Με λανσάρισμα το φθινόπωρο του 1959, τα νέα Austin Μini και Morris Μini έτυχαν αρχικά ψυχρής υποδοχής: Πολύ μικρά και τόσο νεωτερικά. Χαρακτηριστικά που τα έκαναν να χάσουν το έρεισμά τους στη λαϊκή πελατεία, οικειοθελώς συντηρητική, στην οποία και απευθύνονταν. Πολύ γρήγορα, η British Motor Corporation, η μητρική εταιρεία των Austin και Morris, αποφάσισε να διευρύνει την προσφορά της με μια γκάμα μικρών στέισον και επαγγελματικών. 

Διευκολυνόμενη σφόδρα από το μοντέρνο σχεδιασμό των Mini, με το μοτέρ και το σασμάν έστω και σε ένα σύνολο, αλλά τοποθετημένο εμπρός, το πρότζεκτ αυτό πήρε γρήγορα σάρκα και οστά μόλις από τον επόμενο Ιανουάριο, οπότε και λανσαρίστηκε εμπορικά το Mini Van. Πιο μακρύ κατά 30 πόντους, απέκτησε τη κλασική σιλουέτα ενός στέισον με την πλευρική πίσω γυάλινη επιφάνεια να καλύπτεται από λαμαρίνα, δύο θέσεις και ικανότητα για μεταφορά φορτίου βάρους 250 kg.

Το πιο σνομπ από τα Mini
Ιδανικό για την πόλη, το Minio Van γνώρισε αμέσως την επιτυχία χάρη στους τεχνίτες και στους εμπόρους. Η BMC όμως κατάλαβε γρήγορα ότι το συμφέρον της ήταν να στραφεί και προς τους ΙΧήδες. Ένα κοινό που το σαγήνευε η φόρμουλα «Mini Van», αλλά το απέτρεπε ο λιτός εξοπλισμός και η απουσία πίσω καθίσματος.

Για να ξεχωρίσει το IX λοιπόν από τα λιτά επαγγελματικά κομμάτια, το αυτοκίνητο φόρεσε μεγάλα πλευρικά τζάμια, πλούσιο εξοπλισμό και φίνες διακοσμήσεις ξύλου στο πίσω πλευρικό τμήμα του που του έδιναν μια εξοχική διάσταση.

Το αυτοκίνητο λανσαρίστηκε υπό τα σήματα και της Austin και της Μorris: Countryman για την πρώτη και Traveller για τη δεύτερη. Μοντέλα που διαφοροποιούνταν μόνο στη μάσκα. Ο κοινός παρονομαστής του όμως ήταν ότι εξελίχτηκαν αμφότερα σε πραγματικό φαινόμενο της μόδας.

Και χάνοντας γρήγορα την επί της ουσίας αποστολή τους, να υπηρετήσουν ως μικρά οικογενειακά αυτοκίνητα, ολοκλήρωναν το «γκαράζ», την αυτοκινητική «γκαρνταρόμπα» θα λέγαμε καλύτερα, μιας σνομπ πελατείας που νοιαζόταν πολύ για εικόνα της.

Τα Countryman και Traveller της επέτρεπαν λοιπόν να προβάλλει μια μοναδικότητα και αυθεντικότητα εκεί όπου έπρεπε να τη δούνε: Στην πόλη, στο γήπεδο του γκολφ ή στα παραθαλάσσια θέρετρα. 

Η πετυχημένη αυτή φόρμουλα ελάχιστα άλλαξε στα εννέα χρόνια της ζωής της. Μια πιο οικονομική έκδοση, απογυμνωμένη από τις ξύλινες διακοσμήσεις, που προτάθηκε στην αγορά, απορρίφθηκε μα συνοπτικές διαδικασίες από το κοινό.

Το 1967, τα στέισον Austin και Morris φόρεσαν μοτέρ 998 cc και μοιράστηκαν την ίδια μάσκα, παίρνοντας την ονομασία «Mark 2». Στη συνέχεια δύο χρόνια αργότερα, εξαφανίστηκαν από την γκάμα και τους καταλόγους, δίνοντας της θέση τους σε ένα καινούργιο αλλά και άσχημο στέισον, το Mini Clubman Estate.

Σήμερα στο χρηματιστήριο του κλασικού αυτοκινήτου, ένα Countryman ή ένα Traveller κοστίζει σε κατάσταση Concours 28 χιλιάδες ευρώ και ένα αυτοκίνητο σε εξαιρετική κατάσταση γύρω από τις 20 χιλιάδες. Και να θυμίσουμε ότι η σημερινή MINI υπό την αιγίδα της BMW ετοιμάζεται να επαναφέρει το όνομα «Traveller» στην αγορά, αλλά αυτή τη φορά και σε ηλεκτρική έκδοση.

Tα Countryman και Traveller με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος σε σειρά
Χωρητικότητα 848 cc και 998 cc
Ισχύς 34 PS και 38 PS
Τελική ταχύτητα 115 km/h και 120 km/h
Παραγωγή 214.543 αυτοκίνητα (1960-1969)
Τιμή σήμερα 20-28 χιλιάδες ευρώ