O τίτλος τα λέει όλα! Έχοντας οδηγήσει τα MG ZS και MG HS στην άσφαλτο, σε όλες τις παραλλαγές τους και έχοντας μείνει συνολικά ευχαριστημένοι από την πληθωρική παρουσία τους και την πολύ καλή σχέση τιμής αξίας, κρίναμε πως ήρθε η ώρα για μια πολύ δυνατή πρόκληση, όπως το 22o DRIVE Trophy.

Διότι για να σχηματίσεις ολοκληρωμένη άποψη για ένα SUV, ακόμα κι αν δεν είναι τετρακίνητο, πρέπει να πατήσεις και λίγο χώμα. Δεν αρκεί μόνο η οδήγηση στην πόλη και στην εθνική.

MG ZS και HS δεν είναι φτιαγμένα για σκληρό off-road, αλλά αντεπεξήλθαν σε όλες τις δοκιμασίες του DRIVE Trophy

Υπάρχει λοιπόν καλύτερο πεδίο για να οδηγήσεις ένα SUV από το DRIVE Trophy; Επειδή το έζησα, θα είμαι κατηγορηματικός. Όχι! Στον Πάρνωνα λοιπόν, πήραμε μαζί μας το MG ZS με τον 1.000αρη κινητήρα τούρμπο, τα 111 άλογα και το αυτόματο κιβώτιο και το 1.500αρι, επίσης τούρμπο MG HS, των 162 ίππων με το 6άρι χειροκίνητο σασμάν. 

Πρόκειται για δύο αυτοκίνητα που θέτουν την άνεση σε πρώτο πλάνο. Οι χώροι είναι και στις δύο περιπτώσεις επαρκέστατοι (το MG ZS ειδικά συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο άνετων B-SUV), τη στιγμή που η οδική συμπεριφορά στην άσφαλτο εμπνέει ασφάλεια και σιγουριά. Αυτό ακριβώς μας το υπενθύμισαν και κατά τη διαδρομή μας προς τον Τυρό. Με το αέρινο πάτημά τους στην εθνική οδό και την προθυμία που έδειξαν στο οδικό δίκτυο της περιφέρειας, ακολουθώντας άκοπα το κομβόι των υπόλοιπων αυτοκινήτων. 

Μην παρεξηγηθώ όμως. Δεν μιλάμε για σπορ κατασκευές. Στο MG ZS φερ’ ειπείν, το τιμόνι στερείται πληροφόρησης (δεν συμβαίνει το ίδιο στο HS), το εμπρός μέρος δεν είναι ό,τι πιο άμεσο θα συναντήσεις και η κλίση στις στροφές που εμφανίζεται σε αμφότερα, έρχονται να σου υπενθυμίσουν ποιος είναι ο χαρακτήρας. Αλλά και η ουσία τους.

Μιλώντας για ουσία, ήρθε η ώρα να μπούμε στο ζουμί. Σκοπός αυτού του κειμένου άλλωστε δεν είναι η καταγραφή της οδικής συμπεριφοράς των δύο αυτών μοντέλων στην άσφαλτο, αλλά να σας μεταφέρω την εμπειρία μου από τα SUV της MG στο χώμα. 

Έχοντας μπει για τα καλά στις πανέμορφες διαδρομές του Πάρνωνα, έκρινα πως ήρθε η ώρα να οδηγήσω το MG ZS. Ήθελα να διαπιστώσω αν η πολύ καλή εντύπωση που μου είχε αφήσει στον δρόμο θα συνεχιζόταν, τηρουμένων πάντα των αναλογιών και σε τερέν με πέτρα και χώμα. Γνωρίζοντας πως η απόσταση από το έδαφος φτάνει τα 16,5 cm και έχοντας πληροφορηθεί για τα εδάφη που θα συναντήσουμε, επέλεξα να το οδηγήσω σε μία διαδρομή που δεν τη λες ακριβώς και… περίπατο.

