Αν και στη σκέψη του Enzo Ferrari κυριαρχούσε πάντα η ιδέα ότι το εσωτερικό ενός ξεχωριστού σπόρτσκαρ έπρεπε να προσφέρει ένα φιλόξενο και άνετο περιβάλλον, είχε αλλεργία στις κλασικές μπερλίνες. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, αποφάσισε να λανσάρει ένα δίπορτο 4θέσιο μοντέλο βασισμένο πάνω την κουπέ 250GT, περιλαμβανομένων του σασί και του μοτέρ.

Συνδιαλλεγόμενος με τον Pininfarina λοιπόν, ο Γέρος του ανέθεσε την αποστολή να ταιριάξει τον χώρο που χρειάζονται τέσσερις θέσεις με τον ογκώδη V12, χωρίς το ένα να διαταράξει την ισορροπία και τα πλεονεκτήματα του άλλου, και χωρίς να πειράξει τις διαστάσεις του σασί. Και ο Τορινέζος καροσερίστας ήρθε για ακόμη μια φορά να επιβεβαιώσει το ταλέντο του.

Για να διασφαλίσει τον απαραίτητο εσωτερικό χώρο χωρίς να επιμηκύνει το στάνταρ μεταξόνιο των 2,6 m, ο κινητήρας μετακινήθηκε 20 πόντους προς τα εμπρός πάνω στο σασί, ενώ οι εξωτερικές διαστάσεις μεγάλωσαν: 30 πόντοι σε μήκος και άλλοι έξι σε πλάτος. Και καθώς ούτε που του πέρασε από το μυαλό να διαφυλάξει την παραδοσιακή σιλουέτα των Ferrari GT, σχεδίασε μια νέα καροσερί, υψηλής κλάσης και εξαιρετικά διακεκριμένη. 

Οι τραβηγμένες γραμμές της κουπέ 250 μαλάκωσαν από τη μεγαλύτερη κλίση του παρμπρίζ που ήρθε πιο εμπρός στο κάτω μέρος του, ενώ το πίσω κρύσταλλο έγινε λιγότερο πομπέ. Ο κλωβός των επιβατών στην οροφή τελείως επίπεδος και τραβηγμένος προς τα πίσω, για να δώσει τον απαραίτητο αέρα στο κεφάλι των επιβατών, έπεφτε με την ίδια γωνία που έσβηναν προς τα κάτω τα πλευρικά πίσω κρύσταλλα, αποτελειώνοντας έτσι την ακονισμένη υπερβολή της κουπέ.

Πιο χαμηλή και πιο λεπτοκαμωμένη από τη γεννήτορά της, αυτή η μεγάλη Ferrari ήταν μια αδιαμφισβήτητη αισθητική πανδαισία και η επιτυχία της οδήγησε την πρώτη σε πρόωρη συνταξιοδότηση. 

Σχεδιασμένη με τη μεγαλύτερη διακριτική ευχέρεια, η 250GTE (για το Grand Turismo Evoluzione) προκάλεσε μεγάλη έκπληξη  στην παγκόσμια πρεμιέρα της, τον Ιούνιο του 1960, πριν από ακριβώς 60 χρόνια, στις 24 Ώρες του Le Mans. Εκεί, στο Circuit de la Sarthe όπου ένα από τα μοντέλα προ-παραγωγής τέθηκε στη διάθεση της διεύθυνσης του αγώνα. Θα ήταν δύσκολο να βρεις καλύτερη επικοινωνιακή αφετηρία όταν όλος ο παγκόσμιος Τύπος βρισκόταν εκεί για να επιβεβαιώσει το νέο θρίαμβο των κόκκινων βολίδων του Maranello.

Ομόφωνα ανακηρυχθείσα ως το πιο όμορφο σχέδιο της χρονιάς και πιστέψτε μας το 1960 υπήρχαν μπόλικα τέτοια, αλλά και για τις δυναμικές δεξιότητές της στο δρόμο, η 250GTE απόκτησε από τη μια στιγμή στην άλλη μαρκίζα σταρ και οι παραγγελίες κατέκλυσαν τo Maranello από το ίδιο κιόλας καλοκαίρι.

Η παραγωγή της 250GTE 2+2 έχει χωριστεί από ιστορικούς σε τρεις διαφορετικές σειρές. Τα αυτοκίνητα της Serie 1 (όπως των φωτογραφιών) είχαν φώτα ομίχλης στη μάσκα, τα αυτοκίνητα της Serie 2 είχαν διαφορετική εσωτερική κεντρική κονσόλα από την προηγούμενη σειρά και τα αυτοκίνητα της Serie 3 μπορούν να αναγνωριστούν από τα φώτα ομίχλης που βρίσκονται έξω από τη μάσκα.

Σήμερα στο χρηματιστήριο το κλασικού αυτοκινήτου, μια 250GTE 2+2 σε κατάσταση Concours δεν πέφτει κάτω από 450 χιλιάδες ευρώ, ενώ ακόμη και μια σε αποδεκτή κατάσταση (Fair) στοιχίζει 300 χιλιάρικα. Τιμή που κρατιέται «χαμηλά», καθώς υπάρχουν αρκετά διαθέσιμα αυτοκίνητα μιας και η Ferrari λίγο έλειψε να πιάσει τη χιλιάδα! Νούμερο δυσθεώρητο για Ferrari το 1960.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Ferrari 330GT 2+2 1964-1967
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Ferrari 250GT Lusso 1962-1964
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Ferrari 275GTB 1964-1968

H 250GTE 2+2 με μια ματιά
Κινητήρας Ferrari Colombo V12
Χωρητικότητα 2.853 cc
Τροφοδοσία Τρία διπλά καρμπιρατέρ Weber 36 DCS ή Weber 36 DCL 6
Ισχύς 240 PS/7.000 rpm 
Ροπή 262 Nm/5.500 rpm
Κιβώτιο Χειροκίνητο 4τάχυτο + overdrive
Διαστάσεις 4,70 x 1,71 x 1,34 m
Ρεζερβουάρ 90 lt
Βάρος 1.450 kg
Φρένα Δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς
Λάστιχα 185 R15
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 km/h 7,8”
0-400 m 15,5” @ 149 km/h
0-1.000 m 28,1” @ 187 km/h
Τελική ταχύτητα 230 km/h
Κατανάλωση 18,5 lt/100 km
Παραγωγή 953 αυτοκίνητα (1960-1963)
Τιμή σήμερα Από €298.000 και από €465.000 (από αποδεκτή κατάσταση έως Concours)