Έρευνες δείχνουν ότι οι απασχολημένοι με άλλα πράγματα οδηγοί θα είναι αδύνατο να αντιδράσουν εγκαίρως σε περίπτωση ανάγκης, όταν το σύστημα αυτόνομης οδήγησης για κάποιο λόγο καταρρεύσει, ή δεν μπορεί να διαχειριστεί μία κατάσταση.

Το πανεπιστήμιο του Southampton δημοσίευσε πρόσφατα μία έρευνα σχετικά με την ικανότητα και τον χρόνο αντίδρασης  του οδηγού, αυτού που τέλος πάντων θα κάθεται πίσω από το τιμόνι, στην εποχή της αυτόνομης οδήγησης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, είναι ανησυχητικό το πόσο διαφέρει ο χρόνος και η ικανότητα αντίδρασης, ανάλογα με το τι κάνει την ώρα της μετακίνησης. Έχει δηλαδή μεγάλη σημασία αν εποπτεύει την κατάσταση ή αν είναι παντελώς εφησυχασμένος και κάνει άλλα πράγματα όπως να βλέπει μια ταινία ή να διαβάζει κάτι.

Το πανεπιστήμιο μελέτησε την συμπεριφορά 26 ατόμων, ανδρών και γυναικών από 20 ως 52 ετών. Τους ζητήθηκε να «οδηγήσουν» ένα αυτόνομα κινούμενο αυτοκίνητο με 110 km/h. Όμως το σύστημα ήταν ρυθμισμένο να ζητά από τον οδηγό να πάρει τον έλεγχο κάθε τόσο, για κάποιο λόγο. Κάθε ένας από τους οδηγούς δοκιμάστηκε δύο φορές: Τη μία έχοντας το νου του στην κίνηση και την άλλη απασχολημένος στην ανάγνωση εφημερίδας.

Η έρευνα έδειξε ότι μπορεί ο χρόνος αντίδρασης να είναι από 2 ως 26 δευτερόλεπτα, για τους οδηγούς που είχαν το νου τους στην οδήγηση. Και από 3 ως 21 δευτερόλεπτα για αυτούς που διάβαζαν. Είναι αξιοπερίεργο που η χειρότερη επίδοση σημειώθηκε από κάποιον ενώ υποτίθεται ότι είχε την προσοχή του εστιασμένη στην οδήγηση, αλλά αυτή ήταν μία μεμονωμένη περίπτωση. Γιατί ο μέσος χρόνος για το πρώτο σενάριο ήταν 4,56” ενώ για το δεύτερο 6,06”. Στα 110 km/h, κάθε δευτερόλεπτο αντιστοιχεί σε απόσταση 31 μέτρων. Αυτό σημαίνει ότι υπήρξε κάποιος οδηγός ο οποίος χρειάστηκε 800+ μέτρα για να πάρει τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Νούμερο, το λιγότερο, εφιαλτικό.

Τι σημαίνει αυτό για την εξέλιξη της τεχνολογίας της αυτόνομης οδήγησης; Αυτή η διακύμανση στον χρόνο αντίδρασης σημαίνει ότι είναι δύσκολο να καθοριστεί ο ιδανικός χρόνος για το πότε το αυτοκίνητο θα πρέπει να προειδοποιεί τον οδηγό πως πρέπει να προετοιμάζεται να πάρει τον έλεγχο. Δηλαδή, αν βασιστούν στον Μ.Ο των 4,56”, όλοι οι οδηγοί με χρόνο αντίδρασης μεγαλύτερο από αυτόν θα ήταν χαμένοι από χέρι. Από την άλλη, αν αυτός που αντιδρά σε πέντε δεύτερα ειδοποιείται μισό λεπτό πριν, τότε η εμπειρία αυτόνομης οδήγησης δεν θα είναι και τόσο ξέγνοιαστη όπως θα ήθελε.

Η έρευνα δείχνει επίσης την ανάγκη οι κατασκευαστές να εξελίξουν συστήματα αναγνώρισης της δραστηριότητας αυτού που κάθεται πίσω από το τιμόνι ώστε ο χρόνος προειδοποίησης να προσαρμόζεται ανάλογα. Όταν δηλαδή ο οδηγός θα θέλει να διαβάσει κάτι ή να ασχοληθεί με το κινητό του και το Facebook, να πατά ένα κουμπί και να ενημερώνει γι' αυτό το αυτοκίνητο.

Πηγή southampton.ac.uk]