Maserati Mistral 1964-1970

Maserati Mistral 1964-1970

O Mistral, ένας δυνατός και ψυχρός άνεμος της Νότιας Γαλλίας, έδωσε το όνομά του στη νέα Maserati στα μισά του ’60, την τελευταία με το σε σειρά 6κύλινδρο μοτέρ της θρυλικής 250F.

Μάης του ’68 στη Γαλλία, Άνοιξη της Πράγας και αργότερα εισβολή των Ρώσων στην Τσεχοσλοβακία, απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου από τον Παναγούλη, ο Ωνάσης παντρεύεται την Τζάκι στο Σκορπιό και οι Βιετκόγκ επιτίθενται στη Σαϊγκόν.

Τα γεγονότα έτρεχαν με καταιγιστικούς ρυθμούς το 1968 και στην Ιταλία η βιομηχανία αυτοκινήτου ήκμαζε!

Τα υπέρ-αυτοκίνητα, στη δεκαετία του 60, ήταν μια σπάνια έως ανύπαρκτη εικόνα για τους ελληνικούς δρόμους. Πάσχα του 1968, περιδιάβαινα τους δρόμους και τα καντούνια, γύρω από την Πάνω Πλατεία στην Κέρκυρα, χαζεύοντας τις προετοιμασίες για τον επιτάφιο.

Ο περιορισμένος από τότε χώρος παρκαρίσματος ήταν γεμάτος από αυτοκίνητα της εποχής και τίποτα δεν παρουσίαζε ενδιαφέρον εκτός από τον πλανόδιο παγωτατζή με το λευκό τρίτροχο καρότσι-ψυγείο!

Είχε σταματήσει μπροστά από ένα μπλε αυτοκίνητο με «αγωνιστικό» σχήμα και ήταν εμφανές ότι τα παγωτά του ήταν το τελευταίο πράγμα που τον ενδιέφερε, τη στιγμή εκείνη.

Πύραυλος, αλλά όχι σοκολάτα
Αν και ο αρχικός σκοπός μου πλησιάζοντας ήταν ένας πύραυλος σοκολάτα, η εικόνα του αυτοκινήτου που είδα με έκανε να ξεχάσω, πάραυτα, πυραύλους, διαστημόπλοια ή οτιδήποτε άλλο είχε σχέση με παγωτό.

Εκεί, κάτω από το λαμπρό ανοιξιάτικο ήλιο, ήταν παρκαρισμένη μια απαστράπτουσα Maserati Mistral με ιταλικές πινακίδες: Roma H6 1958. Μου έχει αποτυπωθεί ο αριθμός ανεξίτηλα στη μνήμη και ας έχουν περάσει χρόνια και χρόνια από τότε.

Η ιστορία της Maserati ξεκίνησε πριν από ακριβώς 100 χρόνια, το 1914, στη Bologna της Ιταλίας και θεωρείται, σε ένα βαθμό, το αντίπαλο δέος της Ferrari. Πολλά μοντέλα της αντιπαρατέθηκαν με αντίστοιχα της Ferrari, μέχρι που ύστερα από μια ατελείωτη σειρά αγοροπωλησιών για τη πρώτη, και οι δύο ιστορικές φίρμες κατέληξαν κάτω από την ίδια σημαία, αυτή της Fiat.

H Mistral ήταν η διάδοχος της 3500GT και έφερε επίσης τον τίτλο 4000 GT. Παρουσιάστηκε στο Σαλόνι του Τορίνο το 1963, αλλά οι πελάτες που αμέσως μπήκαν σε λίστα αναμονής, έπρεπε να περιμένουν μέχρι το Σαλόνι της Γενεύης το 1964 για να μπορέσουν να αποκτήσουν μία από τις πρώτες Spyder που κατασκευάστηκαν, με αξία περί τα 6.000.000 λιρέτες, τότε.

Ο Γάλλος νονός
Η αρχική ονομασία της ήταν Maserati Duo Posti, αλλά ο αντιπρόσωπος της Maserati στη Γαλλία, όταν την είδε, είπε ότι πρέπει να ονομαστεί Mistral ,αφού το σχήμα της έδινε την αίσθηση ανέμου που φυσά με δύναμη. Έτσι έμεινε στην Ιστορία, με το όνομα του βόρειου ανέμου που φυσά στη Νότιο Γαλλία και ήταν η πρώτη Maserati από όσες έφεραν ονομασίες ανέμων από το 1964 και μετά!

