Γερμανός χωρίς αυτοκίνητο; Είναι αδιανόητο! Πέρα από τη χρησιμότητα στις μετακινήσεις, τους αυτοκινητόδρομους δίχως όριο ταχύτητας (όχι πάντα και παντού) και τη χαρά της οδήγησης, το αυτοκίνητο στη γερμανική ψυχοσύνθεση είναι το πιο «αγαπημένο παιδί», όπως λέγεται χαρακτηριστικά, σύμβολο υψηλού επιπέδου ζωής, γι' αυτό και οι Γερμανοί διατηρούν μαζί του μια ιδιαίτερα έντονη σχέση. Υπό αυτό το πρίσμα είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς στο πλαίσιο της προστασίας του περιβάλλοντος, θα πρέπει να το αποχωριστούν και να επιλέξουν το ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους.

«Κι όμως είναι κάτι που πρέπει να συμβεί» επιμένει η Μαρτίνα Λομάιερ, «ειδάλλως δεν θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε τους κλιματικούς στόχους μείωσης των ρύπων που έχουν συμφωνηθεί διεθνώς. Το θέμα είναι βέβαια, με ποιον τρόπο θα πειστούν οι Γερμανοί να το κάνουν». Αυτό είναι ένα από τα προβλήματα που θα πρέπει να αντιμετωπίσει μελλοντικά η Λομάιερ. Από την άνοιξη του 2021 κατέχει μία από τις επτά έδρες Ποδηλατικής Κυκλοφορίας που χρηματοδοτεί το γερμανικό υπουργείο Μεταφορών με στόχο την ενίσχυση της κινητικότητας με το ποδήλατο. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν οι στόχοι γίνουν αντιληπτοί από όλους τους οδηγούς αυτοκινήτων, αν και πάντα θα υπάρχει κριτική. Αλλά, όπως πιστεύει, δεν θα πρέπει να γίνουν πισωγυρίσματα, ακόμη κι αν τα μέτρα σε ορισμένους δεν αρέσουν. Σε άλλες χώρες έχει γίνει εφικτό.  Όποιος έχει πάει στο Άμστερνταμ ή στην Κοπεγχάγη, το διαπιστώνει αμέσως.

«Βέβαια στην Ολλανδία επικρατεί άλλη κουλτούρα σε σχέση με το ποδήλατο από ότι στη Γερμανία, οι ποδηλάτες έχουν στο δρόμο τον πρώτο λόγο. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Το ποδήλατο είναι τόσο διαδεδομένο, επειδή πριν από 20, 25 χρόνια ελήφθησαν πολιτικές αποφάσεις. Ήθελαν να δώσουν στο ποδήλατο την πρωτοκαθεδρία στους δρόμους και έκαναν τα πάντα για να εξασφαλίσουν ότι μακροπρόθεσμα οι άνθρωποι θα στραφούν στο ποδήλατο».

Κάτι παρόμοιο έγινε και σε άλλες πόλεις, όπως την Βαρκελώνη, αλλά και στην Μπογκοτά της Κολομβίας, όπου οι κάτοικοι δεν είχαν καμιά ποδηλατική κουλτούρα. Αλλά κάποια στιγμή κουράστηκαν από τα πολλά αυτοκίνητα.

Ελκυστικές εναλλακτικές
Η Γερμανία όμως δεν είναι Μπογκοτά, πρόκειται για μια κλασσική χώρα οδηγών αυτοκινήτων, οι οποίοι δύσκολα πατούν φρένο και ακόμη πιο δύσκολα αποχωρίζονται το τιμόνι. Πώς λοιπόν μπορούν να πειστούν και να αλλάξουν συμπεριφορά; «Αυτό είναι ένα σημαντικό σημείο, θα πρέπει να αναλυθεί η κινητικότητά τους» σημειώνει η Λομάιερ. «Τι ωφελεί ποιον, σε ποια φάση της ζωής του, ποιο μέσο μετακίνησης και ποιες εναλλακτικές υπάρχουν. Δεν θα πρέπει να είναι πάντα το ποδήλατο, αλλά και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, λεωφορείο, τραίνο ή δυνατότητες car sharing. Θα πρέπει να φτάσουμε σε εκείνο το σημείο, που κάθε οικογένεια δεν θα νιώθει την ανάγκη να έχει ένα ή περισσότερα αυτοκίνητα. Μου είναι απόλυτα σαφές ότι δεν είναι ο καθένας σε θέση να συμβάλει, αναλόγως του σε ποια φάση ζωής βρίσκεται, σε μια τέτοια αλλαγή».

[Πηγή: Deutsche Welle]