Οι συνιστώσες που χρειάζεται να συνθέτουν ένα αυτοκίνητο για να πάρει τα βουνά, εν προκειμένω σε ένα DRIVE Trophy, αδιαφορώντας υπό κάποιες τηρούμενες αναλογίες για την κατάσταση του τερέν, είναι πέντε.

Χρειάζεσαι λάστιχα με τακούνι και πλαϊνά που να αντεπεξέρχονται στο σκληρό πεδίο. Τετρακίνηση, κατά προτίμηση με κοντό κιβώτιο. Καλή απόσταση από το έδαφος -τουλάχιστον καμιά 20ριά πόντους. Καλές γωνίες προσέγγισης, ράμπας και αναχώρησης. Και ανάρτηση με αρθρώσεις που να κατεβάζουν τους τροχούς σε περίπτωση ανακρέμασης αρκετούς πόντους -το περιβόητο RTI (Ramp Travel Index) και Axle Articulation που δοκιμάζαμε παλιά.

Το 22ο DRIVE Trophy μας επιβεβαίωσε ότι τα Tucson, HS, Austral και Tiguan, μπορούν να φτάσουν μακρύτερα απ’ όσο φαντάζονται πιθανώς οι ιδιοκτήτες τους

Τι απ’ όλα αυτά διέθετε η ετερόκλητη τετράδα των C-SUV που αποτελούσε το βαρύ πυροβολικό του 22ου DRIVE Trophy; Hyundai Tucson, MG HS, Renault Austral και το φρέσκο Volkswagen Tiguan…

Απαντώντας με το χέρι στην καρδιά, ελάχιστα πράγματα. Ένα διέθετε τετρακίνηση, το Tucson, και πέραν τούτου ουδέν. Σύγχρονες αναρτήσεις που υποστηρίζουν την άνεση και την ασφάλεια στην ασφάλτινη αποστολή των παραπάνω αυτοκινήτων, μειονεκτούν στο off roading με ελάχιστη ανακρέμαση στους άξονες. Τα λάστιχα ήταν πέρα για πέρα ασφάλτινα, με ντελικάτα πλαϊνά και λιγοστό προφίλ. Το κιβώτιο χωρίς υποπολλαπλασιασμό και το ύψος από το έδαφος κάτω από τους 18 πόντους.

Προφανώς και αυτοί δεν ήταν οι μόνοι περιορισμοί που έθετε by design που λένε και στο χωριό μου, το Πετροπούλι Ικαρίας, η περί ης ο λόγος τετράδα. Είχαμε βέβαια και σαφείς οδηγίες και κατευθύνσεις από τις αντιπροσωπείες -έχουν καεί οι άνθρωποι πλειστάκις στο παρελθόν με τα Trophy του DRIVE και φυσάνε και τη γιαούρτη: Μην το γδάρετε, μην του φύγουν κομμάτια, φρύδια, προστατευτικά και τα ρέστα, μην το κάνετε σύχριστο από τις λάσπες στην καμπίνα…

Τα παραπάνω έθεσαν εν πολλοίς τους άξονες για το πώς θα περιχαρακωθεί το εφετινό Trophy στον σχεδιαστή, ανιχνευτή, εκπαιδευτή, μηχανικό υποστήριξης και γενικό αρχηγό της αποστολής, Γιώργο Λάσδα.

Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να κάνω ειδική μνεία σε αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο. Κατά πρώτον διότι αποτελεί μια άδολη ψυχή κι έναν ξεχωριστό σύντροφο. Έναν άνθρωπο με αστείρευτη ενέργεια προσφοράς και υποστήριξης, βαθιές μηχανολογικές γνώσεις και μέγα πατεντιάρη που βγάζει λύσεις από το τσεπάκι όταν άλλοι θα δήλωναν ότι πρόκειται για κατάσταση BLR.

Σας διαβεβαιώ ότι αν όχι όλα, τα περισσότερα Trophy (δεν βάζω πληθυντικό διότι όταν γράφεις ελληνικά δεν μπαίνει) θα είχαν τελειώσει με την επέμβαση της EMAK.