Στην παραγωγή βγήκε ως Coupe και ως Spyder, και μέχρι το 1970 που σταμάτησε η παραγωγή, συνολικά πουλήθηκαν 828 από τις πρώτες και μόλις 125 από τις δεύτερες. Όλες δε κατασκευάστηκαν από την carozzeria Maggiora στο Τορίνο σε σχέδια του Pietro Frua.

Η Mistral ήταν το τελευταίο μοντέλο που βγήκε από τον «οίκο της Τρίαινας» και χρησιμοποιούσε το δαφνοστεφανωμένο 6κύλινδρο σε σειρά κινητήρα, με δύο μπουζί στον κύλινδρο, δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής και ημισφαιρικούς θαλάμους καύσης. Το σύστημα τροφοδοσίας ήταν έμμεσου ψεκασμού της Lucas, πρωτοποριακή εφαρμογή για τα ιταλικά αυτοκίνητα της εποχής.

Εδώ να σημειώσουμε ότι αν και το σύστημα αυτό της Lucas υποσχόταν βελτίωση στις επιδόσεις της Mistral, αλλά η αξιοπιστία του ήταν αμφίβολη. Έτσι πολλοί από τους κατόχους αυτών των Maserati, ιδίως στην Αμερική, άλλαξαν το σύστημα τροφοδοσίας με τα πιο αξιόπιστα καρμπιρατέρ της Weber.

Ο ίδιος ακριβώς κινητήρας, τοποθετημένος στις Maserati 250F, κέρδισε οκτώ Grand Prix από το 1954 έως το 1960 και το παγκόσμιο πρωτάθλημα F1 του 1957, με οδηγό τον Juan Manuel Fangio.

Αν και το αυτοκίνητο παρουσιάστηκε με τον κινητήρα των 3.500 cc που απέδιδε 235 PS, ελάχιστα κομμάτια εφοδιάστηκαν με το συγκεκριμένο μοτέρ. Σύντομα ο κυβισμός αυξήθηκε στα 3.700 cc και η ισχύς στους 245 PS, για να καταλήξει τελικά στα 4.000 cc και στους 255 PS με την τελική ταχύτητα ν φτάνει τα 250 km/h. Όλα τα επόμενα μοντέλα της Maserati εφοδιάζονταν, με τον κινητήρα V8 της εταιρίας.

Ατσάλι και αλουμίνιο
Το πλαίσιο κατασκευαζόταν από ατσάλι, σε συνδυασμό με ατσάλινο αμάξωμα που όμως οι  πόρτες και τα καπό ήταν κατά περίπτωση αλουμινένια. Δυστυχώς δεν υπάρχουν στοιχεία για το πόσες Mistral κατασκευάστηκαν με το ένα ή το άλλο υλικό, αλλά κείνο που γνωρίζουμε είναι ότι δεν είχαν διαφορά στο βάρος, κατά συνέπεια και στις επιδόσεις.

Από την άλλη όμως, πρόβλημα παρουσιάστηκε στα αλουμινένια αμαξώματα, όπου στη σύνδεση τους με το ατσάλινο σασί, παρουσίαζαν έντονα συμπτώματα σκουριάς.

Το κιβώτιο ήταν 5άρι ZF και 4 συμπαγή δισκόφρενα φρόντιζαν για την ακινητοποίηση των 1.500 περίπου κιλών της Mistral. Η εμπρός ανάρτηση ήταν ανεξάρτητη, αλλά ο πίσω άξονας, μονοκόμματος σύμφωνα με την τακτική της Maserati την εποχή εκείνη. Μία έκδοση, με λιγότερο σπορ προσανατολισμό, ήταν εφοδιασμένη με 3τάχυτο αυτόματο κιβώτιο, αλλά δεν είχε ιδιαίτερη ζήτηση και σύντομα καταργήθηκε.

