Η Fulvia συμπύκνωνε ένα ρόλο καλά ριζωμένο στις παραδόσεις της Lancia. Ρόλο που ήθελε αυτοκίνητα μικρού κυβισμού με ποιότητα και αριστοκρατικότητα μεγαλύτερης κατηγορίας.

Και μην παραγνωρίζουμε ότι αυτή η ίδια εμμονή, η ίδια νοοτροπία ήταν και που εκτόξευε το κόστος κατασκευής στα μοντέλα της, των οποίων η ζήτηση δεν ήταν πάντα η αναμενόμενη. Οι συνέπειες είναι γνωστές. Ζημιές εκατομμυρίων το ’50 και το ’60 και τελικά εξαγορά από τη FIAT.

Mε τη Fulvia, η Lancia ήθελε να αποκτήσει η Flavia ένα μικρότερο αδέρφι, κατά το πρότυπο των Appia και Aurelia, των Ardea και Aprilia ή ακόμη παλιότερα των Artena και Astura. Σκοπός φυσικά η διεύρυνση της γκάμας της εταιρείας.

Όπως και η Flavia, έτσι και το νέο βασικό μοντέλο στην γκάμα της Lancia, η Fulvia, σχεδιάστηκε από τον Antonio Fessia για να αντικαταστήσει την Appia. Λανσαρισμένη στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης το 1963, η Fulvia ήταν προσθιοκίνητη και κάτω από το καπό της βρισκόταν ένα μοτέρ V4, με περιεχόμενη γωνία μόλις 13^º, με μαντεμένιο κορμό και αλουμινένιο καπάκι, και κλίση 45º προς τα αριστερά. Το μοτέρ που είχε σχεδιάσει ο Zaccone Mina στην Serie 1 είχε χωρητικότητα 1.091 cc, έβγαζε 59 άλογα και συνεργαζόταν με ένα 4άρι σασμάν, φουλ συγχρονιζέ (όχι αυτονόητο εκείνη την εποχή) με λεβιέ στο τιμόνι. O κινητήρας προερχόταν από τον στενό V4 της Appia, αλλά με διαφορετική αρχιτεκτονική παρά το σχεδόν ίδιο κυβισμό –σ.σ. είπαμε, το χρήμα δεν τους ένοιαζε. Ενώ λοιπόν στην Appia ήταν υποτετράγωνος (68x75) στη Fulvia έγινε υπερτετράγωνος (72x67) και μάλιστα με δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Lancia Appia Zagato GTE Stradale 1962

Το αυτοκίνητο με το αυτοφερόμενο αμάξωμα πατούσε εμπρός με ανεξάρτητη ανάρτηση στηριγμένη μαζί με το μοτέρ σε υποπλαίσιο, που αποτελείτο από ψαλίδια, εγκάρσιο φύλλο σούστας και αντιστρεπτική. Πίσω υπήρχε άκαμπτος άξονας στηριγμένος σε διαμήκη φύλλα σούστας, αλλά και με ράβδο Panhard (σ.σ. τι αξία έχει το χρήμα άμα είναι να βγάλεις καλό αμάξι) και αντιστρεπτική, ενώ για το φρενάρισμα φρόντιζαν τέσσερα δισκόφρενα Dunlop.

Όλα τα παραπάνω μπορεί να μην ακούγονται συμβατικά, αλλά η Fulvia στο δρόμο ήταν υπέροχη. Με θαυμάσιο κράτημα και ελαφρύ, αλλά ακριβέστατο τιμόνι, για το μόνο που είχαν να παραπονεθούν κάποιοι ήταν το τετράγωνο, ανέμπνευστο παρουσιαστικό της.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Lancia Aurelia 1950-1953

Η ισχύς του αυτοκινήτου εξασφάλιζε επαρκή τελική ταχύτητα (138 km/h), αλλά η επιτάχυνση όπως και η κατανάλωση επιβαρύνονταν σημαντικά από το βάρος των 1.030 kg. Ύστερα από 32.200 κομμάτια και μόλις ένα χρόνο αργότερα, η Lancia επανήλθε με τη Fulvia 2C, σήμανση για τα δύο καρμπιρατέρ. Οι μηχανικοί λοιπόν πέταξαν το ένα κάθετο διπλό 32άρι Solex και «φόρτωσαν» με δύο άλλα 32άρια, πιο προηγμένα, πάλι της Solex. Επιπλέον ανέβασαν τη συμπίεση από τα 7,8 στα 9:1, ανεβαίνοντας έτσι και οι ωφέλιμες στροφές από τις 5.800 στις 6.000 rpm. Με αυτά και με αυτά, η ισχύς ανέβηκε στους 70 ίππους και η τελική στα 145 km/h.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ DRIVE Legends: Lancia Fulvia Sport Zagato 1965-1972

H Fulvia 2C που συνοδεύτηκε επίσης και από άλλες μηχανολογικές αναβαθμίσεις, κοσμητικές επεμβάσεις, αναβάθμιση της άνεσης στο σαλόνι, καθώς και στροφόμετρο, παρουσιάστηκε στο Salone di Torino τον Νοέμβριο του 1964. Η Fulvia 2C Serie 1 παρέμεινε στην αγορά μέχρι το 1969 και μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια πούλησε 48.266 αυτοκίνητα.

