Η Bugatti δημοσίευσε εικόνες από τρία πρωτότυπα τα οποία μέχρι στιγμής παρέμεναν κρυμμένα πίσω από κλειστές πόρτες στο σχεδιαστικό της κέντρο - τις Veyron Barchetta, Rembrand και Atlantic. Μπορεί σήμερα η γκάμα της εταιρείας να αποτελείται από τις κεντρομήχανες Chiron, Divo, La Voiture Noire, Centodieci και Chiron Super Sport 300+, όμως αυτό δε σημαίνει ότι στο παρελθόν δεν εξετάστηκαν αρκετές ακόμα εναλλακτικές για την περεταίρω επέκτασή της προς διαφορετικές κατευθύνσεις.

Ας δούμε λοιπόν με χρονολογική σειρά τα τρία εντυπωσιακά υπεραυτοκίνητα που δεν βρήκαν ποτέ τον δρόμο προς την παραγωγή.

Bugatti Veyron Barchetta (2008)

Η Veyron Barchetta εξελίχθηκε το 2008 ως ένα speedster βασισμένο στα μηχανικά μέρη της Veyron Grand Sport με εντελώς ανασχεδιασμένο αμάξωμα, κοντό παρμπρίζ και απουσία οροφής. Αν η γενική εικόνα σας θυμίζει κάτι είναι γιατί οι σχεδιαστές της Bugatti εφάρμοσαν αρκετά στοιχεία από αυτό το project στις (πολύ) μεταγενέστερες Divo (2018) και La Voiture Noire (2019).

Η Veyron Barchetta ήταν και η πρώτη σύγχρονη προσπάθεια της Bugatti στον στίβο του coachbuilding, αρκετά πριν υιοθετήσει αυτή τη στρατηγική και για μοντέλα παραγωγής - για την ακρίβεια ολόκληρη σημερινή γκάμα της βασίζεται στα μηχανικά μέρη της Chiron (2016). Τελικά το σενάριο περιορισμένης παραγωγής του πρωτοτύπου δεν έγινε πραγματικότητα, λόγω της οικονομικής κρίσης του '08 και της αδυναμίας των υψηλόβαθμων στελεγχών να πάρουν το ρίσκο. 

Bugatti Atlantic (2015)

Η Bugatti Atlantic εξελίχθηκε το 2015 ως μια σύγχρονη μετενσάρκωση του ιστορικού μοντέλου. Το εμπροσθιομήχανο και πισωκίνητο grand tourer θα βασιζόταν σε monocoque πλαίσιο από ανθρακονήματα και θα χρησιμοποιούσε μηχανικά μέρη από άλλα μοντέλα του VW Group - ανάμεσά τους και ο V8 κινητήρας. Αισθητικά ξεχώριζε από το μακρύ καπό, τους μεγάλους τροχούς, τις πόρτες που άνοιγαν προς τα πάνω, την φαρδιά γρίλια, τα λεπτά φώτα και τη γραμμή σχήματος C στο προφίλ που παραπέμπουν έντονα στην Chiron (2016).

Η Atlantic θα μπορούσε να είναι το "βασικό" μοντέλο στη γκάμα της Bugatti. Αρχικός στόχος ήταν να κάνει πρεμιέρα αρχικά ως πρωτότυπο στο Pebble Beach Concours d'Elegance του 2015, όμως η αναβολή των σχεδίων και το σκάνδαλο Dieselgate που ξέσπασε λίγο αργότερα οδήγησαν σε πάγωμα των διαδικασιών. Η Bugatti ήταν η μικρότερη φίρμα του ομίλου άρα και η πιο ευάλωτη σε πιθανές περικοπές, με τον τότε πρόεδρο Wolfgang Dürheimer, να κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει την εταιρεία. Έτσι, τα πλάνα για παρουσίαση - πόσο μάλλον και για παραγωγή - μιας σύγχρονης μενενσάρκωσης της Atlantic δεν ευδοκίμησαν.

Bugatti W16 GT Rembrandt (2018)

Η W16 Coupe Rembrandt, είναι ένα εμπροσθιομήχανο GT το οποίο προοριζόταν για την απόλυτη ναυαρχίδα της Bugatti. Είχε παραδοσιακές αναλογίες με μακρύ ρύγχος, ακάλυπτο μοτέρ, περίτεχνες εσοχές, μεγάλο μεταξόνιο, κοντούς προβόλους και μετατοπισμένη προς τα πίσω καμπίνα. Χρησιμοποιούσε τον W16 κινητήρα 8,0 λίτρων με απόδοση 1.600 PS, με τη δύναμη να μεταδίδεται και στους τέσσερις τροχούς. Το πρωτότυπο δυστυχώς παρέμεινε σε φάση ψηφιακών renderings καθώς η εξέλιξή του θα απαιτούσε υπέρογκα ποσά, μιας και δεν ήταν δυνατό να μοιράζεται μηχανικά μέρη με την κεντρομήχανη Chiron αλλά ούτε και με κάποιο άλλο μοντέλο του VW Group.

Το πρωτότυπο εντυπωσίασε τον CEO, Stephan Winkelmann ο οποίος θεωρούσε πως θα έβρισκαν ενδιαφερόμενους πελάτες για κάτι τόσο εξωτικό και ιδιαίτερο, όμως θέλοντας να εξορθολογήσει το κόστος εξέλιξης, έστρεψε το ενδιαφέρον του σε ένα αντίστοιχο project με βάση την πλατφόρμα της Chiron - κάτι που οδήγησε στη μοναδική La Voiture Noire (2019), το υπεραυτοκίνητο των €16,5 εκατομμυρίων (εξού και οι ομοιότητες μεταξύ των δύο μοντέλων).