Τι είναι τα e-Fuels και πόσο εφικτή είναι η ευρεία χρήση τους
H παραγωγή των e-Fuels είναι περιορισμένη και μάλλον ακριβή, πράγμα που σημαίνει ότι μελλοντικά ίσως να μην είναι μια οικονομικά εφικτή λύση για ένα ευρύ φάσμα των καταναλωτών.
Οι ηγέτες των 27 χωρών της ΕΕ μπορεί να ενέκριναν την κατάργηση των θερμικών κινητήρων από το 2035, ψήφισαν όμως υπέρ στη χρήση e-fuels (ηλεκτροκαύσιμα), δίνοντας ουσιαστικά παράταση ζωής στους κινητήρες εσωτερικής καύσης.
Στην ουσία υπέκυψαν στις πιέσεις της Γερμανίας που μαζί με την Ιταλία, είχαν θέσει βέτο που κινδύνευε να τινάξει στον αέρα όλη την πολιτική της ΕΕ για την ηλεκτροκίνηση.
Κάπως έτσι, κάποια αυτοκίνητα με κινητήρες εσωτερικής καύσης παίρνουν παράταση ζωής καθώς αυτό ήταν τo βασικό ζητούμενο των Γερμανών και κυρίως του ομίλου VW, ο οποίος μέσω της Porsche μιλούσε για εμβληματικά μοντέλα (λέγε με 911) που δεν έπρεπε να αποσυρθούν από την κυκλοφορία.
Τι είναι όμως τα e-Fuels;
Πρόκειται για συνθετικά καύσιμα τα οποία μπορούν να καταναλώσουν οι κινητήρες εσωτερικής καύσης και τα οποία παράγονται με τη σύνθεση των δεσμευμένων από την ατμόσφαιρα εκπομπών CO2 και υδρογόνου, που παράγεται με τη σειρά του από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή ηλεκτρικής ενέργειας χωρίς εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Τα e-fuels όταν καίγονται απελευθερώνουν και αυτά στην ατμόσφαιρα διοξείδιο του άνθρακα. Όμως το «άλλοθι» των υποστηρικτών τους είναι πως οι εκπομπές αυτές είναι ίσες ή μικρότερες από εκείνες που αφαιρούνται από την ατμόσφαιρα κατά την παραγωγή τους και με αυτόν τον τρόπο προκύπτει μια εξίσωση περιβαλλοντικά ουδέτερη.
Κάπως έτσι μειώνεται η επιβάρυνση του περιβάλλοντος σε CΟ2 δίχως να χρειαστεί να αποσυρθούν τα αυτοκίνητα με κινητήρες εσωτερικής καύσης.
Παρόλα αυτά η παραγωγή τους είναι περιορισμένη αυτή τη στιγμή και μάλλον ακριβή, που σημαίνει πως δεν είναι μια οικονομικά εφικτή λύση για το σύνολο των καταναλωτών.
Αυτή τη στιγμή, έχουμε ένα εργοστάσιο στη Χιλή που παράγει e-fuels και το οποίο λειτουργεί κάτω από την ομπρέλα της Porsche. Η δυνατότητα παραγωγής του δεν ξεπερνά τα 550 εκατ. λίτρα ετησίως, ποσότητα μικρή για τις παγκόσμιες ανάγκες. Τα e-fuels μπορούν να μεταφερθούν μέσω των υφιστάμενων δικτύων και δομών που σήμερα διακινούν τα ορυκτά καύσιμα.
Ένα δεύτερο εργοστάσιο προγραμματίζεται να αρχίσει να λειτουργεί το 2024 στη Νορβηγία, αλλά αυτό θα επικεντρωθεί περισσότερο στα καύσιμα αεροσκαφών.
Μάλιστα, το εργοστάσιο στη Νορβηγία, έρχεται να «σφραγίσει» τις απόψεις εκείνων που λένε πως τα e-fuels μπορούν να βρουν εφαρμογή πιο πολύ στη ναυτιλία και στις αερομεταφορές, καθώς εκεί η ηλεκτροκίνηση δεν είναι και τόσο εύκολα εφαρμόσιμη όσο στην αυτοκίνηση.
Οι επικριτές της ιδέας από την άλλη τονίζουν πως η χρήση των e-fuels είναι τρομακτικά ενεργοβόρα. Για παράδειγμα λένε πως η παραγωγή τους για να καλύψει τις ανάγκες ενός αυτοκινήτου με κινητήρα εσωτερικής καύσης απαιτεί περίπου πέντε φορές περισσότερη ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια από ό,τι η λειτουργία του ίδιου αυτοκινήτου με ηλεκτροκινητήρα.
Σε κάθε περίπτωση τα συνθετικά καύσιμα, που κατασκευάζονται με χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και διοξειδίου του άνθρακα που «συλλαμβάνεται» από τον αέρα, δεν θεωρούνται βιώσιμη λύση για τη συντριπτική πλειοψηφία των αυτοκινήτων, δεδομένου του υψηλού κόστους και της τρέχουσας έλλειψης διαθεσιμότητας. Αντίθετα, το μεγαλύτερο μέρος των αυτοκινητοβιομηχανιών αναμένεται να παραμείνει επικεντρωμένο σε οχήματα που κινούνται με μπαταρίες.
Παρόλα αυτά, μεγάλοι προμηθευτές στη Γερμανία, όπως η Bosch, η ZF και η Mahle, είναι ήδη μέλη της eFuel Alliance, ενός λόμπι που προωθεί, ή τουλάχιστον δείχνει να πιστεύει στη λύση των e-fuels.
Το μέλλον αναμένεται πολύ ενδιαφέρον αν μη τι άλλο...