Από τα παραπάνω δημιουργείται και εύλογα το ερώτημα «και γιατί, ρε μάστορα, κάνατε τέτοιο Trophy; Με γιαλατζί SUV;». Η απάντηση έχει δύο σκέλη. Τα τετρακίνητα τζιποειδή με τις μεγάλες δυνατότητες αφενός μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού.

Και ο χαρακτηρισμός «σκληροτράχηλα 4x4» ενέχει οξύμωρο σχήμα. Όλα τους, πλην του Jeep Wrangler, φοράνε τετράπαχα, ασφάλτινα, χαμηλοπρόφιλα λάστιχα και η καμπίνα έχει γίνει τόσο συβαρίτικη που δεν τολμάς -και οι αντιπρόσωποι τσινάνε- να της φερθείς με τον «δέοντα» τρόπο ενός βεριτάμπλ Trophy.

Το δεύτερο σκέλος έρχεται σε συνέχεια του «μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού». Η συντριπτική πλειονότητα των C-SUV γενικότερα και αυτών που αγοράζει το μέσο πορτοφόλι, μέσο που λέει ο λόγος, έχουν τα χαρακτηριστικά των δικών μας.

Οπότε διαλέξαμε τέσσερα SUV που δεν είναι απαραίτητα ανταγωνιστικά μεταξύ τους. Αρχίζοντας από το εύρος της τιμής τους και καταλήγοντας στη μετάδοση και στον τύπο του σασμάν. Έτσι έχουμε το προσθιοκίνητο MG HS με το χειροκίνητο κιβώτιο που ξεκινά από τις €25.850. Περνώντας στο 48βολτο αυτόματο Hyundai Tucson 1.6T 4WD των €36.390 και το αυτόματο προσθιοκίνητο VW Tiguan 1.5 eTSI 150 PS που ξεκινά από τις €37.900. Και καταλήγοντας στο επίσης αυτόματο Renault Austral E-Tech που στη full spec έκδοση που είχαμε ξεπερνούσε τα 50 χιλιάρικα.

Όλα τα αυτοκίνητα διατήρησαν τα λάστιχα πρώτης τοποθέτησης με την πίεση ανεβασμένη κατά 5-6 psi, όπως χρειάζεται να κάνει ο καθένας όταν πρόκειται να μπλέξει με χωματόδρομους.

Στο μόνο αυτοκίνητο που αλλάξαμε λάστιχα ήταν το τετρακίνητο Tucson. Το θεωρητικά ικανότερο από τα τέσσερα λόγω μετάδοσης, Και τοποθετήσαμε τέσσερα ειδικά σχεδιασμένα για SUV της General Tire. Μην φανταστείτε τίποτα δράκουλες με υπερμέγεθες τακούνι. Ένα σεμνό Grabber GT Plus, 80%-20%, που δεν δημιουργεί πρόβλημα στις μεγάλες ταχύτητες της εθνικής. 

Και από την άλλη δίνουν στοιχειώδεις ικανότητες 4x4 στο χώμα, προσθέτοντας ένα ακόμα αυτοκίνητο «rescue» στο κομβόι μας. Βλέπετε, αν το πλοηγό Ford Ranger Raptor χρειαζόταν να γυρίσει σε έναν στενό χωματόδρομο για να ξεκολλήσει π.χ. το τέταρτο αυτοκίνητο, τότε τα πράγματα θα τα βρίσκαμε μπαστούνια…

Απαντώντας όμως στο θεμελιώδες ερώτημα, «μπορούν τα σημερινά ντελικάτα, ασφάλτινα SUV να μπλέξουν στα δύσκολα;», η απάντηση είναι καταφατική. Με τον χρήστη να οφείλει να προσδιορίσει τι σημαίνει «δύσκολα». Οι αμαξιτοί, πατημένοι χωματόδρομοι και δασικοί δρόμοι, μπορούν να πατηθούν κι από τυπικά IX. Πόσω μάλλον από ψηλωμένα crossover και SUV.

