Πέρασαν κιόλας 25 χρόνια από την Πρωτομαγιά του 1994. Μια μέρα που όλοι οι φίλοι της Formula1 θα ήθελαν να μην είχε έρθει ποτέ, αλλά δεν θα ξεχάσουν και ποτέ. 
Σαν σήμερα, 25 χρόνια πριν ο Ayrton Senna έφυγε από τη ζωή στη στροφή Tamburello στην πίστα της Imola.

Ήταν ένα Σαββατοκύριακο που από την αρχή έδειχνε - όσο προληπτικός και αν δεν είσαι - πως όλα ήταν σχεδιασμένα από μια αόρατη δύναμη να πάνε στραβά. 
Ας δούμε όμως τι ακριβώς συνέβη: Σάββατο 30 Απριλίου 1994.
Ο δεύτερος γύρος των δοκιμαστικών έχει ξεκινήσει, οι μισοί πιλότοι ακόμη δεν έχουν βγει στην πίστα και οι άλλοι μισοί προσπαθούν να κάνουν έναν καλό χρόνο και να ενημερώσουν τους μηχανικούς τους για τις τελευταίες ρυθμίσεις ενόψει του αγώνα της Κυριακής.

Ξαφνικά όλοι παγώνουν.Το ρολόι έδειχνε 13:18 όταν Simtek που οδηγούσε ο Αυστριακός Roland Ratzenberger χάνει την εμπρός αεροτομή, το μονοθέσιο αποσταθεροποιείται και με 300+ km/h χτυπά πάνω στον τοίχο.
Αργότερα μάθαμε ότι ο Αυστριακός σκοτώθηκε ακαριαία...

Στα πιτ, στο box της Williams ο Senna παρακολουθούσε τους χρόνους των αντιπάλων του και ετοιμάζόταν να μπεί και εκείνος στην πίστα όταν έγινε το δυστύχημα.
Ο Βραζιλιάνος πάγωσε, έπιασε το κεφάλι του και έμεινε άφωνος.
Την επόμενη στιγμή έφυγε τρέχοντας να βρει ένα αυτοκίνητο της οργάνωσης και να πάει από τον παράδρομο της πίστας στο σημείο του δυστυχήματος. Ήταν σαν να είχε καταλάβει αμέσως την τραγική κατάληξη.

Tα σωστικά συνεργεία είχαν φτάσει στο μεταξύ, οι διασώστες είχαν βγάλει τον Αυστριακό από την πίστα, κάποιοι του έκαναν μαλάξεις, την ώρα που οι διασώστες τον διασωλήνωναν. Ο Roland Ratzenberger μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της πίστας οπού έσπευσε και ο Senna μια και η κίνηση στον παράδρομο της πίστας δεν του επέτρεψε να φτάσει εγκαίρως στη μοιραία για τον Αυστριακό στροφή.

Για τον Roland Ratzenberger ήταν ήδη αργά και η είδηση είχε ήδη μαθευτεί...
Ο Senna έψαχνε το γιατρό Sid Watkins να μάθει από πρώτο χέρι. Όταν τον είδε δεν χρειάστηκε να μιλήσουν...
Απλά κοιτάχτηκαν και ο Βραζιλιάνος επιβεβαίωσε στα μάτια του γιατρού αυτό για το οποίο ήταν σίγουρος...
Οταν οι δύο άντρες βγήκαν έξω από το νοσοκομείο ο Senna ξέσπασε σε λυγμούς.

Πολύ πολύ αργότερα, αφού είχε περάσει και εκείνη η αποφράδα Πρωτομαγιά, ο Sid Watkins φέρεται να εκμυστηρεύτηκε σε κάποιους πως ο Senna έμοιαζε να συνειδητοποιούσε για πρώτη φορά το ενδεχόμενο του θανάτου...

Η επόμενη μέρα έμεινε για πάντα χαραγμένη με μαύρα γράμματα στην ιστορία της F1.
Τα σενάρια που ακούστηκαν και γράφτηκαν για το πως αντέδρασε ο Senna για τον αγώνα της επόμενης μέρας είναι πολλά.
Κάποιοι είπαν πως ο Βραζιλιάνος δεν ήθελε να τρέξει την Κυριακή.

Κάποιοι άλλοι πως πιέστηκε να το κάνει.
Η πραγματικότητα είναι ότι το σοκ για τον Ayrton ήταν κάτι πολύ περισσότερο από τεράστιο...
Την αλήθεια για το τι σκέφτηκε πραγματικά εκείνο το Σάββατο ο Senna δεν θα την μάθουμε ποτέ.
Ο καλύτερος όλων των εποχών έφυγε 24 ώρες και κάτι μετά τον Ratzenberger.

Ο Ayrton Senna ταξίδεψε Πρωτομαγιά του 1994 με αφετηρία την πίστα της Imola.

Για τις ευθύνες και τις συνθήκες του δυστυχήματος γράφτηκαν πολλά. Έγιναν δίκες. Κατηγορήθηκαν πιλοτοι της F1 ότι ψευδομαρτύρησαν. Δεν είναι της παρούσης. Η ιστορία έχει γραφεί… 

Φεύγοντας o Ayrton Senna κατάφερε ένα πράγμα που λίγοι έχουν καταφέρει: Κάθε χρόνο που περνάει από εκείνη την Πρωτομαγιά να τον θυμούνται όλο και περισσότεροι, να τον τιμούν πλήθη, να τον μνημονεύουν εκατομμύρια, να υποκλίνονται σε αυτόν άπαντες. 

