Ο Hart, γεννημένος το 1936, ερωτεύτηκε τους αγώνες όταν παρακολούθησε το Βρετανικό GP F1 του 1949 στο Silverstone. Η αρχική του εμπλοκή ήταν ως οδηγός.

Άρχισε να αγωνίζεται στην Clubman Formula των 1.172 cc, κυριαρχώντας στην κατηγορία το 1959.

Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τους αγώνες μονοθεσίων, εξελισσόμενος σε νικητή αγώνων της Formula Junior, της F3 και της F2.

Η καλύτερη χρονιά του Hart στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα F2 ήταν το 1967, όπου οδηγούσε μονοθέσια Proto, σχεδιασμένα από τον Frank Costin (το “Co” της Cosworth) με κινητήρα Cosworth FVA προετοιμασμένο από τον ίδιο τον Hart.

Τερμάτισε 10ος στο πρωτάθλημα, παίρνοντας τη 2η θέση στο Deutschland Trophy στο Hockenheim και σημειώνοντας τον ταχύτερο γύρο.

Παρότι ο Hart συνέχισε ως οδηγός μέχρι το 1972, η προσοχή του στράφηκε σταδιακά στην προετοιμασία κινητήρων.

Είχε κάνει μαθητευόμενος στην εταιρεία κατασκευής αεροσκαφών De Havilland, πριν πάει στην Cosworth.

H εταιρεία του, Brian Hart Ltd, ιδρύθηκε το 1969 με βάση το Harlow του Essex στην Αγγλία. Ειδικεύτηκε στην προετοιμασία και συντήρηση του Cosworth FVA και επίσης εξέλιξε τον περίφημο κινητήρα Ford BDA για ράλι.

Ο Hart προσάρμοσε τον BDA για χρήση στην F2 και πήρε τον ευρωπαϊκό τίτλο το 1971 και 1972 με τους Ronnie Peterson και Mike Hailwood. Δυσκολεύτηκε στη συνέχεια να ανταγωνιστεί την BMW και τη Renault, αλλά συνέχισε να κερδίζει αγώνες (με τους Keke Rosberg και Derek Daly) μέχρι και το 1978.

Κλειδί για την προαγωγή του στη Formula 1 υπήρξε η συνεργασία του με τον όμιλο Toleman, που τον προσέγγισε για να προμηθεύσει κινητήρες στην ομάδα του της F2 το 1979 – όπου ο Brian Henton με το Ralt RT2-Hart παρά λίγο να πάρει τον τίτλο.

Το 1980, οι Henton και Derek Warwick τερμάτισαν 1ος και 2ος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα F2, με μονοθέσια Toleman-Hart TG280. Το επόμενο βήμα ήταν οι αγώνες GP F1.

Όταν η Toleman μπήκε στα GP F1 το 1981, ο Hart έφτιαξε έναν 4κύλινδρο 1.5 τούρμπο. Όπως παραδέχτηκε ο ίδιος, ο κινητήρας δεν ήταν έτοιμος, με αποτέλεσμα οι Henton και Warwick να προκριθούν σε έναν μόνο αγώνα ο καθένας.

Τα πράγματα σταδιακά βελτιώθηκαν και ο Hart έχτισε τη φήμη ότι έκανε καλή δουλειά με λίγα λεφτά. Το 1983 o Warwick πήρε δύο 4ες θέσεις και το 1984 ο Hart επεκτάθηκε, προμηθεύοντας κινητήρες και στις RAM και Spirit, ενώ ο Ayrton Senna πήρε μια εκπληκτική 2η θέση στο Μονακό με την Toleman-Hart. Ο Βραζιλιάνος ανέβηκε άλλες δύο φορές στο βάθρο, αργότερα την ίδια χρονιά.

Σταδιακά, η εμπλοκή του Hart στην F1 μειώθηκε μέχρι που ξαναγύρισε στην προετοιμασία κινητήρων Cosworth.

To 1993 όμως ο Hart επέστρεψε με έναν ατμοσφαιρικό V10 3,5 λίτρων για την Jordan. Μετά από μια δύσκολη πρώτη χρονιά, η ομάδα διακρίθηκε το 1994 παρότι ο προϋπολογισμός της ήταν ένα κλάσμα εκείνου των μεγάλων κατασκευαστών.

Όμως, παρότι η Jordan ήρθε 5η στο πρωτάθλημα κατασκευαστών, δεν είχε άλλη επιλογή από το να υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με την Peugeot για το 1995. Έτσι ο Hart προμήθευσε την Footwork/Arrows τις δύο επόμενες χρονιές και συνεργάστηκε με τη Minardi το 1997.

Ο νέος V10 του Hart μετονομάστηκε σε Arrows και κινούσε τα μονοθέσια της ομάδας του Tom Walkinshaw το 1998 και ’99. Τελικά ο Walkinshaw αγόρασε την Brian Hart Ltd και ο Hart αποχώρησε από το σπορ.

Οι κινητήρες Hart στην F1

Αγώνες: 177
Νίκες: 0
Καλύτερη θέση: 2η
Poles: 2
Βάθρα: 5
Ταχύτεροι γύροι: 2
Γύροι επικεφαλής: 3
Βαθμοί: 70

*Οι στατιστικές περιλαμβάνουν και τον κινητήρα Arrows του 1998-’99