Δύο φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια στη Formula 1 το 1950 και το 1951 με τις ανίκητες Alfetta, η Alfa Romeo εγκατέλειψε τους αγώνες για να αφοσιωθεί στο στόχο της να γίνει μεγάλη κατασκευάστρια. 

Με την εξαίρεση της επίσημης παρουσία τους σε διάφορες διοργανώσεις για να προωθήσουν της μπερλίνες και τα σπορ κουπέ της νέας γκάμας τους, οι Μιλανέζοι απείχαν ουσιαστικά από τους αγώνες για 15 χρόνια. 

Αλλά, στην αυγή του 1967, η Casa del biscione ανακοίνωσε την επιστροφή της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αντοχής με την 33, ένα πρωτότυπο με δίλιτρο μοτέρ V8. Στην ΙΑΑ του ίδιου χρόνου, στη Φρανκφούρτη, εμφανίστηκε η Tipo 33 Stradale. Mια μεγαλειώδης εκδοχή δρόμου του αγωνιστικού αυτοκινήτου. 

Από αυτή την τελευταία πήρε την αρχιτεκτονική, αλλά δέκα πόντους πιο μακρύ -μονοκόκ σασί που ενσωμάτωνε λαστιχένια ρεζερβουάρ- και κινητήρα V8 από ελαφρύ κράμα του οποίου η ισχύς είχε κατέβει στα 230 άλογα από τα 250 του αγωνιστικού αυτοκινήτου.

Πέρα από τις απύθμενες οδικές υποσχέσεις, η σιλουέτα της Tipo 33 Stradale που υπέγραφε ο Franco Scaglione, πρώην αρχισχεδιαστής του οίκου Bertone, προκαλούσε… εγκεφαλικό. Με μια «πυκνή», σχετικά κοντή, ανάγλυφη ουρά, νευρώδη μουσούδα με πομπέ μοτίβα που κατέληγε σε ένα επίσης πομπέ παρμπρίζ που επεκτεινόταν από τα επίσης βολβοειδή πλευρικά κρύσταλλα και πόρτες-πεταλούδα, η 33 Stradale ήταν ένα αμάλγαμα αισθησιασμού και επιθετικότητας. 

Η ωραία άγνωστη
Το αυτοκίνητο όμως δεν περιοριζόταν σε μια παγωμένη ομορφιά που στόχο είχε να περιδιαβαίνει τα λογής λογής Σαλόνια Αυτοκινήτου μέχρι να έρθει η ώρα που θα βρει τη γωνιά του σε κάποιο μουσείο. Ζυγίζοντας μόλις 700 kg στη ζυγαριά, κατάπινε απνευστί κάθε αντίπαλό του στην κατηγορία μέχρι τα δύο λίτρα και ειδικά την Porsche 911 που με 160 άλογά έμοιαζε και ήταν εμπρός στην 33 Stradale… ψωράλογο.

Πιάνοντας στην ευθεία τα 260 km/h, η 33 Stradale μπορούσε ακόμα να βασίζεται στην κυρίαρχη οδική συμπεριφορά της, χάρη στο κεντρικά τοποθετημένο μοτέρ και τα αγωνιστικά άκρα. 

Μολονότι όμως έδειχνε πειθήνια με το προοδευτικό συμπλέκτη και του φουλ συγχρονιζέ σασμάν, από κάτω κρυβόταν ένα κορυφαίο αγωνιστικό αυτοκίνητο, με παραπάνω απαιτήσεις από αυτές που ζητούσε μια τυπική σπορ οδήγηση.

Ταχύτατη, πανάκριβη και εκτός τόπου και χρόνου (με την καλή έννοια, καθότι πρώιμο σούπερκαρ), η Stradale συγκαταλέγεται ανάμεσα στα τρία πιο όμορφα αυτοκίνητα του κόσμου, αν όχι το πιο όμορφο. 

Η προφανής σχεδιαστική ομοιότητα με τη σύγχρονη 8C Competizione παραγωγής επανέφερε το 2007 αυτό το υπέροχο αυτοκίνητο από τη λήθη στο προσκήνιο. 

Στις φωτογραφίες που βλέπετε, τα αυτοκίνητα με τα διπλά φανάρια είναι τα δύο αρχικά πρωτότυπα (#10533.01 και #10533.12) και τα μόνα με αυτή τη διάταξη στα φώτα. Η καροσερί του πρώτου ολοκληρώθηκε από τον Franco Scaglione, φυσικά με το μοντάρισμα των μηχανικών μερών πάνω στο σασί από την Autodelta στο ατελιέ της στο Settimo Milanese. Η καροσερί του δεύτερου, από μαγνήσιο, ξεκίνησε στα χέρια του Scaglione και την ολοκλήρωσε την επόμενη χρονιά η Carrozzeria Marazzi. 

Η διάταξη με τα μονά φανάρια σχεδιάστηκε επίσης από τον Scaglione και αφορούσε τα υπόλοιπα έξι αυτοκίνητα. Οι κανονισμοί για την έγκριση τύπου επέβαλλαν ελάχιστη απόσταση που θα πρέπει να είχαν τα φανάρια από το έδαφος.

Συνολικά από το 1967 έως το 1969 εικάζεται ότι φτιάχτηκαν 18 κομμάτια, αν και μόνο οκτώ είναι επιβεβαιωμένα με την καροσερί του Scaglione. Πάντως τα 18 σασί που λέει ότι ετοίμασε η Carrozzeria Marazzi δεν συμφωνούν απόλυτα με τους αριθμούς πλαισίου. Εκτός από τα παραπάνω οκτώ, πέντε χρησιμοποιήθηκαν για άλλα πρωτότυπα και άλλα πέντε παρέμειναν είτε πειραματικά είτε οτιδήποτε άλλο, αλλά πάντως αδιευκρίνιστα. Σήμερα, στην αγορά του κλασικού αυτοκινήτου μια Tipo 33 Stradale στοιχίζει κατά μέσο όρο 14,5 εκατ. ευρώ.

Η Tipo 33 Stradale με μια ματιά|
Κινητήρας 8κύλινδρος σε V
Χωρητικότητα 1.995 cc
Ισχύς 230 PS/8.800 rpm
Ροπή 206 Nm/7.000 rpm
0-100 km/h Λιγότερο από 6”
Τελική ταχύτητα 260 km/h
Παραγωγή 18 σασί μεταξύ 1967 και 1969, οκτώ επιβεβαιωμένα by Scaglione
Τιμή σήμερα 14,5 εκατ. ευρώ