Ελλείψει τετρακίνησης και ρεζέρβας ξεκίνησα κάπως φυλαγμένα, προς τη μέση και πίσω στο κομβόι, προκειμένου να μην ζορίσω υπερβολικά τα Primacy της Michelin. To μικρό SUV της MG, στο πατημένο χώμα ακολουθούσε εύκολα και πρόθυμα τον ρυθμό που έδιναν οι εμπρός, όσο εγώ καθόμουν στα αναπαυτικά, δερμάτινα καθίσματα της έκδοσης Luxury Plus. Όσο ανεβαίναμε το υψόμετρο όμως, ανέβαινε και ο βαθμός δυσκολίας της διαδρομής. Το ανάγλυφο γινόταν πιο τραχύ και οι πέτρες ακόμα περισσότερες.

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, έχοντας οδηγήσει νωρίτερα το Subaru δεν μπορώ να πω ότι ένιωθα το ίδιο σίγουρος κατά τα περάσματά μου από το απαιτητικό αρκαδικό τερέν. Ως εκ τούτου λοιπόν, μείωνα αισθητά ταχύτητα και απέφευγα όσες περισσότερες πέτρες μπορούσα. Δεν γινόταν όμως να αποφύγω όλες τις πέτρες της πελοποννησιακής γης! Κάποιες, κάνοντας το σταυρό μου τις έβαζα από κάτω!

Κι εκεί λοιπόν κατάλαβα πως το MG ZS, αν φυσικά δεν κινείσαι με ταχύτητες WRC, δεν είναι ένα SUV που θα φλερτάρει εύκολα με το έδαφος. Στην προκειμένη περίπτωση, τα 16,5 cm από το χώμα έκαναν τη δουλειά τους και με το παραπάνω. Και μου έδωσαν την απαραίτητη σιγουριά ώστε να ανεβάσω τον ρυθμό μου. Σε σχέση μάλιστα με το SEAT Arona ένα αυτοκίνητο ίδιας κατηγορίας και τιμολογιακής κλίμακας έχει συνολικά πιο πληθωρικό και αφράτο πάτημα εκτός ασφάλτου. 

Κάτι που γινόταν αντιληπτό ακόμα και στα ανηφορικά κομμάτια της διαδρομής μας. Με τα ασφάλτινα λάστιχα, οι τροχοί σπίναραν λίγο, ωστόσο το ZS ξεκινούσε χωρίς πολλές δυσκολίες. Αν μάλιστα το αυτοκίνητο που είχαμε στα χέρια μας φορούσε χειροκίνητο κιβώτιο, ενδεχομένως τα πράγματα να ήταν ακόμα καλύτερα. Όπως και να το κάνουμε, το αυτόματο κιβώτιο του ZS ήταν κάπως απότομο και τουλάχιστον εμένα μου πήρε λίγο χρόνο για να το συνηθίσω. Ειδικά στο χώμα.

Πάντως, όσο περισσότερο ζόριζες το πλαίσιο τόσο περισσότερο αυξανόταν και η κατανάλωση. Σε βαθμό που θύμιζε τετρακίνητα μοντέλα και όχι δικίνητο SUV του ενός λίτρου. Για να έχετε μια τάξη μεγέθους, η κατανάλωση ξεπερνούσε εύκολα τα 12 lt/100 km. Ήταν δε, το μοναδικό αυτοκίνητο που έφτασε στο βενζινάδικο με λαμπάκι.

Το τιμόνι του είναι ελαφρύ και αυτό βοηθά στους ελιγμούς στο χώμα. Πλην όμως, η κολόνα μετέφερε κάποιους κραδασμούς, όταν το έδαφος γινόταν κατά τι πιο ανώμαλο. Υπήρχε δηλαδή ένας μικρός τζόγος. Στο κομμάτι των αναρτήσεων, το ZS ξεπερνά εύκολα τη βάση και ίσως αυτό που θα περίμενες. Ναι μεν έχουν ασφάλτινο προσανατολισμό, ωστόσο τα ελατήρια δεν δείχνουν να ξεμένουν από διαδρομή σε κανένα σημείο. Θα έλεγα μάλιστα πως ο ημιάκαμπτος άξονας πίσω (γόνατα McPherson εμπρός) χαρίζει μια πιο ντελικάτη, σφιχτή και στακάτη αίσθηση στο χώμα σε σύγκριση με τους πολλαπλούς συνδέσμους.

