Το EV1 δεν ήταν μια εντελώς νέα ιδέα, καθώς τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα υπήρχαν από τις πρώιμες μέρες της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Στις αρχές του 20ού αιώνα, το Columbia Runabout που μπορούσε να ταξιδέψει 65 km με μία μόνο φόρτιση και ταχύτητα 24 km/h, ήταν το best-seller. Όπως σημειώνει το website time.com: «Πριν η μαζική παραγωγή βενζινοκίνητων αυτοκινήτων από το σύζυγό της, Henry, συντρίψει την ηλεκτρική βιομηχανία, η Clara Ford οδήγούσε ένα Detroit Electric του 1914 που μπορούσε να διανύσει 130 km χωρίς φόρτιση».

Η πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του ’70, σε συνδυασμό με ένα αυξανόμενο περιβαλλοντικό κίνημα, αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, παρόλο που καμία αυτοκινητοβιομηχανία δεν ήταν σε θέση να εξελίξει ένα τέτοιο που να γοητεύει το ευρύ καταναλωτικό κοινό.



Όταν ντεμπουτάρισε το 1996, το EV1 διατέθηκε στους καταναλωτές σε δύο μόνο Πολιτείες, στην Arizona και στην California, και μόνο για μίσθωση, καθώς η GM θεώρησε ότι η ανάπτυξη της τεχνολογίας των ηλεκτρικών αυτοκινήτων θα συνεχιστεί. Κατά τη διάρκεια της παραγωγής του EV1, από το 1996 έως το 1999, κατασκευάστηκαν συνολικά περίπου 2.500 αυτοκίνητα. Στο τέλος του 2003, η εταιρεία ανακοίνωσε ότι «τραβάει την πρίζα» του προγράμματος EV1 και ότι δεν θα ανανεώσει τις μισθώσεις. Η GM επικαλέστηκε το υψηλό κόστος παραγωγής και συντήρησης των αυτοκινήτων ως αιτία για την παύση του προγράμματος EV1.



Ωστόσο, όπως ανέφερε η εφημερίδα «The Los Angeles Times» το 2009, «το EV1 ξεκίνησε στη δεκαετία του 1990 ως απάντηση σε απαίτηση ενός οχήματος με μηδενικές εκπομπές ρύπων από την Air Resources Board της California... Όταν τελικά, το 2002, η GM και άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες κατόρθωσαν να μαλακώσουν τις απαιτήσεις του Συμβουλίου σχετικά με τους μηδενικούς ρύπους, ο Rick Wagoner, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, ακύρωσε το πρόγραμμα». Κατά τη διάρκεια δε αυτής της περιόδου και άλλοι κατασκευαστές λανσάρισαν και στη συνέχεια ακύρωσαν αντίστοιχα προγράμματα, περιλαμβανομένης της Toyota με το RAV4 EV που ήταν διαθέσιμο από το 1997 έως το 2003.



Ακτιβιστικές οργανώσεις για το περιβάλλον διαμαρτυρήθηκαν για το τέλος του EV1, διοργανώνοντας μια τελετή κηδείας, ενώ αργότερα βρίσκονταν σε επαγρύπνηση έναντι των εγκατάστασης της GM στο Los Angeles που είχε κατάσχει ένα αριθμό από EV1 που θα καταστρέφονταν αργότερα.



Να θυμίσουμε, ότι μέχρι το 2008, η GM είχε πληγεί σκληρά από μια παγκόσμια οικονομική κρίση και συνεπακόλουθη πτώση των πωλήσεων και χρειάστηκε δάνειο διάσωσης πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για να παραμείνει στο επιχειρείν, περιερχόμενη ουσιαστικά και πρακτικά υπό κρατική επιτροπεία. Τον Μάρτιο του 2009, ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Wagoner παύθηκε από την κυβέρνηση Obama και τον Απρίλιο του ίδιου έτους η GM υπέβαλε πτώχευση. Η εταιρεία κατηγορήθηκε ότι συνέχισε να επικεντρώνεται στα αυτοκίνητα SUV και στα ημιφορτηγά, παρά την αυξανόμενη ζήτηση των καταναλωτών για μικρότερα, πιο αποδοτικά οχήματα. Ο Wagoner αναφέρθηκε στο θέμα, λέγοντας ότι η ακύρωση του προγράμματος EV1 και η μη διάθεση περισσότερων αναπτυξιακών πόρων προς υβριδικά-βενζινοκίνητα αυτοκίνητα ήταν ένα μεγάλο λάθος της καριέρας του.



Επίσης, στις 4 Ιανουαρίου του 1921, η International Motor Company καταθέτει επισήμως το σήμα « MACK» για φορτηγά, του οποίου η πρώτη χρήση χρονολογείτο από τις 13 Οκτωβρίου του 1911.

Στις 4 Ιανουαρίου του 1937, η Nash Motors συγχωνεύεται με την Kelvinator Corporation, κατασκευαστή ψυγείων και ηλεκτρικών κουζινών υψηλής τεχνολογίας. Η νέα εταιρεία ονομάστηκε Nash-Kelvinator Corporation, με πρώτο πρόεδρο George W. Mason.

Τέλος, στις 4 Ιανουαρίου του 1955, τα αυτοκίνητα της Packard παρουσιάζονται στο κοινό. Μια εποχή που η Chevrolet Corvette και το Ford Thunderbird ανέβαζαν την ιπποδύναμή τους, οπότε και Packard ανταποκρίθηκε με την Caribbean, την πρώτη Packard V8 και το ντεμπούτο των ιδιαίτερα στιλιζαρισμένων κάθετων πίσω φαναριών. Η εποχή των «πτερυγίων» στην ουρά των αυτοκινήτων μόλις είχε ξεκινήσει.