Υπάρχουν κάποια πράγματα σε αυτή τη ζωή που τα χρήματα δεν μπορούν να τα αγοράσουν. Ή, τέλος πάντων, έτσι μερικοί θέλουν να πιστεύουν.

Η αλήθεια όμως δείχνει, όπως τελικά παραδεχόμαστε όλοι, ότι εξαρτάται από το πόσα χρήματα διαθέτεις. Τι θα λέγατε για $40 δισεκατομμύρια. Σας φαίνονται αρκετά;

Στα 20ά γενέθλιά του, ο πρίγκιπας Abdul Hakeem, ανιψιός του Σουλτάνου στο πλούσιο σε πετρέλαιο Σουλτανάτο του Brunei, στο βόρειο τμήμα του Βόρνεο (Μαλαισία και Ινδονησία), κληρονόμησε δύο πράγματα: «Την πρόσβαση σε μια περιουσία $40 δισεκατομμυρίων και το συνήθειο της οικογενείας του να τα ξοδεύει». Έτσι ακριβώς το έθεσε ο Ryan ZumMallen του Verge, σε αυτό το αναλυτικό άρθρο σχετικά με το πιο μυστικό και σαγηνευτικό σούπερκαρ των αρχών του ’90, τη Ferrari FX.

Μύθοι, φήμες, και μυστικές φωτογραφίες χαμηλής ανάλυσης αναπόφευκτα προκύπτουν κάθε φορά που ο Σουλτάνος του Brunei αγοράζει ένα αυτοκίνητο, που κι αυτό όπως και όλα τα άλλα προορίζεται για να «σαπίζει» σε μια αποθήκη καταμεσίς ενός δάσους, λες και περιμένουν τον Indiana Jones.

«Σήψη στη λήθη», παραπονέθηκε o αντιπρόσωπος της Ferrari, Michael Sheehan, κάνοντας λόγο για «ένα μαζικό παράδειγμα αξιοθρήνητης αυτοκινητικής υπερβολής και μια συνολική απόρριψη ωραίων αυτοκινήτων». Τέτοια είναι τα πάθη και οι παράξενες διακυμάνσεις του πλούτου. Αλλά πίσω στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο Σουλτάνος Hassanal Bolkiah και ο αδερφός του πρίγκιπας Jefri, ο πατέρας του Hakeem, τα πήγαιναν μια χαρά και θα μπορούσαν με άνεση να διαθέσουν $78 εκατομμύρια στον Pininifarina για ένα υπερσύγχρονο τεχνολογικό επίτευγμα.

Στο τέλος της δεκαετίας του ’80, τα ημιαυτόματα κιβώτια ήταν μια τεχνολογική επανάσταση, μια σπανιότητα. Αντί να αλλάζεις ταχύτητες με τον κλασικό τρόπο που επιβάλλει ένα χειροκίνητο σασμάν, άφηναν τα πάντα σε μια ηλεκτρονική διαχείριση. Με άλλα λόγια, σε ένα υπολογιστή. Paddles! Μπουτόν και λεβιέδες στη θέση του κλασικού λεβιέ. O κόσμος της F1 που πάντα κοιτάζει να βρει το επόμενη μεγάλη τεχνολογία που θα καταλήξει στα αυτοκίνητα παραγωγής, γέννησε το SMG. Αλλά ακόμη ήταν ανεξέλικτο και πολύ τραχύ για χρήση στο δρόμο, παρόλο που προερχόταν από στην ψηλότερη βαθμίδα των αγώνων.

Αλλά ο πρίγκιπας Hakeem επέμενε. Και ο Paolo Garella, επικεφαλής πρωτοτύπων του Pininfarina, ήξερε ότι ακόμη και με τη δοκιμασμένη πλατφόρμα της Testarossa, τη σχεδιαστική δεινότητα του οίκοι και την επιτηδειότητά του στην κατασκευή πρωτοτύπων, και την υποστήριξη των Βρετανών στην Prodrive, θα ήταν μια σχοινοβασία γι’ αυτόν τον πολύ απαιτητικό πελάτη.

Φυσικά, για τη βασιλική οικογένεια του Brunei που αποτελεί το πέμπτο πλουσιότερο έθνος στον κόσμο, αυτό δεν ήταν το πρώτο ειδικό πρότζεκτ του Garella. «Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε τέτοιους πελάτες», είχε πει ο ίδιος ο Sergio Pininfarina. Και με τα χρήματα να μην αποτελούν εμπόδιο, ο Pininfarina μπορούσε να αντέξει τέτοιες εξωτικές και ανθρακονημάτινες κατασκευές, τεστ σε αεροδυναμικές σήραγγες και κλιματικές δοκιμές σε ιδιαίτερα θερμά μέρη. Ο Pininfarina δοκίμαζε για την περίσταση το ημιαυτόματο κιβώτιο πάνω σε δύο Ferrari 355, ένα χρόνο πριν η F355 F1 γίνει το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής με τέτοια μετάδοση, το 1997.

Μέσα σε αυτόν το μακρύ δρόμο για την εξέλιξη του πρώτου αυτοκινήτου δρόμου με ημιαυτόματο κιβώτιο τρέχει ταυτόχρονα και μια πολυτάραχη ιστορία: Επισκευές της τελευταίας στιγμής σε ένα ακόμη καπριτσιόζικο κιβώτιο, μια κατάσταση περίπου ομηρίας, μια παγκόσμια οικονομική κατάρρευση, μια χονδροειδής επίδειξη πλούτου, ένα ιδιωτικό κονσέρτο με τον Michael Jackson σε ένα ειδικά κτισμένο για την περίσταση στάδιο, μια ρίξη στην οικογένεια, ακολουθούμενη από μια εξορία και ένα γιοτ 152 ποδών με το όνομα «Τits», ήγουν «Βυζιά».

Ολόκληρη η πολυτελής ιστορία βρίσκεται εδώ. Και το ίδιο το αυτοκίνητο; Βρίσκεται στο Marconi Museum, σε  μια απρόσωπη αποθήκη στη Ν. Καλιφόρνια. Αλλά ακόμη κι έτσι έχει καλύτερη τύχη απ’ ό,τι οι άλλες πέντε Ferrari FX του Σουλτανάτου…

[Πηγή και φωτογραφίες The Verge και Supercar.net]