Οι μηχανικοί της Lotus ανέκαθεν ήξεραν να κάνουν ένα αυτοκίνητο συναρπαστικό, όπως αποδεικνύει η μεταμόρφωση του flatliner Opel Omega σε ένα συναρπαστικό σπορ σεντάν επιδόσεων και ένα από τα πιο ποθητά αυτοκίνητα της εποχής του και όχι μόνο

Στην πραγματικότητα, μιλάμε για τόσο μεγάλη αλλαγή που στην ουσία δεν πρόκειται για μετατροπή, βελτίωση ή εξέλιξη. Αλλά για μετενσάρκωση. Το Opel Omega ήταν ένα πισωκίνητο μεγάλο σεντάν, φημίζονταν για την άνεση και την κορυφαία αεροδυναμική του, χάρη στην αιχμηρή μάσκα και τα πλευρικά κρύσταλλα που έρχονταν «πρόσωπο» με τις κολώνες, χωρίς εσοχές και πλαίσια. Είχε επίσης κορυφαίους χώρους. Αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει και τόσο…

Οι μηχανικοί της Opel ενίσχυσαν το σασί και εξέλιξαν την ανάρτηση. Πάνω σε μια καλή βάση, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στην Opel, η οποία είχε εξοπλίσει το μοντέλο με μια διάταξη πολλαπλών συνδέσμων στο πίσω μέρος. Χρησιμοποίησαν επίσης την αυτορυθμιζόμενη ανάρτηση του μεγαλύτερου Senator, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο της παραμόρφωσης της παθητικής μεταβολής της γωνίας κάμπερ υπό πίεση.

Κάτω από το μεγάλο καπό υπήρχε πολύς χώρος για έναν συναρπαστικό κινητήρα. Ένας εξακύλινδρος σε σειρά με ρίζες στη γκάμα της Opel με δύο τούρμπο Τ25 της Garrett και πίεση 0,7 bar από τις 1.500 rpm μόλις, απέδιδε 382 ίππους και 48 kgm ροπή. Το αυτοκίνητο έκανε 5,2” 0-100 km/h, τιμή εντυπωσιακή για το 1990-92, το διάστημα παραγωγής του Lotus Omega. Ελαφρωμένες και σφυρήλατες μπιέλες, πιστόνια και στρόφαλος σε σχέδιο της Lotus και κατασκευή της Mahle, καθώς και ροϊκή εξέλιξη στην κυλινδροκεφαλή υπόσχονταν ευστροφία, αντοχή και σπορ χαρακτήρα. Το κιβώτιο ήταν εξάρι χειροκίνητο της ZF, από την Corvette ZR-1 της εποχής και τα φρένα της AP Racing διαμέτρου 328 mm εμπρός και 300 πίσω.

Η Lotus είχε σχεδιάσει ένα νέο bodykit για το αυτοκίνητο με επιθετικό εμπρός προφυλακτήρα, με μεγάλους αεραγωγούς και επιθετικό σπόιλερ, φούστες για τα μαρσπιέ και αεροτομή στο πίσω μέρος. Εκτός από την τελική των 285 km/h το πακέτο έδινε καλύτερη αεροδυναμική συμπεριφορά στο πλαίσιο. Το αυτοκίνητο φημίζονταν για το κράτημα του σε σχέση με άλλα γρήγορα σεντάν της εποχής, όπως η Mercedes 500 E της σειράς W124.

Το αυτοκίνητο των φωτογραφιών είναι το #214 από τα 950 συνολικά και τα 284 δεξιοτίμονα που κατασκευάστηκαν, αν και ο στόχος ήταν τα 1.100 κομμάτια. Και έχει μόλις 51.500 km. Πωλείται από την Silverstone Auctions.

Πηγή R&T