Η Audi βρίσκεται σε μεγάλη χρονική πίεση για να λανσάρει τα πρώτα ηλεκτρικά μοντέλα της, με αποτέλεσμα να έχει βγει στην αγορά προς άγραν σύγχρονης ηλεκτρικής πλατφόρμας, όπως γράψαμε την προηγούμενη εβδομάδα.  

Η σημερινή γκάμα της, μαs δίνει την τάξη μεγέθους της ανάγκης που το Ingolstadt έκανε φιλοτιμία. Έτσι, θέλοντας και μη, το Q8 eTron βασίζεται σε μια προσαρμογή της πλατφόρμας των Q5/Q7. 

H επιλογή και χρήση μιας πλατφόρμας του ανταγωνισμού από την Audi πόσο θα πλήξει στη συνείδηση του καταναλωτή το «Vorsprung Durch Technik»;

Το eTron GT δεν βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα. Αποτελεί κλώνο της Porsche Taycan, η οποία με τη σειρά της βασίζεται σε μια προσαρμογή της βάσης της Panamera… 

Τα πράγματα βελτιώθηκαν με το Q4 (πλατφόρμα MEB) και την ανακοινωθείσα άφιξη του Q6 πάνω στην πλατφόρμα PPE . Όμως, παρότι καινούργιες, αυτές οι πλατφόρμες βλέπουν την τεχνολογική επάρκεια, ως εκ τούτου και την ανταγωνιστικότητά τους να αμφισβητείται.

Η διαδοχή προετοιμάζεται ήδη με την αρχιτεκτονική SSP του πρότζεκτ Trinity. Μόνο που η κύηση αυτής της «σούπερ σπονδυλωτής πλατφόρμας» που υποτίθεται ότι θα λύσει όλα τα δεινά του Ομίλου Volkswagen δεν είναι απλή. Πάνω απ’ όλα όμως, ο χρόνος ολοκλήρωσης της Scalable Systems Platform βρίσκεται πολύ μακριά για να ανταποκριθεί στον επείγοντα χαρακτήρα της στιγμής. Ειδικά στην Κίνα. Μια αγορά που αντιπροσωπεύει μεγάλο μερίδιο του όγκου παραγωγής της φίρμας του Ingolstadt. Επομένως, η Audi σκοπεύει, για πρώτη φορά, να χρησιμοποιήσει μια πλατφόρμα άλλου κατασκευαστή. Ένας κατασκευαστής που κατά τα φαινόμενα θα είναι Κινέζος…

Τις τελευταίες μέρες τα κινεζικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για αρκετές επιλογές, με την BYD ή την LI Auto στην κορυφή της λίστας. Αλλά είναι προφανώς το όνομα IM που κρατά τα ηνία. Η φίρμα που γεννήθηκε από τη συνεργασία μεταξύ SAIC και Alibaba έχει ήδη λανσάρει τα L7 και LS7, δύο αυτοκίνητα με εντυπωσιακό τεχνικό υπόβαθρο, και ετοιμάζεται να λανσάρει ένα πιο κόμπακτ SUV, το LS6.

Καθοριστικό σημείο για την IM είναι η συμμετοχή της στον Όμιλο SAIC, ήδη συνεργάτη της Audi. Αυτό απλοποιεί πολύ την υλοποίηση, σε ένα υπάρχον οικοσύστημα: Εργοστάσια, γραφεία σχεδιασμού και πάει λέγοντας... Είναι πράγματι δύσκολο να φανταστεί κάποιος την παραγωγή ενός Audi απευθείας σε ένα εργοστάσιο της BYD ή αντίθετα μιας πλατφόρμας BYD σε ένα εργοστάσιο που θα ανήκει στην FAW-Audi ή στη SAIC-Audi…

Αυτή η πλατφόρμα SAIC-IM θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από την Audi για να υποστηρίξει μοντέλα παραγωγής που θα βασίζονται στα πρωτότυπα Activesphere, Urbansphere, Skysphere και Grandsphere… Οι μελλοντικές ναυαρχίδες του Ingolstadt θα μπορούσαν επομένως να έχουν κινεζικές ρίζες!

Εδώ λοιπόν γεννάται το εξής ερώτημα. Φιλοσοφικό ή όχι δεν έχει και μεγάλη σημασία. Μπορεί ένας κατασκευαστής που βασιζόταν εδώ και πολλές δεκαετίες στην τεχνική αριστεία, την οποία ειρήσθω εν παρόδω έχει κάνει σλόγκαν με το «Vorsprung Durch Technik» να σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει την πλατφόρμα ενός ανταγωνιστή. Κινέζου ή όχι είναι αδιάφορο. Διότι στη συνείδηση μια εκλεπτυσμένης καταναλωτικής αγοράς, αυτό ακούγεται ως «παραίτηση».

Από την άλλη, χρειάζεται να προσεγγίζουμε τα πράγματα με τον προσήκοντα ρεαλισμό. Μια επιλογή όπως αυτή μας αποκαλύπτει ποιο βαθμό οι «ιστορικοί» κατασκευαστές έχουν ξεπεραστεί από την ταχύτητα της εξέλιξης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Και από την τεχνολογική πρόοδο που έχουν αποκτήσει ορισμένοι όψιμοι κατασκευαστές στον τομέα αυτό.