H πορεία μας στις πλαγιές και στις κορυφές του Πάρνωνα, σε δρόμους αρκετές φορές σκληρούς και με υπολογίσιμα νεροφαγώματα δεν κατάφεραν να πτοήσουν την τετράδα μας. Όλα τα αυτοκίνητα κατάφεραν να αντεπεξέλθουν στις συνθήκες χαμηλής και μέτριας δυσκολίας που συναντήσαμε.

Η αλήθεια είναι ότι η παρατεταμένη ξηρασία και οι υψηλές θερμοκρασίες είχαν εξαλείψει τη λασπουριά ακόμη και στα πιο ανήλιαγα σημεία -κάποια στιγμή την τρίτη μέρα φτάσαμε τους 22 ^οC σε ύψος 1.750 m!

Και αυτές τις λίγες λασπολακούβες που συναντήσαμε, φροντίζαμε αν μπορούσαμε να τις παρακάμπτουμε. Όπως θα έκανε εξάλλου κάθε εχέφρων SUVίστας μόνος του μέσα στο δάσος.

Από την άλλη, το μόνο που δεν θέλαμε ήταν να χτίσουμε εσωτερικά τις ζάντες με λάσπη και να χάσουμε τη ζυγοστάθμιση των τροχών. Κάτι ιδιαίτερα άβολο και εκνευριστικό στις απλές ασφάλτινες διαδρομές που ενώνουν δύο διαδρομές του Trophy.

H πορεία των Hyundai Tucson, MG HS, Renault Austral και Volkswagen Tiguan δεν επέχει θέση τυπικού συγκριτικού. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε. Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε όμως είναι να ξεχωρίσουμε κάποια μειονεκτήματα και δυνατά σημεία των αυτοκινήτων σε αυτή τη συμβίωση των 750 km με τα περισσότερα από αυτά έξω από την άσφαλτο.

Το Hyundai Tucson ήταν το πιο αποτελεσματικό στο τερέν αυτό. Αναμενόμενα. Από τη μια η τετρακίνηση έπνιγε εν τη γενέσει της κάθε απώλεια πρόσφυσης. Πολύ περισσότερο δε που φορούσε τα General Grabber GT Plus που του έδιναν ακόμα καλύτερη ελκτική πρόσφυση. Τα ίδια αυτά λάστιχα έπαιζαν και τον ρόλο αμορτισέρ, κρατώντας έξω από την καμπίνα το φυτευτό πετρομάνι που συναντούσαμε.

Στα λάστιχα θα πιστώσουμε και μέρος της δυναμικής συμπεριφοράς όταν ο ρυθμός ανέβαινε. Θέλοντας και μη, όταν απλώνεται εμπρός σου στρωτός χωματόδρομος και η ροπή να στους τέσσερις τροχούς, θέλεις να νιώσεις και λίγο ράλιμαν.

Το MG HS ήταν αυτό που μας έκανε εντύπωση για το σκληροτράχηλο χαρακτήρα του. Έδειχνε το πιο στιβαρό απ’ όλα, έτοιμο να αντέξει καλύτερα τις κακουχίες από τα τέσσερα. Το χειροκίνητο σασμάν όπως θα σας πούμε στο επιμύθιο, δεν θεωρούμε ότι είναι το ιδανικό κιβώτιο για τέτοιου είδους βόλτες. 

Το HS πάντως πατούσε ωραία στο χώμα υπό «ραλιτζίδικη» πίεση, με μόνη ένσταση το τιμόνι που δεν παρείχε πληροφορία, ενώ ήταν και αυτό που είχε την εντονότερη ανάδραση από τα τέσσερα. Και τη μεγαλύτερη κατανάλωση, με όρεξη πάνω από 11 lt/100 km.

