Όταν μιλάμε για πολυτελή αυτοκίνητα σήμερα, αναπόφευκτα ο νους των περισσότερων πηγαίνει στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία.

Η Mercedes-Benz, η BMW, η Audi έχουν χτίσει αυτή τη φήμη, εδώ και δεκαετίες (η Mercedes-Benz ήδη πριν από τον Πόλεμο). Μια φήμη που βασίστηκε στην εξελιγμένη τεχνολογία, την ποιότητα κατασκευής και την αντοχή στο χρόνο.

Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου οι Γάλλοι κατασκευαστές θεωρούνταν από τους καλύτερους στον κόσμο, όσον αφορά στην προχωρημένη τεχνολογία, το στιλ και την ποιότητα των υλικών. Την εποχή που μεσουρανούσε η Αrt Deco, μάρκες όπως η Bugatti, η Delahaye, η Talbot-Lago, η Voisin, είχαν μερικά από τα πιο εντυπωσιακά σε σχεδίαση και τεχνολογία αυτοκίνητα. Μάλιστα μερικά από αυτά σήμερα αποτιμώνται σε πολλά εκατομμύρια.

Η μνήμη αυτών των οχημάτων ζει σε Εκθέσεις κλασικών αυτοκινήτων και σε διάφορες δημοπρασίες. Το Μουσείο αυτοκινήτου Petersen μάλιστα πολύ πρόσφατα διοργάνωσε μία έκθεση που ονόμασε «Γλυπτική σε ρόδες» (Rolling Sculpture), στην οποία την τιμητική τους είχαν μερικά από αυτά τα γαλλικά αυτοκίνητα. Δυστυχώς η Έκθεση αυτή, έχει τελειώσει, αλλά το μουσείο Petersen αυτή την εποχή διοργανώνει μια άλλη έκθεση με τον πολύ χαρακτηριστικό τίτλο: The Art of Bugatti.

Οι περισσότερες από αυτές τις εταιρείες δεν μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν σε απανωτές καταστροφές, όπως η Κρίση του 1929 και βέβαια ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ειδικά οι γαλλικές μάρκες κύρους έπεσαν θύματα των μέτρων λιτότητας που πήρε η Γαλλική κυβέρνηση, μετά τον Πόλεμο. Εκείνη την εποχή η Γαλλία έπρεπε να ανοικοδομήσει την κατεστραμμένη οικονομία της. Στο πλαίσιο αυτό, ένας ναυπηγός, ο Paul-Marie Pons, επιφορτίστηκε με το καθήκον να συντάξει ένα σχέδιο ανοικοδόμησης και εκμοντερνισμού της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Το σχέδιο, που έμεινε γνωστό ως σχέδιο Pons, έστρεψε σχεδόν όλους τους πόρους προς όφελος των γαλλικών εταιρειών που είχαν την μεγαλύτερη παραγωγή, περιλαμβανομένων και αυτών που επεβίωσαν μέχρι σήμερα, της Renault, της Peugeot και της Citroën.

Σε εκείνα τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια οι αγοραστές πολυτελών αυτοκινήτων ήταν ελάχιστοι, τόσο στην Γαλλία, όσο και στο εξωτερικό. Επιπροσθέτως υπάρχε σοβαρή έλλειψη σε ατσάλι και η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να επιβάλλει φόρο σε όσα αυτοκίνητα είχαν κινητήρα με χωρητικότητα πάνω από 2,0 λίτρα. Σήμερα πάντως κάποια από εκείνα τα αυτοκίνητα της χρυσής εποχής της γαλλικής πολυτελούς αυτοκινητοβιομηχανίας, εκδικούνται, πετυχαίνοντας εξωφρενικές τιμές σε διάφορες δημοπρασίες.

Μια Delahaye 135 Competition Court Torpedo Roadster by Figoni et Falaschi, του 1937, πωλήθηκε στη δημοπρασία του Amelia Island Concours d' Elegance το 2014, αντί 6,6 εκατ. Δολαρίων. Η Bugatti Type 57 SC Atlantic, του 1936 αυτή τη στιγμή εκτιμάται ότι αξίζει μεταξύ 30 και 40 εκατομμύρια δολάρια.
Πάντως κοιτώντας αυτές τις φωτογραφίες δεν μπορείς παρά να αναρωτιέσαι πως θα ήταν η αυτοκινητοβιομηχανία σήμερα, αν αυτές οι εκπληκτικές μάρκες είχαν καταφέρει να επιβιώσουν μέχρι τις μέρες μας.