«Τα όρια ταχύτητας πρέπει να έχουν νόημα για κάθε οδηγό. Οι ταχύτητες που φαίνονται λογικές και δικαιολογούνται από την άποψη της οδικής ασφάλειας είναι ευκολότερο να γίνουν σεβαστές από τους οδηγούς έναντι εκείνων που φαίνονται παράλογες». Με αυτές τις λίγες λέξεις ο υπουργός Μεταφορών της Δανίας δικαιολόγησε το 2017 το σχέδιό του να αυξήσει κατά 10 km/h την ανώτατη ταχύτητα σε ορισμένα τμήματα των εθνικών οδών.

Προβλεπόμενo για εφαρμογή μεταξύ του 2018 και του τρέχοντος έτους, το πρότζεκτ αυτό έχει ήδη επηρεάσει 220 km δρόμων από τα 260 που είχαν προγραμματιστεί αρχικά. Οι δρόμοι αυτοί ανέβηκαν σε όριο στα 90 km/h, κάτι που όμως οδήγησε σε σημαντικές επενδύσεις όσον αφορά την ασφάλεια από την πλευρά της πολιτείας, με προϋπολογισμό €50.000/km.

Η επένδυση περιέλαβε μεταξύ άλλων κοπή δένδρων που βρίσκονταν κοντά στους δρόμους, επιχωμάτωση ανισομερειών στις παρακείμενες εκτάσεις, απομάκρυνση κάθε είδους εμποδίων, όπως κουβούκλια στάσεων λεωφορείων από σκληρά υλικά ή ηλεκτρικούς μετασχηματιστές.

Όπως θα περίμενε κάποιος, το μέτρο αυτό έγινε ευχαρίστως αποδεκτό από τους οδηγούς, οι οποίοι σε γενικές γραμμές σέβονται τους νέους περιορισμούς με μέσο όρο κίνησης τα 87 km/h. Μια άποψη που δεν συμμερίζονται οι κάτοικοι αυτών των οδικών αξόνων, οι οποίοι συχνά θεωρούν ότι η ταχύτητα των αυτοκινήτων είναι ήδη πολύ υψηλή.

Η κυβέρνηση δικαιολογεί επίσης αυτή την απόφασή της, επικαλούμενη ότι διασφαλίζει καλύτερη κινητικότητα, συμβάλλει στην ανάπτυξη της χώρας και την ευημερία των κατοίκων, δεδομένου ότι περνούν λιγότερο χρόνο στους δρόμους και επομένως περισσότερο στην εργασία, με την οικογένεια ή τους φίλους τους.

Αυτή η πολιτική δεν πρόκειται να σταματήσει, δεδομένου ότι η Δανία θα αυξήσει επίσης το 2021-2022 την ταχύτητα έως τα 120 και στη συνέχεια στα 130 km/h στους αυτοκινητοδρόμους, όριο που μέχρι σήμερα περιορίζεται στα 110 km/h. Βελτιώνοντας προηγουμένως την ασφάλειά τους.

Γιατί άραγε διαβάζοντας τα παραπάνω, νιώθεις πόσο θλιβερή είναι η ελληνική πολιτεία;