Η FCA πρότεινε στο Groupe Renault συγχώνευση 50:50. Για να γίνει αυτό θα συσταθεί μια νέα εταιρεία χαρτοφυλακίου, με έδρα την Ολλανδία, που θα κατέχεται ισόποσα από τους μετόχους και των δύο μερών. Το διοικητικό συμβούλιο θα έχει έντεκα μέλη, πέντε από την FCA και έξι από τη Renault. Η εταιρεία θα είναι εισηγμένη στα χρηματιστήρια της Νέας Υόρκης, του Milano και του Παρισιού. Για να ευθυγραμμιστούν οι κεφαλαιοποιήσεις της αγοράς, η FCA (η οποία αξίζει περισσότερο από τη Renault) προτίθεται καταρχήν να καταβάλει στους μέτοχους μερίσματα ύψους 2,5 δισ. ευρώ.

Τι θα προσφέρει η FIAT στη Renault;
Πρώτα απ’ όλα, όγκο! Στον αγώνα για το μέγεθος προκειμένου να βελτιωθεί η κερδοφορία, η FIAT προσφέρει τεράστιες ευκαιρίες συνεργασίας, με την κοινή χρήση κινητήρων, αρχιτεκτονικών ή εργοστασίων. Ειδικά επειδή οι δύο εταιρείες έχουν ήδη δύο κοινές αγορές: Ευρώπη και Λατινική Αμερική.

Όσον αφορά τη συμπληρωματικότητα στις γεωγραφικές ζώνες, το μεγάλο πλεονέκτημα της FCA είναι φυσικά η θέση της στη Βόρεια Αμερική με τα εμπορικά σήματα των Jeep και RAM. Επιπλέον, το πολύ ενδιαφέρον περιουσιακό στοιχείο της FCA είναι το χαρτοφυλάκιό της σε εμπορικά σήματα, ειδικά με τη νέα κότα με τα χρυσά αυγά, την Jeep. Η FCA κουβαλάει μαζί της επίσης εταιρείες υψηλής κλάσης, την Alfa Romeo και τη Maserati, οι οποίες δεν ανταγωνίζονται άμεσα τη μοναδική φίρμα κύρους της Renault, την Alpine.

Όσον αφορά τα προϊόντα, η FIAT που επικεντρώνεται σε αυτοκίνητα πόλης, μπορεί να αποδειχτεί ο ιδανικός συνεργάτης για τον Ρόμβο σε σχέση με τα μικρά μοντέλα, όπου είναι δύσκολο για την Billancourt να παίξει το χαρτί αυτό μόνη της. Για τον ίδιο λόγο, μην ξεχνάμε ότι, η Renault συνδυάστηκε με την Daimler για το Twingo ΙΙΙ, αλλά η συνεργασία αυτή δεν θα ανανεωθεί. Η FCA σχεδιάζει επίσης να παρουσιάσει τα σχέδιά της για αυτόνομη οδήγηση, χάρη στην προχωρημένη συνεργασία της με την Waymo.

Τι θα προσφέρει η Renault στη FIAT;
Το κύριο ενδιαφέρον της FCA θα ήταν να έχει πρόσβαση στην πρόοδο που έχουν κάνει οι Γάλλοι σε ηλεκτρικά και υβριδικά αυτοκίνητα. Ένας τομέας όπου οι Ιταλοί βρίσκονται πολύ πίσω. Τόσο πολύ μάλιστα, έτσι ώστε σχεδιάζουν να καταβάλουν μπόλικο χρήμα στην Tesla για να αγοράσουν πιστώσεις CO₂ και να αποφύγουν μελλοντικά ευρωπαϊκά πρόστιμα. Ωστόσο, όσον αφορά ένα 100% ηλεκτρικό, η Renault βρίσκεται σε δίλημμα. Με τα υπόλοιπα μέλη της Συμμαχίας, εξελίσσει μια ολοκαίνουργια πλατφόρμα που δεν θα είναι έτοιμη όμως πριν από δύο ή τρία χρόνια. Ωστόσο, η FIAT θα πρέπει να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό. Αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι αν σε πρώτο χρόνο θα μπορούσε να αρκεστεί στην πλατφόρμα του Zoé;


Για τη FIAT, η Renault είναι επίσης ένας καλός σύμμαχος στην αγορά των επαγγελματικών. Οι Τορινέζοι ήδη «αλλάζουν σήματα» στο Trafic, κάτι που θα μπορούσαν να κάνουν και με το Kangoo. Στη συμπληρωματική πλευρά των αγορών, ο όμιλος Renault είναι καλά πλασαρισμένος στη Ρωσία και στη Βόρεια Αφρική.

