Η επόμενη μέρα δεν θα είναι ίδια. Ούτε ο επόμενος χρόνος. 
Στην ουσία τίποτα δεν θα είναι ίδιο πλέον. 
Η πανδημία του κορονοϊού άφησε τα σημάδια της στη ζωή, στην οικονομία αλλά και στην ψυχή μας την ίδια. 
Με δυσκολία θα αγκαλιάσουμε φίλους, με μέτρο θα βγούμε στους δρόμους, με μέτρα και επιφυλακτικότητα θα αντιμετωπίζουμε τον διπλανό μας. 

Ο αυθορμητισμός στις κοινωνικές μας εκδηλώσεις μάλλον θα αργήσει πολύ να επιστρέψει. Και με το καλοκαίρι να έρχεται είναι δύσκολο να φανταστούμε παιχνίδια στην άμμο και βουτιές ανέμελες στη θάλασσα. 
Ωστόσο οφείλουμε να σταθούμε όρθιοι και θα το κάνουμε! Όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και σε επαγγελματικό και σε οικονομικό. 
Ναι, θα είναι δύσκολα. Αλλά η κρίση του κορονοϊού δεν ήταν κάτι για το οποίο έφταιγε «ο τεμπέλης Έλληνας με το φραπόγαλο». Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο και κυρίως αφορά όλο τον κόσμο, όλον τον πλανήτη. Και από αυτή την άποψη οι όποιες «διορθωτικές κινήσεις» θα είναι παγκόσμιες.
Στα καθ΄ημάς, αυτά της αυτοκινητοβιομηχανίας το πλήγμα ήταν μεγάλο. Όμως ουδείς δικαιούται να κοιτά πίσω, να γκρινιάζει πάνω από τα αποκαΐδια. 

Και η πανδημία ήταν μια καλή ευκαιρία για να μετρηθούμε. Να δούμε ποιοι στήριξαν ποιους, ποιοι κλείστηκαν στο καβούκι τους και ποιοι σήκωσαν κεφάλι μέσα στην κρίση και είπαν «θα το παλέψω, είμαι εδώ». Ποιοι κλειδώθηκαν πίσω από το άλλοθι της καραντίνας και ποιοι άφησαν τις πόρτες ανοιχτές. Ποιοι δεν απαντούσαν στο τηλέφωνο και ποιοι ήταν εκεί, ακόμη και μετά τα μεσάνυχτα, να απαντούν στα mail σου.  
Ο ειδικός Τύπος αποδείχθηκε πολύ σκληρός για να πεθάνει. Το πάθος για την αυτοκίνηση ξεπέρασε το φόβο του ιού. 
Στάθηκε όρθιος, βρήκε εναλλακτικές, έμεινε κοντά στον αναγνώστη με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και οι αναγνώστες με τη σειρά τους βρήκαν τρόπο επικοινωνίας μέσα από τα social media, τα σχόλια κάτω από τα άρθρα στο site. Μια διαφορετική σχέση αναπτύχθηκε, ένας νέος τρόπος επικοινωνίας. 

Ναι, η επόμενη μέρα δεν θα είναι ίδια. Θα είναι καλύτερη. Γιατί πέρα από δυσκολίες και οικονομικά μεγέθη εμείς θα είμαστε εδώ! Θα αναζητούμε πάντα στην ιδανική διαδρομή, θα ψάχνουμε πάντα τα μυστικά της τεχνολογίας, θα οδηγούμε με το ίδιο πάθος όλα τα καινούργια αλλά και τα «παλιά», θα συγκρίνουμε αντικειμενικά και θα χτυπάμε τα πλήκτρα του υπολογιστή με το ίδιο πάθος. Ίσως και λίγο περισσότερο...

Οι ειδικοί μας λένε ότι ο ιός δεν έφυγε. Ούτε θα φύγει. Και αυτό το ξέρουμε. 
Κάποτε μας είπαν ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς. Και μάθαμε. Τώρα θα μάθουμε να ζούμε με τον ιό. Να προσέχουμε, να κάνουμε υπομονή, να οργανωνόμαστε καλύτερα. Αλλά θα συνεχίσουμε να ζούμε.  

Το κυριότερο: Ο ιός μας δίδαξε να κρατάμε αποστάσεις από την τοξικότητα. Γενικώς αλλά και ειδικώς... 
Στο κάτω-κάτω είναι θέμα επιβίωσης.