Η  Red Bull Stratos αποκαλύπτει τα μυστικά της απόλυτης υπερηχητικής ελεύθερης πτώσης.

Η απόλυτη ελεύθερη πτώση που σηματόδοτησε και το απόλυτο ρεκόρ, η υπερηχητική ελεύθερη πτώση του Φέλιξ Μπαουμγκάρτνερ από τις παρυφές του διαστήματος στις 14 Οκτωβρίου 2012 πραγματοποιήθηκε με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι είχε εκτιμηθεί αρχικά: 1,25 Mach. Σήμερα, η Red Bull αποκαλύπτει όχι μόνον αυτό το στοιχείο, αλλά και μια σειρά άλλων όπως αυτά προέκυψαν μετά από τρίμηνη εργαστηριακή ανάλυση και ανακοινώθηκαν από τους επιστήμονες της ομάδας Red Bull Stratos. Η μέγιστη κάθετη ταχύτητα του Μπάουμγκάρτνερ, αναθεωρήθηκε, φτάνοντας τα 1.357,6 χλμ./ώρα, δηλαδή 1,25 Mach, από την αρχική εκτίμηση των 1.342,8 χλμ./ώρα, δηλαδή 1,24 Mach. Ομοίως ανα θεωρήθηκε και το υψόμετρο από το οποίο έγινε το άλμα και ορίστηκε στα 38.969,4 μέτρα, συγκριτικά με την προηγούμενη εκτίμηση των 39.045 μέτρων.

Το σημαντικότερο όμως εύρημα από την ανάλυση των δεδομένων της αποστολής ήταν πως αποδείχθηκε ότι με τον κατάλληλο εξοπλισμό και τη σωστή εκπαίδευση, ο άνθρωπος μπορεί να σπάσει το φράγμα του ήχου με ασφάλεια. Η συγκεκριμένη διαπίστωση θεωρείται ζωτικής σημασίας για την αεροδιαστημική βιομηχανία κατά την αναζήτηση απαντήσεων σχετικά με τη διαφυγή πληρωμάτων και επιβατών σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, ιδίως τώρα που στον ορίζοντα διαφαίνονται και τα εμπορικά διαστημικά ταξίδια.

«Αποδείξαμε ότι το ανθρώπινο σώμα σε ελεύθερη πτώση μπορεί να υπερβεί την ταχύτητα του ήχου κατά την επιστροφή από το εγγύς διάστημα, περνώντας από μια διηχητική φάση και φτάνοντας με ασφάλεια στο έδαφος» δήλωσε ο δρ Τζόνοθαν Κλάρκ, διευθυντής του ιατρικού τμήματος της Red Bull Stratos. «Η συγκεκριμένη διαπίστωση ήταν εκ των κύριων στόχων του προγράμματος, ενώ η καταγραφή των δεδομένων της αποστολής είναι πολύ σημαντική για την αεροδιαστημική ιατρική και φυσιολογία».

Η παρακολούθηση των οργανικών λειτουργιών του Φέλιξ Μπαουμγκάρτνερ παρείχε στους επιστήμονες πάνω από 100 εκατομμύρια σημεία δεδομένων: Ο καρδιακός ρυθμός του έφτασε στην ανώτατη τιμή των 185 παλμών το λεπτό (πτλ) τη στιγμή που βγήκε από το θαλαμίσκο, ενώ κυμάνθηκε από 155 ως 175 πτλ κατά τη διάρκεια της ελεύθερης πτώσης. Ο καρδιακός ρυθμός του Μπάουμγκάρτνερ κατά την περίοδο των «προκαταρτικών αναπνοών» (pre-breathing) με οξυγόνο πριν την εκτόξευση ήταν 40 εως 100 πτλ, είχε 60 εως 100 πτλ κατά την άνοδο και 169 πτλ όταν έφτασε το 1,25 Mach επιστρέφοντας στη Γη. Κατά την κάθοδο με το αλεξίπτωτο είχε 155 ως 180 πτλ, ενώ όταν προσεδαφίστηκε 163. Οταν... ηρέμησε και στη διάρκεια της μεταφοράς του με ελικόπτερο στο Κέντρο Ελέγχου της αποστολής είχε μόλις 100 πτλ. Τέλος ο αναπνευστικός του ρυθμός έφτασε τις 30 ως 43 αναπνοές το λεπτό κατά την ελεύθερη πτώση.