Και πού βρίσκεται η Nissan στη νέα εξίσωση;
To στοιχείο που προκαλεί κατάπληξη στην προσέγγιση Renault και FIAT είναι ότι αφενός έγινε ερήμην του Ιάπωνα εταίρου, αλλά και χωρίς να τον περιλαμβάνει στον όλο σχεδιασμό. Γνωρίζουμε ότι από τότε που ξέσπασε η υπόθεση «Ghosn», οι σχέσεις μεταξύ Γάλλων και Ιαπώνων έχουν διαταραχθεί σημαντικά, ακόμα κι αν η γαλλική εταιρεία προσπαθεί να δείξει σημάδια κάθαρσης. Οπότε εκείνο που εύλογα αναρωτιέται κάποιος είναι εάν η ταχεία προσέγγιση με τη FIAT γίνεται για να αντιμετωπιστεί ένα πιθανό διαζύγιο με τη Nissan!

Το ερώτημα δεν είναι τόσο παράλογο. Εάν και η απόσχιση δεν βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη, οι κλυδωνισμοί στη Συμμαχία έχουν υπενθυμίσει σαφώς στη Renault ότι παραμένει ένας μέσος παίκτης στην παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία. Έτσι, μια συγχώνευση FCA-Renault θα ξαναδώσει δύναμη στη γαλλική εταιρεία.

Αλλά η Nissan δεν αποκλείεται από αυτή την υπόθεση. Είναι ακόμη μια σημαντική πτυχή για τις διαπραγματεύσεις με την FCA. Η δύναμη του Ιάπωνα κατασκευαστή (μαζί με τη Mitsubishi) είναι η παρουσία του στην Κίνα, όπου η Renault και η FCA χωλαίνουν. Αλλά αυτό που μπορεί να συμπεριλάβει την ασιατική πλευρά είναι ότι η άφιξη του Ιταλο-Αμερικανού κατασκευαστή επιταχύνει το έργο της σύντηξης μέσα στη Συμμαχία. Ωστόσο, η Nissan εξακολουθεί να μην θέλει να μιλήσει για μια συγχώνευση, θέλοντας πρωτίστως να σταθεί καλά στα πόδια της και να αναπτυχθεί περαιτέρω, φοβούμενη ότι κάτι τέτοιο θα επιβαρύνει τις πωλήσεις της.

Και ποιος θα έχει το πάνω χέρι;
Με τη συγχώνευση, οι σημερινοί μέτοχοι θα δουν την ισχύ τους να κόβεται στα δύο. Ο κύριος μέτοχος της νέας εταιρείας θα είναι το γκρουπ Exor, η εταιρεία χαρτοφυλακίου της οικογένειας Agnelli, η οποία κατέχει το 29% της FCA, και με τη συγχώνευση θα πρέπει να έχει το 14,5% του νέου ομίλου. Στη συνέχεια θα υπάρχει το γαλλικό κράτος (με 7,5% αντί για 15%) και η Nissan με 7,5% επίσης. Ο πρόεδρος θα μπορούσε να είναι ο John Elkann, πρόεδρος της Exor ως κληρονόμος της οικογένειας Agnelli. Ο Jean-Dominique Senard, ο πρόεδρος της Renault, θα μπορούσε να είναι ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας χαρτοφυλακίου.

Και ποιοι είναι οι φόβοι;
Μπορεί αυτή η συγχώνευση να οδηγήσει σε κοινωνική αναταραχή και κλείσιμο εργοστασίων; Η FCA έχει ήδη διασκεδάσει αυτούς τους φόβους, δηλώνοντας ότι αυτό δεν ήταν ο στόχος του πρότζεκτ. Για να δώσει το πράσινο φως, το γαλλικό κράτος ζήτησε επίσης εγγυήσεις για την απασχόληση και τη βιομηχανία. Η ιταλική κυβέρνηση θα δείξει επίσης ιδιαίτερη προσοχή στους ελιγμούς.

Η Nissan μπορεί επίσης να προσβληθεί με την παραμονή της στις συζητήσεις. Η Renault θα πρέπει να είναι προσεκτική για να απαλλαγεί από τις ιαπωνικές ευαισθησίες, έτσι ώστε οι Ιάπωνες να παραμείνουν σύμμαχοι της επιλογής τους. Ειδικά επειδή η Nissan θα μπορούσε εύκολα να προκαλέσει προβλήματα καθυστερήσεων στο νέο διοικητικό συμβούλιο!

Αλλά το ερώτημα που πραγματικά τίθεται είναι εάν μπορεί να λειτουργήσει αυτό το δίδυμο; Όπως έχουμε δει, και τα δύο μέρη έχουν μια καλή συμπληρωματικότητα στα σήματά τους και στις περιοχές πωλήσεων. Η ανταλλαγή τεχνικών στοιχείων φαίνεται προφανής και εύκολη. Αλλά θα μπορέσει η νέα δομή να φτάσει στη μέγιστη απόδοση, οδηγώντας εν αρχή τόσους πολλούς και διαφορετικούς μετόχους να συμφωνήσουν μεταξύ τους; Ο κίνδυνος είναι η επιβράδυνση του συνόλου από τη μάχη του «εγώ» και της σχεδόν βέβαιης μάχης μεταξύ των βιομηχανικών και των πολιτικών δυνάμεων. Μπορούμε εξάλλου να δούμε τι συμβαίνει με τη Συμμαχία Renault-Nissan από τότε που ξέσπασε η υπόθεση «Ghosn»...