«Από το 2030 θα απαγορευτεί η πώληση νέων ΙΧ με κινητήρες εσωτερικής καύσης. Παράλληλα από το 2025 όλα τα νέα ταξί σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά και το 1/3 των ενοικιαζόμενων οχημάτων, θα πρέπει να είναι ή ηλεκτρικά ή οχήματα μηδενικών εκπομπών ρύπων». Αυτές ήταν οι πρόσφατες εξαγγελίες του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη σε ό,τι έχει να κάνει τις μεταρρυθμίσεις που αφορούν το περιβάλλον και τον ενεργειακό προσανατολισμό της χώρας προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Εντάξει, δεν ανακάλυψε και τον τροχό, καθώς προς τα εκεί προσανατολίζεται όλη η Ευρώπη, οπότε έχοντας υπογράψει και η Ελλάδα αυτόν τον κοινό οδικό χάρτη μετάβασης προς ένα πιο «πράσινο» μέλλον, δεν θα μπορούσε να ανακοινώσει κάτι το διαφορετικό. 

Ωστόσο, πριν βιαστούμε να πανηγυρίσουμε, πρέπει να δούμε πώς θα φτάσουμε μέχρι το 2030 και κυρίως αν μπορούμε να πετύχουμε το στόχο.

Οι όποιες ενστάσεις μας δεν έχουν αντιπολιτευτικό χαρακτήρα, αλλά αποτελούν ουσιαστικά ερωτήματα που έχουν να κάνουν με την ελληνική πραγματικότητα.

Ας αρχίσουμε από τα ΙΧ:

Ερώτημα πρώτο: Με τις τιμές των EV να κινούνται (ακόμη) κοντά στο διπλάσιο σχεδόν του αντίστοιχου συμβατικού, είναι απορίας άξιον πώς ο Έλληνας με βασικό μισθό κάτω από τα €800 θα αποκτήσει ένα EV, ακόμη και το φθηνότερο. Μα θα πείτε, υπάρχει η κρατική επιδότηση. Ανταπαντώ: Σε ένα αυτοκίνητο €40.000 μου δίνεις πίσω τα €5.000 και λοιπόν; Τα υπόλοιπα €35.000 πού θα τα βρω; Έχω τον ίδιο μισθό με τον Ελβετό, τον Γερμανό, τον Γάλλο ή τον Νορβηγό; 

Ο ίδιος ο Carlos Tavares, το μεγάλο αφεντικό της Stellantis, έχει δηλώσει πως αν δεν φτάσουμε στο σημείο να εξισώσουμε τις τιμές των EV με αυτές των συμβατικών, η ηλεκτροκίνηση δεν θα πετύχει. Και το λέει ο Tavares που φτιάχνει και πουλάει αυτοκίνητα!

Ερώτημα δεύτερο: Έστω ότι ξαφνικά μπορούμε να έχουμε την οικονομική άνεση να αγοράσουμε EV. Από υποδομές πώς πάμε; Θα έχουμε το 2030 επαρκές δίκτυο στου Γκύζη, στο Παγκράτι, στους Αμπελόκηπους, στη Κυψέλη; Και αν έχουμε πόσο θα πληρώνουμε την KWh; 

Ερώτημα τρίτο: Κάποιος που θα αγοράσει ένα αυτοκίνητο το 2025 ή ακόμη χειρότερα το 2022 τι θα το κάνει; Πώς και πού θα κυκλοφορεί; Θα τον τιμωρήσουμε με αποκλεισμό κίνησης από τις πόλεις; Θα τον υποχρεώσουμε να πληρώνει δυσβάστακτα τέλη κυκλοφορίας και τη βενζίνη €5/lt; Κάποιος πρέπει να μας τα πει αυτά.

Ερώτημα τέταρτο: Η τάση της αγοράς αυτοκινήτων παγκοσμίως (και στην Ελλάδα) είναι να περάσουμε από την ιδιοκτησία/αγορά αυτοκινήτου στη χρονομίσθωση. Το 2030 όλα αυτοκίνητα των εταιρειών leasing θα πρέπει να είναι μηδενικών ρύπων. Θα είναι; Tο ελπίζουμε. 

Ερώτημα τέταρτο: Από το 2025 όλα τα νέα ταξί θα πρέπει να είναι ηλεκτρικά. Σωστό! Αλλά με το όριο ηλικίας των ταξί στα 20 χρόνια, η πλειοψηφία τους θα κυκλοφορεί ελεύθερα και μετά το 2030, έστω και αν είναι συμβατικής τεχνολογίας. Μήπως πρέπει να ξανασκεφτούμε να θεσπίσουμε ένα άλλο όριο ηλικίας για αυτά τα αυτοκίνητα; Kαι κυρίως να δώσουμε πολύ, μα πάρα πολύ γενναία κίνητρα στους ιδιοκτήτες τους να πετάξουν τα παλιά και να αγοράσουν νέα, μη ρυπογόνα; 

Eρώτημα πέμπτο: Με τα φορτηγά και γενικώς τις μεταφορές τι θα κάνουμε; Mε την συντριπτική πλειοψηφία των φορτηγών που κυκλοφορούν στην Ελλάδα να είναι αυτά που η Ευρώπη αποσύρει από την κυκλοφορία, μήπως πρέπει να εκπονηθεί... χθες ένα σχέδιο αντικατάστασης αυτών των οχημάτων που ρυπαίνουν «ασύστολα»;

Ερώτημα έκτο: Τα αυτοκίνητα του δημοσίου πότε θα πώς θα προσαρμοστούν στις νέες επιταγές; Μιλάμε για αυτοκίνητα του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, των ΔΕΚΟ και των λοιπών εμπλεκόμενων, καθώς και με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Έχει κάποιος υπολογίσει αυτό το κόστος; Kαι αν ναι, ξέρουμε ποιο είναι; 

Θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε πολλά ακόμη ερωτήματα. Σταματάμε εδώ. Και αυτό γιατί θέλουμε να πιστεύουμε ότι στο διάστημα που θα μεσολαβήσει θα υπάρξουν μπόλικες διευκρινίσεις που ενδεχομένως θα απαντήσουν στα ερωτήματά μας. 

Έως τότε όμως, ας κρατήσουμε ότι το πρόγραμμα «Κινούμαι ηλεκτρικά» που εκπόνησε η κυβέρνηση πάει καλά μόνο για τα ηλεκτρικά ποδήλατα και τα πατίνια.

Μήπως πρέπει να ξαναδούμε τι είπε ο Tavares: «Οι κυβερνήσεις χάνουν τη μεγάλη εικόνα καθώς επικεντρώνουν την προσοχή τους στις εκπομπές CO2 μόνο από τις εξατμίσεις. Κανείς δεν πρέπει να ξεχάσει από πού προήλθε η απόφαση για τα EV: Δεν ήταν της αυτοκινητοβιομηχανίας. Αυτό πρέπει να το έχουμε υπόψη για το μέλλον...».