To Tiguan ήταν αυτό που περιμέναμε. Το Golf των crossover. Στιβαρό, με την καμπίνα σε πλήρη απομόνωση από τον ορυμαγδό που μαινόταν κάτω από τους τροχούς και το πάτωμά του. Και την ανάρτηση με ποιότητα λειτουργίας απαράμιλλη.Το δε σασμάν DSG κλασικά απροβλημάτιστο και με λειτουργία fuzzy logic ανάλογα με τη χρήση. 

Και τα γνωστά μπερδέματά του στις ρεπρίζ από μηδενική ταχύτητα, σε ακόμη πιο διστακτική έκδοση τώρα που έχει να διαχειριστεί και τον eTSI.

Ειδικά σε περάσματα που ήθελαν μικρομετρικές πιέσεις και αφήματα στο γκάζι, δεν ήξερε ποια ταχύτητα να βάλει. 

Μέχρι που το έκανες χειροκίνητο και ησύχαζες. Όσο για την κατανάλωσή του, αγωνίστηκε με σθένος για την πρώτη θέση, με μέση τα 7,2 lt/100 km, που έχασε τελικά με βραχεία κεφαλή από το Austral.

To crossover της Renault αποδείχτηκε το πιο ασφάλτινο από τα τέσσερα: Με 19άρες ζάντες και φουλ street λάστιχα. Διότι κατά τα άλλα είχαμε να κάνουμε με ωραία ανάρτηση, σφριγηλή αντιμετώπιση των ανωμαλιών, καλό τιμόνι με στρωτό φιλτράρισμα στις ανωμαλίες. Εκείνο που μας πρόδωσε ήταν τα Michelin του με τα μαλακά, ανοχύρωτα πλαϊνά. Η διάτρηση στο εμπρός δεξί λάστιχο χρειάστηκε να ταπωθεί δύο φορές με τριπλά, τετραπλά κορδόνια μέχρι να το επισκευάσουμε.

Σε έναν τύπο μάλιστα, τόσο sui generis που λίγο έλειψε να πάρει τηλέφωνο τον Luca de Meo να του πει γιατί δεν θα επισκευάσει το λάστιχο. Κλείνοντας με το Austral να του αποδώσουμε τα εύσημα για την κατανάλωση. Το σύστημα E-Tech έκαψε στο DRIVE Trophy 2024 7,0 lt/100 km. Και μαζί με το Tiguan ήταν τα μόνα που δεν χρειάστηκαν ανεφοδιασμό τις τρεις ημέρες της δοκιμασίας…

Και φτάσαμε στο επιμύθιο. Ναι, τα τέσσερα αυτοκίνητά μας, είτε ως SUV όπως το Tucson είτε crossover όπως τα HS, Austral και Tiguan, μπορούν να φτάσουν μακρύτερα απ’ όσο φαντάζονται πιθανώς οι ιδιοκτήτες τους.

Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ελάχιστα πιο χωμάτινα λάστιχα που δεν θα απομειώνουν τα ασφάλτινα οδικά χαρακτηριστικά τους, όπως τα δικά μας General Grabber GT Plus. Λίγη πίεση παραπάνω… Γεμάτο ρεζερβουάρ… Μια καλή παρέα με ένα ακόμη SUV για ασφάλεια…

Α! Και πού ’σαι. Προτίμησε με αυτόματο κιβώτιο. Κουράζει λιγότερο τον συμπλέκτη, είσαι πάντα μέσα στο φάκελο λειτουργίας κι έχεις πάντα τα δύο χέρια στο τιμόνι, απερίσπαστος για να αποφεύγεις τις κακοτοπιές. 

Και τα βουνά της Ελλάδας σε περιμένουν! 

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ 22ο DRIVE Trophy, με το ρεύμα της εποχής
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ 22o DRIVE Trophy, κινεζική κουζίνα
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ 22ο DRIVE Trophy, μαθήματα cross country
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ 22ο DRIVE Trophy, από τη μια άκρη στην άλλη
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ 22ο DRIVE Trophy, κυρίαρχο αρπακτικό