Το 1992 η Chrysler δημιούργησε αίσθηση παρουσιάζοντας το Dodge Viper RT/10. Σύντομα όμως αποδείχθηκε πως, παρά τον V10 και την μοναδική εμφάνιση, τα δυναμικά του χαρακτηριστικά υπολείπονταν κατά πολύ του ανταγωνισμού (πόσω μάλλον των κορυφαίων σούπερκαρ, τα οποία θα ήθελε να χτυπήσει) και το καθιστούσαν πολύ απρόβλεπτο στην οδήγηση.

Αυτή η φήμη το ακολουθεί μέχρι σήμερα. Το Viper SRT του 2013, παρά τις προσπάθειες να λανσαριστεί ως πολύ πιο φιλικό αποκτώντας μέχρι και ESP ((…), δεν κατάφερε να την αλλάξει. Ακόμα και στις ΗΠΑ, όπου έχει φανατικούς οπαδούς, η εταιρεία αναγκάστηκε να το ανανεώσει πέρυσι και να κατεβάσει αισθητά την τιμή ώστε ν’ ανεβάσει λίγο τις απογοητευτικές πωλήσεις.

Η έκδοση ACR (American Club Racer) είναι άλλη ιστορία. Το πρώτο βγήκε το 1999, βασιζόταν στη δεύτερη γενιά του κουπέ και είχε ελαφρά μεγαλύτερη ισχύ, χαμηλότερο βάρος και σκληρότερη ανάρτηση.

Το δεύτερο ACR, ωστόσο, που παρουσιάστηκε το 2008 και ήταν χτισμένο πάνω στην τέταρτη γενιά του Viper ήταν αυτό που άλλαξε τα δεδομένα. Παρ’ ότι το μοτέρ παρέμεινε στάνταρ, οι αλλαγές στην αεροδυναμική, την ανάρτηση και την κλιμάκωση του κιβωτίου του επέτρεψαν να σημειώσει ρεκόρ για αυτοκίνητο παραγωγής στο Nürburgring με χρόνο 7’22’’01.

Όταν η άσπονδη «φίλη», Corvette ZR-1, το γκρέμισε από το θρόνο του η Chrysler έψαξε και βρήκε ένα ACR του 2010 σε κάποιον ντίλερ, μια και η παραγωγή του είχε σταματήσει, το φόρτωσε στο πρώτο αεροπλάνο και ξαναπήρε τα σκήπτρα σταματώντας το χρονόμετρο στα 7’12’’13...

Με το χαρακτηρισμό «το ταχύτερο Viper όλων των εποχών», η τρίτη γενιά του ACR που είδαμε πέρυσι ως concept στην έκθεση SEMA και πλέον μπαίνει στην παραγωγή είναι και η πιο hardcore.

Ο αλουμινένιος V10 των 8,4 lt δεν έχει αλλαγές – λογικό μια και με 650 PS και 82,0 kgm, την υψηλότερη ροπή από οποιοδήποτε ατμοσφαιρικό μοτέρ παραγωγής, μάλλον δεν χρειαζόταν αναβάθμιση.

Αυτό, και το εξάρι χειροκίνητο κιβώτιο της Tremec, είναι και οι  μόνες του ομοιότητες με το στοκ Viper. «Το νέο Viper ACR είναι το ταχύτερο Viper παραγωγής που έχουμε βγάλει ποτέ», είπε ο πρόεδρος και CEO των Dodge και SRT, Tim Kuniskis. «Στόχος μας είναι να δώσουμε στους ενθουσιώδεις οδηγούς το απόλυτο εργαλείο που μπορεί να βγάλει πινακίδες και ταυτόχρονα θα τους επιτρέψει να κυριαρχήσουν στις πίστες όλου του κόσμου.»

Για το νέο Viper ACR η ομάδα εξέλιξης περιελάμβανε και μηχανικούς από το αγωνιστικό τμήμα που είναι υπεύθυνο για το Viper GTS-R και επικεντρώθηκε σε τρεις τομείς: την αεροδυναμική, το σασί και τα ελαστικά.

Ο εμπρός προφυλακτήρας με το αγωνιστικών προδιαγραφών σπλίτερ, το καπό με τις αφαιρούμενες γρίλιες, η τεράστια (πλάτους 1.876 mm) αεροτομή και ο ανθρακονημάτινος διαχύτης συνθέτουν το Extreme Aero Package που παράγει σχεδόν 1 τόνο (!) κάθετης δύναμης στην τελική των 285 km/h, παραπάνω από τριπλάσια σε σχέση με το Viper TA.

Η ανάρτηση διαθέτει αλουμινένια και ρυθμιζόμενα (σε 10 θέσεις) αμορτισέρ της Bilstein και ελατήρια με διπλάσια σκληρότητα από το κανονικό Viper. Οι κεραμικοί δίσκοι της Brembo έχουν διάμετρο 390 mm εμπρός και 360 mm πίσω με εξαπίστονες και τετραπίστονες δαγκάνες αντίστοιχα, οι τροχοί των 19 ιντσών φοράνε ελαστικά υψηλών επιδόσεων Ecsta V720 της Kumho με διαστάσεις 295/25 εμπρός και 355/30 πίσω και το ρυθμιζόμενο, σε πέντε θέσεις, σύστημα ευστάθειας έχει καλιμπραριστεί με βάση την επιπλέον πρόσφυση.

Σύμφωνα με την Dodge, όλα τα παραπάνω χαρίζουν στο Viper ACR περισσότερο από 1,5 g πλευρικής επιτάχυνσης στις γρήγορες στροφές. Επιπλέον, η κατανομή βάρους φτάνει το (ιδανικό) 50:50 και το ACR είναι τόσο ανθεκτικό που «μπορεί να γυρίζει στην πίστα όλη μέρα δίχως καμία επίπτωση στις επιδόσεις».

Η διάθεσή του θα ξεκινήσει μέσα στο τρίτο τρίμηνο της χρονιάς. Ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί η τιμή αλλά υποψιαζόμαστε πως αυτό που ενδιαφέρει πρωτίστως τους φαν, αλλά και την ίδια την μάρκα, είναι αν θα κατέβει κάτω από τα 7’08’’69, το ρεκόρ για αυτοκίνητα παραγωγής που κατέχει αυτή τη στιγμή το Nissan GT-R Nismo.

Με το προηγούμενο ACR να είναι ακόμα το δεύτερο ταχύτερο στο Nordschleife, δεν θα στοιχηματίζαμε εναντίον του...

[Πηγή: Chrysler]