«Μια πίστα γνώριμη, οι πιο πολλοί οδηγοί γνωστοί από το Academy και από τους περσινούς αγώνες στη Mini, όμως κάθε φορά έχεις κάτι νέο να μάθεις μιας και κάθε αγώνας έχει τις ιδιαιτερότητές του».

«Κλειδί όπως πάντα τα “χρονομετρημένα” στα οποία γύρισα τέσσερις “γραμμές” πιο αργά απ' τα ελεύθερά μου, με αποτέλεσμα να χάσω 60 θέσεις στη γενική και να ξεκινάω P31 στα heats. Σε 7 συνολικά προκριματικούς αγώνες με πολλά τρακαρίσματα και ατυχήματα, γιατί γενικά το grid  της Junior έχει πολλή ταχύτητα και λιγότερο μυαλό. Εκτός απ το 1^ο heat που δεν ξεκίνησα καν (τρακάρισμα κατά την εκκίνηση) σε όλα τα υπόλοιπα τερμάτιζα από 26η θέση και πάνω έως και την 18η, κάνοντας κατά μέσο όρο 7-8 προσπεράσεις μέσα σε, δυστυχώς, 7 μόνο γύρους διάρκειας κάθε σκέλους».

«Σίγουρα ήταν ένας τεράστιος αγώνας στον οποίο εκτός από τις ικανότητες απαιτούνταν και τύχη, με την οποία μάλλον είμαι μαλωμένος το τελευταίο διάστημα. Είδα να συμβαίνουν πολλά ατυχήματα, αποτέλεσμα της πίεσης που είχε ο κάθε οδηγός να κερδίσει όσες περισσότερες θέσεις μπορούσε μέσα σε 7 γύρους, για να προκριθεί στους τελικούς της Κυριακής, στους οποίους δυστυχώς δεν κατάφερα να φτάσω. Ακόμα και οι γύροι προθέρμανσης και "σχηματισμού" είχαν 1-2 εγκαταλείψεις. Τα περισσότερα περιστατικά θεωρήθηκαν "αγωνιστικά συμβάντα" και οι περισσότερες ποινές δίνονταν για πεσμένο προφυλακτήρα».

«Ήταν ένα 7ημερο γεμάτο karting με πολύ άγχος και πίεση. Και ταυτόχρονα τόσο μοναδικό που σε προκαλούσε να δουλεύεις και να πιέζεις στο όριο (με την ταυτότητα στο στόμα!). Σε κάθε εκκίνηση στην Κ1 ο συνωστισμός που επικρατούσε ήταν τόσο έντονος που όσο καλός και προσεχτικός και να ήσουν δεν ήξερες ποτέ αν θα καταφέρεις να μείνεις εντός πίστας. Στο λόφο (το λεγόμενο Π) μια τιμονιά παραπάνω και σε είχαν περάσει όλοι».

«Τα αγαπημένα μου σημεία για προσπεράσεις ήταν όλα τα εσωτερικά κομμάτια και η ανηφόρα του Π, εκεί τους έπιανα στα φρένα. Παρόλο που ξεκινούσα από πίσω ήμουν συνήθως μόλις 3-4 δέκατα πιο αργός απ΄τον πρώτο και σ ένα heat κατάφερα να γυρίσω και 2 δέκατα πιο γρήγορα. Συμπέρασμα, η συνταγή της επιτυχίας είναι η καλή επίδοση στα χρονομετρημένα δοκιμαστικά, για να ξεκινάς από καλή θέση ειδικά όταν έχεις heat με λίγους γύρους».

«Στο Le Mans αγωνίστηκα για πρώτη φορά με την Βελγική DCK Racing Team και με Zanardi σασί, το οποίο ήταν πολύ καλά στημένο για τον αγώνα και δεν με προβλημάτισε καθόλου. Ευχαριστώ πολύ γι αυτό τον Γρηγόρη Νεοχωρίτη και τον κ. Κώστα Διαμαντή. Δυστυχώς, για πρώτη φορά δεν είχα μαζί μου τον Κώστα Χατζή ο οποίος δεν μπόρεσε ν ακολουθήσει την αποστολή λόγω κάποιου πολύ σοβαρού προσωπικού θέματος. Είχα όμως μαζί μου την μητέρα μου, επίσης για πρώτη φορά, η οποία με εμψύχωνε και με ηρεμούσε. Δεν με έχει ξαναδεί σε αγώνα στο εξωτερικό. Τελική εντύπωση… Ήταν μια μεγάλη γιορτή και μια καταπληκτική διοργάνωση στην οποία θα ήθελα να ξαναπάω αν φυσικά το επιτρέψουν τα οικονομικά των γονιών μου».

Γιάννης Λάντζης #17