Η Mistral, θεωρείται μια από τις ομορφότερες Maserati όλων των εποχών, χωρίς όμως αυτό να αποτυπώνεται στη σημερινή τιμή πώλησής της ως κλασικού μοντέλου. Στην αγορά των κλασικών αυτοκινήτων μια Mistral σε άριστη κατάσταση φτάνει μέχρι €100.000.

Εμφανισιακά, η Mistral τηρεί τους κανόνες της εποχής, με μακρύ ρύγχος που κατέληγε στον εμπρός νικελένιο προφυλακτήρα που ήταν μονοκόμματος και αγκάλιαζε όλο το πλάτος του αμαξώματος, και κοντή ουρά. Το πίσω τζάμι καλύπτει το χώρο των αποσκευών και αφήνει το φως να μπαίνει στο εσωτερικό. Τα νικελένια «φιλέτα», τονίζουν τα τελειώματα των παραθύρων, ενώ οι μονομπούλονες ακτινωτές ζάντες με την πεταλούδα, χαρακτηρίζουν τη μόδα της εποχής.

Το εσωτερικό του αυτοκινήτου ήταν κλασικό διθέσιο της εποχής, με άριστη θέση οδήγησης, ξύλινο τιμόνι τριών ακτινών και εξαιρετικής ποιότητας δερμάτινα καθίσματα. Η κόκκινη Mistral που μπορείτε να θαυμάσετε στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου, αποκτήθηκε από τον ΟΔΔΥ, είναι μοντέλο του 1966 και φορά τον κινητήρα των 4.000 cc.

Η Maserati Mistral 4.0 με μια ματιά
Μοντέλο Mistral 4000
Kωδικός Maserati Tipo AM109.A1
Περίοδος παραγωγής 1966-1970
Παραγωγή 828 αυτοκίνητα (συμπεριλαμβανομένης της 3.7)
Αμάξωμα Διθέσιο, 2+2 berlinetta
ΠΛΑΙΣΙΟ
Σασί Σωληνωτό ατσάλινο ή αλουμινένιο σκάλας
Ανάρτηση εμπρός Διπλά ψαλίδια, ελατήρια, τηλεσκοπικά αμορτισέρ και αντιστρεπτική ράβδος
Ανάρτηση πίσω Άκαμπτος άξονας με φύλλα σούστας, υδραυλικά και τηλεσκοπικά αμορτισέρ, αντιστρεπτική ράβδος
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Κύλινδροι 6 σε σειρά
Διάμετρος x διαδρομή 88x110 mm
Χωρητικότητα 4.014 cc
Σχέση συμπίεσης 8:1
Χρονισμός δύο βαλβίδες στον κύλινδρο, δύο εκκεντροφόροι
Τροφοδοσία Έμμεσος ψεκασμός Lucas
Ανάφλεξη Δύο μπουζί, πολλαπλασιαστής
Λίπανση Αντλία λαδιού
Ψύξη Υγρόψυκτο και κεντρόφυγη αντλία
Ισχύς 265 PS @ 5.200 rpm
Ροπή 39 kgm @ 3.500 rpm
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Κιβώτιο Χειροκίνητο 5 ταχύτητες+όπισθεν, όλες συγχρονισμένες.
Συμπλέκτης Ξηρός μονόδισκος, υδραυλικός
ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ- ΦΡΕΝΑ
Φρένα
Δίσκοι, υδραυλική υποβοήθηση, ανεξάρτητο διπλό κύκλωμα
Τιμόνι Ατέρμονας κοχλίας
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ-ΒΑΡΗ
Διαστάσεις 4.500x1.675x1.300 mm
Μεταξόνιο  2.400 mm
Μετατρόχιο εμπρός/πίσω 1.390/1.360 mm
Ρεζερβουάρ Δύο δεξαμενές, 70 lt Βάρος 1.430 kg
Λάστιχα εμπρός/πίσω 205 VR15, Cinturato HS Pirelli
Ζάντες 600x16
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
Επιτάχυνση 0-100 km/h 6,2”
Τελική ταχύτητα 255 km/h

 

Ακολουθήστε το DRIVE στο Google News και τα Social Media
 

Google NewsFacebookTwitterInstagramYouTube