Αν μας ρωτούσε κάποιος ποια είναι τα χαρακτηριστικά στοιχεία της Pontiac, προφανώς δεν θα λέγαμε ότι αυτή η εταιρεία της GM έγινε παγκόσμια γνωστή για τις επιθετικές σχεδιαστικές σπουδές της. Στην πορεία της μάλλον βρισκόταν στη σκιά της Chevrolet που είχε αναλάβει αυτόν το ρόλο.

Ωστόσο, το 1971, η Pontiac ξέφυγε από την πεπατημένη της και έκανε κάτι ανήκουστο. Έβαλε ένα 12κύλινδρο μοτέρ Ferrari πάνω σε ένα σασί Firebird. «Αίσχος και ιεροσυλία», θα βιαστούν να κραυγάσουν όλοι όσοι κάνουν tifo για τη φίρμα του Marenello. Αλλά αυτό το «ασεβές» αυτοκινητικό βαριετέ έχει και μια εξήγηση. Οπότε ας μην βιαστούμε να προβούμε σε επιφωνήματα και χαρακτηρισμούς.

Καταρχήν να διευκρινίσουμε ότι δεν πρόκειται για αυτοκίνητο παραγωγής. Το Pegasus δεν προοριζόταν να γίνει τίποτα παραπάνω από μια σχεδιαστική σπουδή. Ο William L. Mitchell, αντιπρόεδρος της GM, επικεφαλής του σχεδιασμού της εταιρείας, γνωστός και ως «Bill», ήταν υπεύθυνος για τη μελέτη σχεδιασμού πρωτοτύπων με βάση το Firebird του 1970. Από την άλλη, μην φανταστείτε ότι το Pegasus ήταν μια συλλογή ανταλλακτικών που απλώς ο Mitchell προσπάθησε να τα ταιριάξει.

Ο άνθρωπος πίσω από αυτήν την παράδοξη κατασκευή ήταν ο Jerry Palmer, στιλίστας της Chevrolet. Με στόχο να φρεσκάρει την Camaro, ο Palmer δημιούργησε ένα σκίτσο 1,20 x 0,6 m, συνδυάζοντας την Camaro με τη Ferrari 250 Testa Rossa. Το σχέδιο άρεσε στον Bill Mitchell, αλλά το προχώρησε ακόμα περισσότερο, αναθέτοντάς το και σε άλλους σχεδιαστές με την εντολή το τελικό σχέδιο να μετουσιωθεί σε μέταλλο. 

Η Pontiac λοιπόν επεξεργάστηκε ακόμη περισσότερο τον αρχικό σχεδιασμό, χρησιμοποιώντας το ως δοκιμαστικό πρωτότυπο για σχεδιαστικά στοιχεία που θα εμφανίζονταν στο Firebird τα επόμενα χρόνια. Έτσι το πίσω κρύσταλλο που γυρίζει προς τα πλάγια, wraparound που λένε και στο χωριό μου στο Πετροπούλι, εμφανίστηκε σε μοντέλα της Pontiac του ’75, ενώ η πιο στενεμένη «ουρά» στις Le Mans και Grand Amateur του ’73.

Βέβαια, η εμφάνιση είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας σχεδιασμού του Pegasus. Κάτω από το καπό τοποθετήθηκε ένα μοτέρ V12, το ίδιο που έμπαινε στη Ferrari 365 GTB/4 Daytona.

O ιταλικός κινητήρας των 4,4 lt με τους τέσσερις εκκεντροφόρους και τα έξι διπλά Weber 40 DCN/20 απέδιδε 352 άλογα, ισχύς πολύ κοντινή με την γκάμα των κινητήρων Ram Air της GM -ο 400 ci Ram Air της Pontiac έβγαζε 360 ονομαστικούς bhp. Η σύγκριση αυτή, σε συνδυασμό με την αγάπη του Bill Mitchell για άνετη, χαλαρή οδήγηση, μπορεί να εξηγήσει γιατί αρχικά το 12κύλινδρο μοτέρ συνδυάστηκε με μετάδοση GM Turbo 350.

To εύρος ισχύος του κορυφαίου V12 όμως δεν ταίριαζε με το αργοκίνητο αυτόματο 3άρι, οπότε οι μηχανικοί έφεραν το αυτοκίνητο πίσω στο εργαστήριο για να φορέσει το 5άρι του, αλλά και το αναβαθμισμένο V12 από την 365 GTC/4 για να είναι σίγουροι ότι θα αρέσει στον Mitchell.

Καντράν και εξατμίσεις επίσης μεταφέρθηκαν από τη Ferrari και προσαρμόστηκαν στο «υβριδικό» Pegasus. To σύστημα των τεσσάρων δισκοφρένων προήλθε από τη Chevrolet Corvette, ενώ την αισθητική εικόνα του αυτοκινήτου συμπλήρωναν τέσσερις «συρμάτινες» ζάντες της Borrani.

Ο πρώτος κινητήρας έχει βρει πλέον τη θέση του στο πίσω μέρος των εγκαταστάσεων του GM Design, ενώ εξακολουθεί να φοράει τα φίλτρα και τα κολάρα με τη σήμανση «Luigi Chinetti»… Λες και έτοιμος για αναχώρηση, για να βρει κάποιο άλλο μηχανοστάστιο για να φωλιάσει ή ακόμα και να επιστρέψει στο πατρικό του.

Από την ιστορία αυτού του Pegasus, το πιο εντυπωσιακό κομμάτι είναι ότι το αυτοκίνητο οδηγείτο τακτικά από τον Bill Mitchell. Στην πραγματικότητα, το είχε σε τόσο μεγάλη εκτίμηση που το πήρε μαζί του όταν συνταξιοδοτήθηκε. Το αυτοκίνητο ενεπλάκη μάλιστα σε ατύχημα όσο βρισκόταν υπό την «κηδεμονία» του Mitchell όταν τράκαρε στη γέφυρα του Road America στη Λίμνη Elkhart, στο Wisconsin. Το αν η γέφυρα ονομάστηκε «Mitchell Bridge» πριν ή μετά από το ατύχημα είναι ασαφές. Το Pegasus επέστρεψε στην GM πολύ αργότερα και ύστερα από το θάνατο του Mitchell, το 1988.

Το αρχικό σχέδιο χαρακτηριζόταν από εργοστασιακά χρυσαφιά διακοσμητικά που επελέγησαν για να αναδείξουν (!) το μελωμένο κόκκινο χρώμα του αυτοκινήτου. Κατά μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση, ο Ed Wellburn, πρώην αντιπρόεδρος της GM υπεύθυνος του Design Center όπως και ο Bill Mitchell (και ο Harley Earl) για την περίοδο 2003-2016, επανεξέτασε το αυτοκίνητο και ξήλωσε τις χρυσές ρίγες και διακοσμήσεις το 2012. Μπορεί να ακούγεται βέβηλο να επεμβαίνεις σε ένα ιστορικό αυτοκίνητο όπως είναι το Pegasus, αλλά ως επικεφαλής του GM Design στο οποίο ανήκει το αυτοκίνητο, τέτοιου είδους επεμβάσεις ήταν εντός της δικαιοδοσίας του.

Σήμερα, αυτό το ακραίο, μοναδικό δείγμα Pontiac, αποτελεί μουσειακό κομμάτι και όταν δεν αναπαύεται με τα άλλα εκθέματα στη συλλογή του GM Heritage, ταξιδεύει σε διάφορες εκδηλώσεις.

[Πηγή Hagerty, GM Heritage]