Από τη δεκαετία του ’50 κιόλας, ο Pininfarina κυριαρχούσε όχι μόνο στα σχέδια των Ιταλών κατασκευαστών, αλλά ενέπνεε επίσης ένα μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών δημιουργημάτων. Δίχως να παραγνωρίζουμε την έμπνευση και το ταλέντο του Τορινέζου καροσερίστα, πρέπει σε κάθε περίπτωση να αναγνωρίσουμε ότι ο μεγάλος «μόδιστρος» της αυτοκίνησης, καθώς τον ζητούσαν και τον μίσθωναν οι πάντες, είχε περάσει στο χώρο του… prêt-à-porter.

Έτσι, όταν η Peugeot ζήτησε από τον Ιταλό στιλίστα να μελετήσει πιο γοητευτικές εκδοχές του 404, αυτός έσυρε από τα ντουλάπια του προηγούμενες δημιουργίες. Με ντεμπούτο στο Σαλόνι του Παρισιού το 1961, το καμπριολέ 404 προκάλεσε αίσθηση με τη σιλουέτα του που ήταν μια Ferrari 250GT υπό σμίκρυνση. Ένα χρόνο αργότερα, η Peugeot ολοκλήρωσε την προσφορά της γκάμας του 404 με ένα κουπέ που επίσης είχε στα πλαϊνά του το επισμαλτωμένο μεταλλικό πλακίδιο με την υπογραφή του Ιταλού μαέστρο.

Όσο υποτονικό κι άλλο τόσο ακριβό
Βασισμένο πάνω στην πλατφόρμα της μπερλίνας 404, δεν μοιραζόταν μαζί της κανένα κομμάτι από τις λαμαρίνες της. Αντίθετα, ούτε λίγο ούτε πολύ, το κουπέ 404 δεν ήταν παρά ένα καμπριολέ που κυριολεκτικά του κόλλησαν μια οροφή. Με το παραλληλόγραμμο ζωνάρι της καροσερί που διακοπτόταν από ένα σπάσιμο πίσω από τις πόρτες και τα πίσω φώτα που ενσωματώνονταν στο τελείωμα των φτερών, καλλιεργούσε σκόπιμα (;) την ομοιότητα με τη Ferrari 250GT/E 2+2. 

Σε αντίθεση όμως με το «ίνδαλμά» του, προσέφερε τέσσερις πραγματικές θέσεις, διαθέτοντας μάλιστα ένα πορτμπαγκάζ κάθε άλλο παρά ανυπόληπτο. Διακεκριμένο λόγω της σιλουέτας του, το κουπέ 404 ήταν ανάρμοστα υποτονικό στον μηχανολογικό τομέα με ένα 4κύλινδρο 1.600άρι μοτέρ με καρμπιρατέρ ή ψεκασμό. Αυτό το δεύτερο ήταν και πρεμιέρα για γαλλικό αυτοκίνητο παραγωγής.

Υπάκουο, ελαστικό και πραγματικά ακάματο, το μπλοκ αυτό αρνιόταν να ξεσπάσει έστω και λίγο στην επιτάχυνση, αρκούμενο να διασφαλίζει στο κουπέ 404 μια έντιμη τελική ταχύτητα.

Το αυτοκίνητο με άκαμπτο άξονα πίσω, λεβιέ του σασμάν στην κολόνα του τιμονιού και υπολογίσιμο βάρος του το μόνο που απεχθανόταν ήταν να το πιέζεις. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν απευθυνόταν περισσότερο σε οδηγούς άπληστους για κοινωνική αναγνώριση, παρά σε κάποιους με σπορτίβ προδιάθεση.

Φτώχεια καταραμένη
H Peugeot κατά έναν παράδοξο τρόπο έσπρωξε εξωφρενικά παραπάνω αυτή τη δυσαρμονία μεταξύ εικόνας και ουσίας. Προτείνοντας αποχρώσεις που θα ταίριαζαν σε κάποια ZiL και «κακόμοιρες» ταπετσαρίες στο σαλόνι, βουτηγμένες στη λιτότητα, υφασμάτινες ή από δερματίνη.

Εμπορικά, παρόλο που η πιστή πελατεία της Peugeot δεν πήρε των ομματιών της να ξενιτευτεί σε κάποια άλλη γαλλική, βρετανική ή γερμανική φίρμα, οι πιο μοντέρνοι από αυτήν προτίμησαν το καμπριολέ 404. Φυσικά σημαντικό ρόλο έπαιζε και η τιμή του κουπέ 404, αποτρεπτικό φυσικά, μιας και η τιμή του ήταν σχεδόν διπλή από αυτή της μπερλίνας. Στην Ελλάδα, το κουπέ 404 με τον ψεκασμό κόστιζε για παράδειγμα το '67 250 χιλιάδες δρχ., δηλαδή ήταν ακριβότερο από μια Mercedes-Benz 230 «γουρούνα» και λίγο φθηνότερο από μια Jaguar 2.4 Mk2.

Στο χρηματιστήριο των κλασικών αυτοκινήτων, ένα κουπέ 404 σε κατάσταση Concours στοιχίζει λίγο παραπάνω από 60 χιλιάδες, ενώ ένα αυτοκίνητο έτοιμο για εθνικά Concours d’Elegance κοντά στα 40. Αλλά ακόμα και με €25.000 βρίσκεις ένα αρκετά καλό κομμάτι που με δουλίτσα θα φτάσει στην προηγούμενη κατάσταση.

Το κουπέ 404 με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος σε σειρά
Χωρητικότητα 1.618 cc
Ισχύς 65 PS έως 88 PS
Ροπή 127,5 Nm/2.250 rpm έως 137 Nm/2.800 rpm
Επιτάχυνση 0-100 km/h 17,3” έως 16,2”
Τελική ταχύτητα 148 έως 167 km/h
Παραγωγή 6.834 αυτοκίνητα (1962-1968)
Τιμή σήμερα €24.500 έως €63.000