«Για να σαγηνεύσω τους άντρες φοράω ένα καινούργιο άρωμα. Λέγεται “μυρωδιά καινούργιου αυτοκινήτου”». Τάδε έφη το 1956 η Rita Rudner, Αμερικανίδα κωμικός. Πενήντα περίπου πτητικές οργανικές ενώσεις συνθέτουν αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως μυρωδιά καινούργιου αυτοκινήτου, την «καινουργίλα». Οι εταιρείες έχουν ειδικά τμήματα που επεξεργάζονται το πώς «πρέπει» να μυρίζει ένα αυτοκίνητο για να είναι θελκτικό και φιλόξενο, αλλού περιορίζοντας και αλλού ενισχύοντας τη «μεθυστική» μυρωδιά των διαφόρων υλικών.

Οι συνάδελφοί μας από την αμερικανική έκδοση του «The Drive» με το ρεπορτάζ τους φέρνουν πληροφορίες που θα μπορούσαν να ακούγονται και ως πρωταπριλιάτικο ψέμα. Ο κατασκευαστής από το Ingolstadt λοιπόν έχει στις τάξεις του μια ειδική ομάδα που είναι υπεύθυνη να καθορίσει εάν η μυρωδιά του εσωτερικού των νέων αυτοκινήτων της είναι κατάλληλη ή όχι.

Η αποστολή αυτού του εσωτερικού εργαστηρίου δεν είναι νέα δεδομένου ότι η μύτη των προκατόχων της ομάδας αυτής έχει πιάσει δουλειά από το 1985. Κάμποσοι άνδρες και γυναίκες μυρίζουν κυριολεκτικά τα μέρη των μελλοντικών μοντέλων προκειμένου να επιλέξουν τα υλικά της καμπίνας με την όσφρηση. Γυαλιά, μέταλλα, υφάσματα, κεραμικά, δέρματα, ξύλο, καουτσούκ: Όλα βαθμολογούνται σε κλίμακα από 1 (άοσμο) έως 6 (πολύ έντονη μυρωδιά). Σύμφωνα με τον επικεφαλής του τμήματος που βρίσκεται στη θέση αυτή από τις αρχές της δεκαετίας του ’00, Heiko Lüssmann-Geiger, «η μυρωδιά του εσωτερικού είναι βασικό στοιχείο άνεσης στην εμπειρία ιδιοκτησίας ενός νέου αυτοκινήτου».

Η Audi δεν αφήνει τίποτα στην τύχη όσον αφορά το θέμα της οσμής. Τα μοντέλα, όσο είναι ακόμη καινούργια, επιστρέφουν στο εργαστήριο λίγους μήνες ύστερα από την έξοδό τους από την  αντιπροσωπεία για να δουν πώς αλλάζει η μυρωδιά του εσωτερικού τους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το τμήμα είναι επιφορτισμένο να… μυρίζει επίσης τα μοντέλα του ανταγωνισμού προκειμένου, εάν είναι απαραίτητο, να υιοθετήσει νέα υλικά.