Φημισμένη για τις μοτοσικλέτες της, η Triumph ασχολήθηκε με την κατασκευή αυτοκινήτων στην αυγή της δεκαετίας του ’20, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε όχι. Οι κάποιες, λίγες επιτυχίες είχαν να αντιμετωπίσουν μια σειρά από αποτυχίες που οδήγησαν την επιχείρηση σε μια χαοτική οικονομική κατάσταση, καθώς και στα χέρια αρκετών περισσότερο ή λιγότερο εμπνευσμένων αγοραστών. 

Το 1944, υπό τη σκέπη του ισχυρού γκρουπ της Standart, η Triumph έδειχνε επιτέλους ότι βάδιζε στον σωστό δρόμο, καθώς ο βρετανικός όμιλος της διασφάλιζε την απαραίτητη σταθερότητα. Σε αυτό το άρτι μεταπολεμικό περιβάλλον, οι λέξεις-κλειδιά για την πολιτική του ομίλου ήταν «περιορισμοί, οικονομίες, ρεαλισμός». 

Φρόνιμη και λιτή
Με το άγχος να τοποθετηθεί στην αγορά πριν από τον ανταγωνισμό της, Triumph λανσάρισε το 1946 μια νέα, πολύ κλασική μπερλίνα που φορούσε κάτω από το καπό ένα στιβαρό 4κύλινδρο 1.800άρι μοτέρ με 65 άλογα, προπολεμικά σχεδιασμένο από τη Standard Motor Company για το Flying Fourteen.

Και πολύ γρήγορα, προέκυψε μια καμπριολέ εκδοχή του. Βασισμένο πάνω στο ίδιο σασί και φορώντας τον ίδιο κινητήρα για να περιοριστεί το κόστος, η όλη φροντίδα περιορίστηκε στο στιλιστικό επίπεδο. Έτσι το ξύλινο πλαίσιο ντύθηκε με αλουμινένια καροσερί και το αυτοκίνητο υιοθέτησε τις παραδοσιακές γραμμές των μεγάλων βρετανικών μοντέλων του ’30: Ψηλή γρίλια μάσκας με πλαίσιο, προεξέχοντα εμπρός φανάρια και φτερά ξέχωρα από το αμάξωμα.

Το πίσω μέρος ήταν πιο μοντέρνο με τις στρογγυλές και ρευστές φόρμες του, αποκαλύπτοντας δύο πρόσθετες θέσεις όταν άνοιγες το καπό του πορτμπαγκάζ.

Αυτή η διαμόρφωση του αυτοκινήτου, τύπου «Spyder» και πολύ της μόδας στη δεκαετία του ’20 στα πολυτελή αυτοκίνητα, είχε ξεπέσει και απαξιωθεί. Αλλά ήταν ένας συμβολικός τρόπος για να δώσει μια επιτηδευμένη εικόνα σε ένα αυτοκίνητο με εξίσου ταπεινές επιδόσεις.

Στιβαρό και καλοκατασκευασμένο, το Triumph εξέφραζε αντίθετα ελάχιστη ζωντάνια και οδική συμπεριφορά… κατά προσέγγιση. Έτσι, απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από τους εραστές της σπορ οδήγησης και από μια πελατεία εξοικειωμένη με αυτοκίνητα πιο άγριας ράτσας.

Αλλαγή μοτέρ, αλλά όχι πεπρωμένου
Το 1948, η τοποθέτηση του μοτέρ 2.088 cc του Vanguard με 68 άλογα και συνδυασμένο με 3τάχυτο φουλ συγχρονιζέ σασμάν, άλλαξε το όνομα σε Roadster 2000, αλλά αυτά φαίνεται πως δεν αρκούσαν για να αλλάξει και το πεπρωμένο του αυτοκινήτου.

Τουλάχιστον, εξασφάλισε την απαραίτητη βιωσιμότητα στην Triumph πριν λανσάρει το θρυλικά TR2 και TR3.

Το βρετανικό ρόουντστερ, αθροιστικά ως 18TR και 2000 Roadster (TRA), κατασκευάστηκε σε 4.501 κομμάτια (2.501+2000). Σήμερα, στο χρηματιστήριο του κλασικού αυτοκινήτου ένα 2000 Roadster κοστίζει σε κατάσταση Concours κάτι λιγότερο από €50 χιλιάρικα, ενώ ένα σε πολύ καλή κατάσταση λίγο πάνω από τα 35. Αν μιλάμε δε για ένα 18TR η αντίστοιχη τιμή είναι 42 και 30 χιλιάδες.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph Herald Convertible 1960-1971
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph TR4 1961-1965
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph GT6 1966-1972
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Triumph TR6 1968-1976
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Δοκιμάζουμε το Triumph Spitfire 1500 1974-1980

Το Triumph 2000 Roadster με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος σε σειρά
Χωρητικότητα 2.088 cc
Ισχύς 68 PS
Επιτάχυνση 0-96 km/h 27,9”
Τελική ταχύτητα 124 km/h
Παραγωγή 2.000 αυτοκίνητα (1948-1949)
Τιμή σήμερα €35.500 έως €49.500