Οδηγική ιδιοφυία

Ο Senna ήταν για πολλούς μια οδηγική ιδιοφυία. Σε μια εποχή που όλοι οι υπόλοιποι οδηγοί της F1 είχαν και μπόλικες … εξωσχολικές ασχολίες, αυτός επέμενε στην άσκηση, στη μελέτη της πίστας, στην εμβάθυνση στις δυνατότητες του μονοθεσίου. Ήθελε να είναι πρώτος και δεν το έκρυβε. Οι ικανότητές του ειδικά στο βρεγμένο έμειναν στην ιστορία, όταν σε πολλές περιπτώσεις οδηγώντας με σλικ ελαστικά στη βροχή έγραφε καλύτερους χρόνους από άλλους με ελαστικά βροχής. 

Άνθρωποι που τον έζησαν από κοντά μιλούν για την ικανότητά του να πετυχαίνει την απόλυτη αυτοσυγκέντρωση. Ήταν σαν να έμπαινε σε έναν άλλο κόσμο κάθε φορά που έμπαινε στο μονοθέσιο, λένε.  

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Tο βρεγμένο Μονακό του 1984 με την Toleman όταν έριχνε 3”/γύρο στον Prost με τη McLaren πριν ο αλυτάρχης διακόψει τον αγώνα;

Την πρώτη του νίκη το 1985 στο Estoril όπου σε συνθήκες καταρρακτώδους βροχής τερμάτισε 1 λεπτό μπροστά από όλους τους άλλους; 
Τη νίκη στην ίδια πίστα το 1989 με 52’’ διαφορά από τον Γάλλο, χωρίς να έχει 1η και 2η σχέση στο κιβώτιο;
Tην Ισπανία του 1991 όταν εν κινήσει “κούμπωσε” την όπισθεν στο μονοθέσιο για να γλυτώσει την καταστροφή;
Tη νίκη την ίδια χρονιά στη Βραζιλία σε βρεγμένη πίστα και με διαλυμένο κιβώτιο;

Θα μπορούσαμε να γράφουμε χιλιάδες λέξεις για τις επιτυχίες του Senna. Όμως ο Ayrton Senna δεν είναι μια απλή παράθεση γεγονότων. Είναι κάτι που ξεπερνά τα στατιστικά, τους αριθμούς και τους πίνακες. Είναι το πνεύμα της ταχύτητας!  

Η μεγάλη κόντρα με τον Prost
O Senna δεν ήταν άγιος. Κάθε άλλο. Η μεγάλη του εμμονή ήταν ο Alain Prost, το μεγαλύτερο όνομα στην F1 την εποχή που ο Βραζιλιάνος έμπαινε στο μαγικό κόσμο της F1. Ο Prost ήταν ο καλύτερος που έπρεπε να νικηθεί με κάθε τρόπο. Ακόμη και με ένα ατύχημα σαν αυτό στην Ιαπωνία το 1990, λίγα δευτερόλεπτα μετά την εκκίνηση. Η λογική του Senna σε αυτόν τον αγώνα ήταν “πρωτάθλημα πάση θυσία”. Βέβαια την προηγούμενη χρονιά ο Γάλλος είχε κάνει κάτι αντίστοιχο στην ίδια πίστα. Ούτε ο Γάλλος ήταν άγιος… 

Οι δυό τους είχαν μια απίστευτη κόντρα. Ο Prost ήταν ο κακός δαίμονας του Senna, αλλά ταυτόχρονα ήταν αυτός που τον ωθούσε μέρα με τη μέρα να γίνεται καλύτερος. Γιατί ο Βραζιλιάνος ήθελε να τον κερδίσει. Οι μονομαχίες τους στην πίστα άφησαν εποχή, φτάνοντας σε πολλές περιπτώσεις να είναι άκρως επικίνδυνες και για τους δύο. Όμως κάνεις δεν σήκωνε το πόδι από το γκάζι. 

Το ίδιο ιστορικές έμειναν και οι εκτός πίστας δηλώσεις τους που άγγιζαν το όριο του ψυχολογικού πολέμου. Όλοι ήταν σίγουροι πως κάθε φορά που έδιναν τα χέρια ήταν μια τυπική διαδικασία για το θεαθήναι, την ώρα που μέσα τους έβραζαν.  Η McLaren -είναι κοινό μυστικό- ήταν χωρισμένη σε δύο στρατόπεδα. To ίδιο και όλοι οι φίλοι της Formula1. 

Εθνικός ήρωας

Στη Βραζιλία λατρεύτηκε σαν εθνικός ήρωας και σαν τέτοιος τιμήθηκε και στην κηδεία του. Ο όρος "εθνικό πένθος" δεν μπορεί να αποδώσει το μέγεθος της οδύνης.
Ο Senna ήταν η ενσάρκωση ενός ονείρου για τους συμπατριώτες τους, που ξεπέρασε ακόμη και ατόν τον μύθο του ποδοσφαίρου για τη χώρα της σάμπα.

Ο Ayrton Senna σημάδεψε με την προσωπικότητά του όχι μόνον τη Βραζιλία, αλλά όλη την ιστορία της F1. Aντί άλλων κρατάμε μια φράση που αντικατοπτρίζει όλη του τη ζωή, μέσα και έξω από τις πίστες: «To να είσαι δεύτερος, είσαι απλά ο πρώτος από τους χαμένους». Αυτός ήταν ο Ayrton Senna.