Η ρύθμιση της ανάρτησης λοιπόν, παράλληλα με την πολιτισμένη λειτουργία του μοτέρ και την καλή ηχομόνωση διατηρούν την καμπίνα ήσυχη. Και αφού η κουβέντα πήγε προς την καμπίνα, δεν μπορούμε να μην σταθούμε στην πολύ καλή ποιότητα κατασκευής. Όπως είχαμε δει και στην άσφαλτο, η κονσόλα είναι δεμένη, χωρίς να ακούγονται τριξίματα ή άλλοι θόρυβοι. 

Μετά λόγου γνώσεως, σας μεταφέρω πως αυτό ισχύει και στο χώμα. Εντάξει, στα πιο ζόρικα και κακοτράχαλα σημεία έφτασαν στα αυτιά ορισμένοι μικροτριγμοί, αλλά τίποτα το φοβερό ή ενοχλητικό.

Συνολικά, το MG ZS θα έλεγα πως κάνει καλά τη δουλειά του, διαθέτει τσαγανό και δεν φοβάται να λερωθεί, ακόμα και παραπάνω από αυτό που περιμένεις. Αρκεί φυσικά να το σεβαστείς. Ο χρυσός κανόνας για όλα τα αυτοκίνητα!

Η πρώτη μέρα μας βρήκε στα 1.762 m υψόμετρο, να ατενίζουμε τη μαγευτική θέα από τον Πάρνωνα που φτάνει ακόμα και μέχρι τις Σπέτσες! Ήμασταν τυχεροί, μιας η αφρικανική σκόνη δεν είχε σκεπάσει, ακόμα τα πάντα! Έχοντας ενημερωθεί για τη διαδρομή που θα ακολουθήσουμε για να φτάσουμε προς το Παλαιοχώρι επέλεξα το MG HS, το μεγάλο SUV της κινεζικής φίρμας να με συντροφεύσει.

Με απόσταση από το έδαφος που κυμαίνεται στον μέσο όρο των C-SUV, στα 17,5 cm, το HS στα χαρτιά τουλάχιστον, φαντάζει ως ένα αυτοκίνητο που θα πάει όσο μακριά του επιτρέψουν τα ασφάλτινα λάστιχά του. Τι γίνεται όμως επί του πεδίου;

Κάθε αρχή και δύσκολη, μιας και για να κατέβεις από τα 1.762 m θα αναγκαστείς να περάσεις από τα κακοτράχαλα εδάφη που πέρασες ανεβαίνοντας. Και αυτές τις ύπουλες και επικίνδυνες για τα λάστιχα, πέτρες. Το αυτοκίνητο όμως κάθε άλλο παρά υπέφερε. Και όταν δεν υποφέρει το αυτοκίνητο δεν υποφέρει ούτε ο οδηγός. 

Η μεγαλύτερη απόσταση από το έδαφος μου έδωσε τη δυνατότητα να ανεβάσω ακόμα περισσότερο ρυθμό, μιας και η ώρα είχε περάσει και το αίσθημα της πείνας είχε κιόλας αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του! Και το HS φάνηκε να το ήθελε. Περνούσε άνετα από τα πλέον τραχιά εδάφη, εννοείται χωρίς υποψία ότι θα βρει κάτω, με το χειροκίνητο κιβώτιο να έχει σωστή διαδρομή και κλιμάκωση και να λειτουργεί με την ηρεμία που περιμένεις από ένα οικογενειακό SUV.

Η ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων στον πίσω άξονα είναι ταμάμ για τον δρόμο, ωστόσο στο χώμα, μπορώ να πω πως με κούρασε λίγο περισσότερο σε σχέση με το ZS. Κι αυτό διότι μου φάνηκε κάπως πιο μαλακή, σύμφωνα πάντα με τα δικά μου γούστα. Παρά ταύτα, σε καμία περίπτωση δεν κοπανάει ή κάτι τέτοιο, συμβάλλοντας με τον τρόπο της στην ησυχία της καμπίνας και στην καλή ποιότητα κύλισης ακόμα και εκεί που τελειώνει η άσφαλτος. 

