάτι από… Μετέωρα. Παίρνοντας και πάλι τον δρόμο για την κορυφή, ύστερα από την προγραμματισμένη στάση για φαγητό, φτάνει πίσω μου μια φουριόζα Porsche 993, ενώ πιο πίσω ακολουθούν άλλες επτά 911. Γερμανικό Porsche club που ήρθε εδώ για στρίψιμο! Γίνεται να κάνω στην άκρη; Κυνηγιόμαστε, κι όταν σταματάμε σε επόμενο πάρκινγκ, αυτοί ρωτάνε πόσα άλογα βγάζει το τζιπ και πάει έτσι, κι εγώ φωτογραφίζω τα αυτοκίνητά τους.

Περίπου στα 2.100 m, ο δρόμος συναντά το Passo Falzarego που συνεχίζει κατηφορικά. Ο ήλιος έχει βγει για τα καλά εδώ και οι γύρω κορυφές φαίνονται πεντακάθαρα. Αλλά η καλή άσφαλτος και η άπλετη ορατότητα «επιβάλουν» ρυθμό πίστας, οπότε πού καιρός για χάζεμα. Άλλωστε, πρέπει να φτάσω γρήγορα στο σημαντικότερο σημερινό πέρασμα: Το Grossglockner. Το πάσο με τις 36 φουρκέτες που φτάνει σε υψόμετρο 2.506 m.

Περνώντας τα διόδια (€33) στους πρόποδες του Grossglockner βρέχει, όμως λίγο μετά είμαι πλέον πάνω από τα σύννεφα, σε στεγνό δρόμο με λιακάδα. Η διαδρομή έχει απίστευτο οδηγικό και φυσικό ενδιαφέρον. Το πυκνό δάσος δίνει τη θέση του σε γυμνό βράχο και χιονισμένες κορφές και τα πατημένα κομμάτια σε πέταλα και φουρκέτες με καλή ορατότητα και τέλεια άσφαλτο. Αριστερά βλέπω την κορυφή των 3.798 m και λίγο αργότερα αρχίζει η διαολεμένη κατάβαση που πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες χρησιμοποιούν για να δοκιμάσουν φρένα. Αυτά του RS Q3 βέβαια δεν ένιωσαν.

Στα 70 km που απομένουν μέχρι το ξενοδοχείο στο Kitzbühel περιλαμβάνεται και το Pass Thurn. Ωραίος δρόμος, μέσα στο δάσος, αλλά δεν σου λέει και πολλά όταν τον διανύεις αμέσως μετά το Großglockner Hochalpenstraße.

Ασκήσεις θάρρους
Το επόμενο πρωί είναι η σειρά μου να οδηγήσω το RS6. Αντιστέκομαι στο όλο υποσχέσεις γουργουρητό της εξάτμισης στο ψηλό ραλαντί και στην κατοικημένη περιοχή έξω από το ξενοδοχείο εκτιμώ μόνο την άνεση με την ανάρτηση στο Comfort. Σίγουρα καλύτερη απ' ό,τι περίμενα. Αλλά είναι λίγο μετά, στον επαρχιακό 164 που μας πάει ανατολικά, που το RS6 με μαγεύει.

Τέτοια επιτάχυνση σε οικογενειακό όχημα δύο τόνων είναι σαφώς ευχάριστη. Όμως ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το όριο του RS6 που ούτε καν πλησίασα. Κάθε στροφή είναι ένα παιχνίδι θάρρους: Πόσο αργά μπορείς να αφήσεις γκάζι, πόσο να φρενάρεις και με πόσα να στρίψεις. Δηλώνω ταπεινά ότι έχασα κάθε παρτίδα. Όσο κι αν πίεζα ο συνδυασμός του κορυφαίου πλαισίου με τα διάστασης 285/30 R21 P Zero και την αυστριακή άσφαλτο είχε πάντα κι άλλο. Ειδικά ύστερα από ένα κυνηγητό με άλλο RS6 για έξι φρενήρη χιλιόμετρα συνειδητοποίησα ότι δεν έχω ξανακινηθεί ποτέ με τέτοιο ρυθμό σε ανοιχτό δρόμο.

