Το φαινόμενο της πεταλούδας είναι μια ποιητική μεταφορά, στη θεωρία του χάους για το φαινόμενο της ευαίσθητης εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες. Σύμφωνα με μια από τις διατυπώσεις, λέγεται ότι «αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα». Διαφορετικές παραλλαγές εκφράζουν ουσιαστικά την ίδια ιδέα.

Στην περίπτωσή μας, αρκούσε ένα φτάρνισμα ή ένας βήχας στην Κίνα για να αρρωστήσει όλος ο πλανήτης.
Δεν θα μπούμε στην επιδημιολογική προσέγγιση του θέματος, άλλωστε αυτό είναι θέμα των ειδικών.
Ωστόσο και σε ό,τι αφορά στα «του οίκου μας», είδαμε την αυτοκινητοβιομηχανία να πλήττεται από τον νέο κορωνοϊό.
Η παραγωγή σε πολλά εργοστάσια της Κίνας σταμάτησε ή επιβραδύνθηκε σημαντικά. Σαν αποτέλεσμα, στην Ιαπωνία, την Κορέα αλλά και στην Ευρώπη, όλοι όσοι είχαν την Κίνα σαν έναν από τους βασικούς της προμηθευτές χτυπήθηκαν καθοριστικά.
Το πιο ηχηρό χτύπημα ήταν η ακύρωση του Σαλονιού Αυτοκινήτου της Γενεύης. Δεν έχει ξανασυμβεί και η οικονομική ζημιά τόσο για τους διοργανωτές όσο και για τους εκθέτες ήταν μεγάλη.
Οι τελευταίοι επέλεξαν (αναγκαστικά πλέον) την ασφαλή οδό του διαδικτύου για την παρουσίαση των μοντέλων που θα έδειχναν στη Γενεύη.
Την ίδια στιγμή κάποιες δημοσιογραφικές παρουσιάσεις/δοκιμές αυτοκινήτων ματαιώθηκαν, ενώ σε κάποιες άλλες συνάδελφοι προερχόμενοι από χώρες υψηλού κινδύνου (Κίνα, Ιταλία, κτλ) αποκλείστηκαν.  Oι παράπλευρες απώλειες φαίνεται να χτυπούν ακόμη και αυτό το πρωτάθλημα της Formula 1, που την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι αμφίβολο αν θα διεξαχθεί σύμφωνα με το αρχικό πρόγραμμα.
Αλλά και στην Ελλάδα είδαμε προγραμματισμένες εκδηλώσεις να ματαιώνονται. Η λογική που επικρατεί είναι αυτή του «φύλαγε τα ρούχα σου».

Επί της ουσίας ο πανικός είναι ο χειρότερος σύμβουλος.
Δεν πρόκειται για πανδημία. Παρά την εξάπλωση της νόσου τα ποσοστά θνησιμότητας είναι (ακόμη) χαμηλά, χαμηλότερα αυτών του Η1Ν1 και αυτά εμφανίζονται αυξημένα μόνον σε μεγάλες ηλικίες και άτομα με υποκείμενο νόσημα.

Ο αρχικός πανικός στα χρηματιστήρια άρχισε να υποχωρεί. Η βιομηχανία (όχι μόνον αυτή του αυτοκινήτου) θα αυτορρυθμιστεί, θα βρει τρόπους να αντιδράσει και εν τέλει η οικονομία έχει τρόπους να αντιμετωπίσει το φαινόμενο.

Το ζητούμενο είναι η ψυχραιμία. Στην ελληνική αγορά αυτοκινήτου ακούσαμε κάποιες φωνές πανικού. Ευτυχώς οι περισσότερες προσεγγίσεις είναι ψύχραιμες.
Ας ελπίζουμε ότι θα επικρατήσει η κοινή λογική, τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων…