H συζήτηση προέκυψε με την ευκαιρία της δοκιμής ενός ακόμη plug-in hybrid: Είναι τελικά τα επαναφορτιζόμενα υβριδικά το μεταβατικό στάδιο για την πλήρη ηλεκτροκίνηση ή απλά αποτελούν το άλλοθι των κατασκευαστών (και των αγοραστών) για ένα πιο οικολογικό προφίλ;

Με άλλα λόγια το καθοριστικό ερώτημα είναι κάθε πότε φορτίζεις το επαναφορτιζόμενο υβριδικό σου.
Αν το κάνεις κάθε μέρα τότε μπορείς κατά κανόνα να κινείσαι στις καθημερινές σου μετακινήσεις μόνον με ηλεκτρική ενέργεια, οπότε είσαι και «συμβατός» με το οικολογικό προφίλ του αυτοκινήτου. 

Όμως πολλές είναι οι έρευνες που έχουν δείξει ότι οι περισσότεροι κάτοχοι επαναφορτιζόμενων υβριδικών βαριούνται ή ξεχνούν να «πριζώνουν» το αυτοκίνητο κάθε βράδυ, έχοντας και την... καβάντζα του θερμικού κινητήρα. 
Ο τελευταίος όμως, όταν οι μπαταρίες είναι άδειες, καλείται να «σπρώξει» περίπου 250-300 κιλά περισσότερα (τόσο είναι το επιπλέον βάρος των μπαταριών, του ηλεκτροκινητήρα και των λοιπών συστημάτων, οπότε η κατανάλωση ανεβαίνει και πολλές φορές ξεπερνά αυτήν του αντίστοιχου συμβατικού. Και μαζί με αυτήν και οι ρύποι. 

Ακόμη και αν θεωρήσουμε πως η μπαταρία δεν αδειάζει ποτέ τελείως λόγω του συστήματος ανάκτησης ενέργειας, αυτό δεν αρκεί για να κινήσει αμιγώς ηλεκτρικά το αυτοκίνητο, οπότε αναλαμβάνει δράση ο θερμικός κινητήρας. 
Το θέμα δεν έχει να κάνει όμως μόνο με το πώς μεταχειριζόμαστε εμείς σαν χρήστες ένα επαναφορτιζόμενο υβριδικό αλλά και το πώς το αντιμετωπίζει η πολιτεία από πλευράς φορολογίας. 
Τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα τυγχάνουν ευνοϊκής φορολογικής μεταχείρισης καθώς οι εκπομπές CO2 είναι χαμηλές. Χαμηλές με την προϋπόθεση βέβαια να χρησιμοποιείς τον ηλεκτροκινητήρα. 

Επιπλέον στην εταιρική χρήση τα PHEV απολαμβάνουν εξαιρετικών προνομίων που πολλές φορές είναι έως και σκανδαλώδη σε σχέση με άλλα, ακόμη και «απλά» υβριδικά αυτοκίνητα. 
Πρόκειται για μια στρεβλή κατάσταση που ξεκίνησε ως κίνητρο για την αγορά «καθαρών» αυτοκινήτων και εξελίχθηκε ως μπόνους σε όσους απλά έχουν την οικονομική άνεση να διαθέσουν έως €40.000 (λιανική τιμή προ φόρων) για να πάρουν ένα πολυτελές αυτοκίνητο με εκπομπές CO2 έως 50 g/km. 

Πολλές ευρωπαϊκές χώρες (Ολλανδία για παράδειγμα), βλέποντας ότι οι ιδιοκτήτες των PHEV ξεχνούν να τα φορτίσουν, κατήργησαν τα κίνητρα που έδιναν για την αγορά τέτοιων αυτοκινήτων. 

H λύση θα ήταν η αποκλειστική χρήση του ηλεκτροκινητήρα όταν το αυτοκίνητο κινείται μέσα στον αστικό ιστό, αλλά πρακτικά αυτό είναι δύσκολο να ελεγχθεί από τις αρχές, οπότε αυτόματα δημιουργείται άλλη μια «εστία» ατομικής ευθύνης που -όπως απέδειξε ο κορονοϊός - δεν αποδίδει πάντα...
Ας φροντίσουμε τουλάχιστον να είμαστε όσο το δυνατό πιο υπεύθυνοι…