Κάπου εκεί ανάμεσα, τον Μάρτιο του 1967, το αυτοκίνητο απέκτησε την έκδοση GT με μεγαλύτερο μοτέρ 1.216 cc, 79 άλογα και λεβιέ στο τιμόνι ή στο πάτωμα. Οι αλλαγές στην καμπίνα ήταν ελάχιστες και στο εξωτερικό μόνο μία: Σήμα «GT» στη μάσκα και στην ουρά. Από τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου, το μοτέρ της GT ανέβηκε στα 1.232 cc, χωρίς αξιόλογη διαφορά σε ισχύ και επιδόσεις.

Αλλά εκεί, μεταξύ 1967 και 1969 είχαμε κι εμείς, οι Έλληνες, την «τιμητική» μας. Για τους γνωστούς φορολογικούς λόγους (κάτω από το όριο των 8 φορολογήσιμων ίππων και τα 1.214 cc), η διάμετρος των κυλίνδρων στένεψε στα 74 mm (αντί για 76, 75 ή 77), με το μοτέρ όμως ρυθμισμένο να παραμείνει στα 79 άλογα. Οι ελληνικές Fulvia έφτασαν τα 656 αυτοκίνητα και προσμετρώνται στα συνολικά 33.779 της GT.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Lancia Fulvia Coupé 1965-1976

Στο Σαλόνι του Τορίνο, το Νοέμβριο του 1968, έκανε το ντεμπούτο της και η Fulvia GTE. Κάτω από το καπό της βρισκόταν το μοτέρ των 1.298 cc της Coupé Rally 1.3 που ανέβασε την τελική ταχύτητα του αυτοκινήτου στα 162 km/h. Μεταξύ των μηχανολογικών αναβαθμίσεων περιλαμβανόταν και κατανεμητής πέδησης για το πίσω άξονα. Στο κοσμητικό κομμάτι, οι επεμβάσεις ήταν ελάχιστες, με νέες λαβές θυρών, νέα τάσια στους τροχούς και σήμα «GTE» εμπρός πίσω.

Η Fulvia Serie 2, το μοντέλο που αντικατέστησε τις 2C, GT και GTE παρουσιάστηκε επίσης στο Salone di Torino το 1969, λίγες ημέρες ύστερα από την ανακοίνωση της εξαγοράς της Lancia από τη FIAT. Ο ανασχεδιασμός περιελάμβανε τόσο το εμπρός (γρίλια μάσκας οριζόντια και σε όλο το πλάτος) όσο και το πίσω μέρος, πιο γλυκό σε στιλ και πιο στρογγυλό. Ένα σχέδιο που έφερνε σε Flavia, αλλά με μεγαλύτερα φανάρια.

Στο μηχανολογικό μέρος τα πράγματα ήταν παρόμοια με της GT, με ένα μοτέρ που έβγαζε 86 άλογα και έπιανε 162 km/h. Ένα χρόνο αργότερα, το 1970, έκανε το ντεμπούτο της η τελευταία έκδοση της Fulvia με 5άρι σασμάν. Και όχι 5άρι ό,τι κι ό,τι, καθώς ήταν dog-leg, δηλαδή την 1η αριστερά και πίσω.

Οι επιδόσεις μπορεί να μην βελτιώθηκαν αξιοσημείωτα, αλλά εκείνο που βελτιώθηκε ακόμα παραπάνω ήταν τα φρένα, καθώς τοποθετήθηκε διπλό υδραυλικό κύκλωμα και οι δίσκοι της Dunlop αλλάχτηκαν με άλλους της Girling. Επίσης, ο πλευρικός καθρέφτης του οδηγού μεταφέρθηκε από το φτερό στην πόρτα.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Lancia Flaminia Convertible 1960-1964

Η Fulvia Serie 2 πουλήθηκε σε 22.319 κομμάτια με 4άρι κιβώτιο και σε 41.687 με 5άρι. Σε αυτές πρέπει να προσθέσουμε και 2.804 δικές μας, ελληνικές με το γνωστό 1.200άρι μοτέρ των 79 ίππων -690 4τάχυτες και 2.114 5τάχυτες.

Η συνολική παραγωγή της Fulvia Serie 2 έφτασε τα 66.810 αυτοκίνητα και αν προσθέσουμε και τα 125.287 της Serie 1, τότε έχουμε 192.097 κομμάτια. Σχεδόν 200 χιλιάδες από την τελευταία μπερλίνα που έβγαλε αυτόνομα η Lancia, πριν γίνει και αυτή «FIAT».

Η Fulvia 2C με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος σε V
Χωρητικότητα 1.091 cc
Ισχύς 70 ίπποι (νόρμα IGM) στις 6.000 rpm
Ροπή 9,3 kgm (νόρμα IGM) στις 4.300 rpm
Τελική ταχύτητα 145 km/h
Παραγωγή 48.266 (1964-1969)
Τιμή στην Ιταλία L. 1.453.600
Τιμή στην Ελλάδα (1967) 118.000 δραχμές