Φτάνοντας σε σημεία που το περιθώριο πρόσφυσης άρχισε να στενεύει ακόμα περισσότερο, διαπίστωσα πως το σχετικά χαμηλό βάρος του HS, στα 1.469 kg επέτρεπε στο αυτοκίνητο να αντεπεξέλθει πιο εύκολα από όσο κι εγώ ο ίδιος υπολόγιζα! Όταν μάλιστα βρεθεί σε πατημένο χώμα θα κινηθεί ακόμα και σβέλτα, χωρίς να απαιτεί να έχεις τις αισθήσεις σου σε συναγερμό. Κοινώς, το λέει η καρδία του. Και δεν κάνει κουδούνι τον οδηγό!

Η ποιότητα κατασκευής παραπέμπει σε πιο premium προτάσεις, αλλά εδώ η συναρμογή είναι αυτή που κερδίζει το βραβείο του MVP. Κι αυτό διότι οι μικροτριγμοί που άκουγα στο ZS πήγαν περίπατο. Επιπροσθέτως, το τιμόνι εμφανίζεται λίγο πιο βαρύ και σταθερό, χωρίς τζόγο και κραδασμούς, όπως είδαμε στο μικρότερο αδερφάκι του. Κάτι που σίγουρα πρέπει να συμπεριληφθεί στα θετικότερα στοιχεία του HS. 

Βγαίνοντας από το MG HS κατάλαβα πως είχα να κάνω με ένα άνετο, πρακτικό και ικανό στα δύσκολα οικογενειακό SUV. Όπως είπα και στην αρχή, θα φτάσει μέχρις εκεί που θα του επιτρέψουν τα ασφάλτινα λάστιχα, χωρίς να δυσανασχετεί ή να ταλαιπωρεί τους επιβάτες. Δεν θα πει όχι στην πίεση, εντός των ορίων πάντα, αλλά θα προτιμήσει να κινηθεί με νορμάλ ρυθμό για να ξεδιπλώσει τις αρετές του. Με την κατανάλωση να μην διαφοροποιείται σημαντικά σε σχέση με το ZS. 

Τελικά, όλα είναι θέμα οπτικής. Αμφότερα τα SUV της MG χαρακτηρίζονται από την καλή ποιότητα κύλισης, την άνεση και την ασφάλεια που θα σε μεταφέρουν από το ένα σημείο στο άλλο. Ακόμα κι αν χρειαστεί να κάνεις ένα μεγάλο ταξίδι, φορτωμένος, καλή ώρα. Δεν φοβούνται να πατήσουν χώμα, χωρίς να δείχνουν την παραμικρή υστέρηση έναντι του ανταγωνισμού. Και προσέξτε. Ο ανταγωνισμός του ΗS περιελάμβανε μοντέλα όπως τα VW Tiguan, Renault Austral και Hyundai Tucson (το τελευταίο μάλιστα τετρακίνητο).

Ασφαλώς και δεν είναι φτιαγμένα για σκληρό off-road. Δεν χρειαζόταν να οδηγήσω το Crosstrek πρωτύτερα για να το καταλάβω. Είναι όμως δύο σοβαρές προτάσεις που θα σε φέρουν πιο κοντά στη Φύση από όσο θα πίστευες ή θα στοιχημάτιζες. Διότι κακά τα ψέματα, τα οδηγήσαμε σε συνθήκες που δεν θα τα οδηγήσει ο μέσος οδηγός. Αν δεν τους ζητήσεις να κάνουν πράγματα που δεν έχει νόημα να κάνουν θα σε βγάλουν ασπροπρόσωπο, χωρίς μάλιστα να τα βρεις μπαστούνια. Μπορούν!

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ 22ο DRIVE Trophy, με το ρεύμα της εποχής
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ 22o DRIVE Trophy, κινεζική κουζίνα
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ 22ο DRIVE Trophy, μαθήματα cross country
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ 22ο DRIVE Trophy, από τη μια άκρη στην άλλη
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ 22ο DRIVE Trophy, κυρίαρχο αρπακτικό