Ο 43χρονος Αυστριακός βίωσε την απόλυτη απώλεια βάρους επί 25,2 δευτερόλεπτα κατά το αρχικό στάδιο της ελεύθερης πτώσης. Κατόπιν, πέρασε μία φάση κατά την οποία στριφογύριζε διαρκώς, φτάνοντας τις 60 περιστροφές το λεπτό, ενώ παρέμεινε σε επίπεδη περιδίνηση (flat spin) επί περίπου 13 δευτερόλεπτα. Για να σταθεροποιήσει την τροχιά του, επιστράτευσε την εμπειρία του από τις ελεύθερες πτώσεις που είχε πραγματοποιήσει στο παρελθόν. Ο μετρητής επιτάχυνσης της βαρύτητας που φορούσε δεν κατέγραψε σε καμία περίπτωση τα 6 συναπτά δευτερόλεπτα σε 3,5 G που θα ενεργοποιούσαν το άνοιγμα του αλεξιπτώτου σταθεροποίησης, ενώ η περιοχή για την οποία υπήρχε η μεγαλύτερη ανησυχία –το κρανίο του Μπαουμγκάρτνερ– παρέμεινε κάτω από τα 2 G σε όλη τη διάρκεια της περιδίνησης.
Ο ίδιος, περιγράφοντας την αίσθηση της ελεύθερης πτώσης λέει: «Είναι σα να αιωρείσαι στο διάστημα και μετά επιταχύνεις πολύ γρήγορα, αλλά δε νιώθεις τον αέρα, επειδή η ατμοσφαιρική πυκνότητα είναι πολύ μικρή. Για σχεδόν 35 δευτερόλεπτα δεν ένιωθα τον αέρα γύρω μου, αφού ουσιαστικά δεν υπήρχε αέρας. Αισθανόμουν αβοήθητος, πράγμα πολύ ενοχλητικό για έναν επαγγελματία των ελεύθερων πτώσεων. Και μετά, όταν επιτέλους μπαίνεις σε πυκνότερη ατμόσφαιρα, πρέπει να διατηρείσαι απόλυτα συμμετρικός, αλλιώς αρχίζεις να στριφογυρίζεις, όπως έπαθα εγώ». 

Ανάμεσα στα επιτεύγματα της αποστολής περιλαμβάνεται και ο κορυφαίος τεχνολογικά εξοπλισμός του, όπως ήταν η στολή συμπίεσης και το αλεξίπτωτο.Η διαστημική στολή σχεδιάστηκε ώστε να παρέχει την απαραίτητη κινητικότητα κατά την ελεγχόμενη ελεύθερη πτώση, καθώς και τροποποιήσεις για βελτιωμένη οπτική οξύτητα, παρακολούθηση με GPS και θερμική προστασία.

Το αλεξίπτωτο περιελάμβανε πληθώρα καινοτομιών, από μια ειδικά σχεδιασμένη διάταξη χειρολαβών μέχρι το μοναδικό όργανο μέτρησης του υψόμετρου. Όμως η μεγαλύτερη καινοτομία ήταν ένα σύστημα ευστάθειας και μια συσκευή μέτρησης της επιτάχυνσης της βαρύτητας σχεδιασμένα για να σταθεροποιήσουν τον Αυστριακό στην περίπτωση μόνο που η περιδίνησή του άγγιζε επικίνδυνα επίπεδα, χωρίς να ενεργοποιούνται αν –όπως κι έγινε τελικά– κατάφερνε να ελέγξει την περιδίνηση μόνος του.

[Πηγή: Red Bull]