Απλά τα πράγματα: Από το ένα «πρίζωμα» στο άλλο το βασικό ζητούμενο είναι πόσα χιλιόμετρα μπορώ να κάνω. Η αυτονομία δηλαδή των ηλεκτρικών αυτοκινήτων είναι το μεγαλύτερο ζητούμενο, μεγαλύτερο ίσως και από αυτό το ίδιο το κόστος τους.

Κάποια (τα πολύ ακριβά) σε πάνε χαλαρά Αθήνα-Θεσσαλονίκη και έχεις και τράτο για βόλτα μέσα στην πόλη. Κάποια άλλα όμως (αυτά τα «μικρότερα») δεν πάνε πάνω από 200km. Και αυτό με το ζόρι και με ιδανικές συνθήκες (μικρή ταχύτητα, κλειστός ο κλιματισμός, κτλ).

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι ποιο το όφελος; Γιατί να μην μπορώ να πάω και να έρθω ούτε πχ μέχρι το Λαύριο;

Με δεδομένο μάλιστα ότι το δίκτυο φόρτισης στης χώρα μας είναι ακόμη στα σπάργανα, μια κυριακάτικη βόλτα σε απόσταση 70-80km από την πόλη μπορεί να εξελιχθεί και σε μεγάλη περιπέτεια.

Δεν θέλουμε να αμφισβητήσουμε τη χρησιμότητα των EV, ή την συνεισφορά τους στη μείωση των εκπεμπόμενων ρύπων.

Εκείνο που θέλουμε να τονίσουμε - σε επίπεδο ερωτήματος έστω και φιλοσοφικού - είναι το πόσο είμαστε έτοιμοι από πλευράς υποδομών να μπούμε δυναμικά στην εποχή της πρίζας.

Μιας πρίζας που προς το παρόν, την κρατάς στο χέρι και ψάχνεις εναγωνίως πού να την χώσεις, μόλις απομακρυνθείς από το «φιλικό προς τον χρήστη» περιβάλλον του σπιτιού ή του γραφείου.

Έναυσμα για τις παραπάνω σκέψεις η δοκιμή του Honda e. Μικρή -συγκριτικά - αυτονομία και «ρωσική ρουλέτα» η απόφαση να βγεις εκτός των τειχών.

Με άλλα λόγια το εντυπωσιακό κατά τα λοιπά ηλεκτρικό Honda είναι εκ των πραγμάτων, το δεύτερο αυτοκίνητο για αποκλειστική κίνηση σε διαδρομές τύπου σπίτι-γραφείο-σούπερ μάρκετ-σπίτι.  Με τιμή κοντά στα €33.000, διερωτάσαι αν στην Ελλάδα, όπου ο φορτιστής είναι ακόμη είδος εν ανεπάρκεια, αξίζει τον κόπο.

Δεν κρίνουμε το αυτοκίνητο, αλλά τις υποδομές, αφού δίχως αυτές, ακόμη και το καλύτερο αυτοκίνητο δεν μπορεί να αναδείξει τις δυνατότητές του.

Από την άλλη βέβαια διερωτάσαι (μοιραία) πώς ο ανταγωνισμός τα καταφέρνει καλύτερα σε επίπεδο αυτονομίας: Με κάτι λιγότερο από €30.000 αγοράζεις το Peugeot e-208 με 350 km αυτονομία.

Μεγάλη; Ίσως όχι τόση όση θα θέλαμε, αλλά βρε αδελφέ, πας μια καλή βόλτα δίχως το άγχος του «θα μείνω από λεπτό σε λεπτό».

Συμπέρασμα; Τα περισσότερα EV, αποτελούν (ακόμη) λύση για έχοντες. Έχοντες δεύτερο αυτοκίνητο, έχοντες δικό τους χώρο στάθμευσης με ΙΧ φορτιστή, έχοντες να εκταμιεύσουν ένα σημαντικό ποσό για να κινούνται οικολογικά μέσα στην πόλη.

Η εικόνα θα αλλάξει όταν γίνουμε Νορβηγία. Όμως ο δρόμος προς τον... βορρά είναι και μακρύς και δύσκολος.

Έως τότε, ένα plug-in hybrid, με μια σωστή διαχείριση είναι και πιο ασφαλής λύση και εξίσου οικολογική.