Ύστερα από τη στάση για φαγητό σε ένα συγκρότημα bungalows με φανταστική θέα συνέχισα με ένα RS5 Cabriolet. Η οροφή ανοιχτή, το καλοριφέρ στο φουλ και το ατμοσφαιρικό μοτέρ πάνω από τις 4.500 rpm, όπως πρέπει, συχνά ουρλιάζοντας μέχρι τις 8.500 του κόφτη. Στο Sölk Pass το τοπίο είναι πλέον γνώριμο. Κοιλάδα με ανοιχτές καμπές, σφιχτό στροφιλίκι, χορταστική θέα. Τη διαφορά κάνει το χιλιομπαλωμένο οδόστρωμα, το οποίο όμως δεν προβληματίσει την ανάρτηση του RS5 [video] -στο Comfort. Η άσφαλτος, αλλά και οι αγελάδες που βολτάρουν αμέριμνες στη μέση του δρόμου, στη νότια πλευρά του θυμίζουν Ελλάδα.

Η ποιότητα της ασφάλτου επανέρχεται σε υψηλό επίπεδο στο δρόμο για το Turracher Höhe και ο ρυθμός ξανανεβαίνει. Συνένοχη στο κυνηγητό αυτή τη φορά είναι μια παρέα μοτοσικλετιστών. Τους χάνω όταν σταματάω για μια αναμνηστική φωτογραφία και μερικές στιγμές χαλάρωσης, δίπλα στη γαλήνια ομώνυμη λίμνη. Στα τελευταία 30 km στροφιλικιού έχω πετύχει μόνο μια δυο φουρκέτες, όμως στο Nockalmstraße που ακολουθεί έχουν και πάλι την τιμητική τους: Υπάρχουν 52 φουρκέτες σε 34 km διαδρομής.

Πληρώνοντας και εδώ διόδια (€16), ανεβαίνω μια στενή διαδρομή που θυμίζει το Grossglockner, όμως σήμερα ο καιρός δεν μας θέλει. Η έντονη βροχόπτωση επιβάλλει κλείσιμο της κουκούλας ύστερα από 150 km καμπριολάδας και τα πυκνά σύννεφα περιορίζουν τη θέα. Λόγω και των ποδηλατών, που έχουν αψηφήσει τα παραπάνω και ανεβαίνουν μούσκεμα το βουνό, ο ρυθμός πέφτει αρκετά.

Τα τελευταία από τα 380 km της σημερινής διαδρομής κυλούν αργά. Τα αλπικά περάσματα τελείωσαν και οι δρόμοι που απομένουν είναι κεντρικές αρτηρίες με πιο πυκνή κίνηση. Στο δρόμο που ακολουθεί την όχθη της λίμνης Wörthersee το ταξίδι έχει ουσιαστικά τελειώσει.

Πάρε τα βουνά
Κανένα από τα Audi RS που οδήγησα για 14 ώρες συνολικά σ' αυτά τα 760 km ορεινών διαδρομών δεν είναι καθαρόαιμο σπορ αυτοκίνητο. Όλα βέβαια μπορούν να κινηθούν με εντυπωσιακό ρυθμό, τόσο σε σφιχτά στροφιλίκια όσο και σε ανοιχτές διαδρομές. Όμως ο πραγματικός πρωταγωνιστής του Audi Alpen Tour 2013 δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον τόπο. Αυτές τις μαγευτικές βουνοκορφές για τις οποίες δεν μπορείς παρά να επιβεβαιώσεις το κλισέ: Κάθε αυτοκινητόφιλος πρέπει να οδηγήσει εκεί τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του.