Τον Μάιο του 1988, στο Grand Prix του Monaco, ο Ayrton Senna  έσπρωχνε το μονοθέσιο της McLaren πάνω από τα όριά του και ήταν αποφασισμένος να ξεχωρίσει σ’ αυτό τον αγώνα από τις κατατακτήριες δοκιμές.

Βγήκε στην πίστα όταν ο μεγάλος του αντίπαλος, ο Alain Prost, βρισκόταν στην πρώτη θέση. Ο Βραζιλιάνος οδηγούσε σαν δαιμονισμένος και έκανε το γύρο της πίστας ξανά και ξανά μέχρι που κατά δήλωσή του σταμάτησε να βλέπει την άσφαλτο και τις διαχωριστικές μπαριέρες.

«Ήμουν ήδη στην pole, ένα δευτερόλεπτο ταχύτερος από τους άλλους, αλλά συνέχιζα. Ξαφνικά, ήμουν σχεδόν δύο δευτερόλεπτα, συμπεριλαμβανομένου του team-mate μου , που έτρεχε με το ίδιο μονοθέσιο. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν οδηγούσα πλέον συνειδητά. Οδηγούσα με κάτι σαν ένστικτο αλλά βρισκόμουν σε μια διαφορετική διάσταση. Ήταν σαν να βρίσκομαι σε ένα τούνελ. Όλο η πίστα ήταν ένα τούνελ. Συνέχιζα να πηγαίνω όλο και πιο γρήγορα. Ήμουν πολύ πάνω από το όριο αλλά μπορούσα να βρω κι άλλο. Τότε σαν να ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι ήμουν σε μια διαφορετική ατμόσφαιρα. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να επιβραδύνω και να επιστρέψω στα pit. Αυτό δεν με τρόμαξε, παρόλο που ήμουν πολύ μακριά από τη συνειδητή μου αντίληψη. Πήγα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου απλά δεν είχα όρεξη να οδηγήσω άλλο» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.

Σημείωσε τον ταχύτερο γύρο και πήρε την pole position από τον Γάλλο team-mate του με τη χαώδη για τα δεδομένα της Formula 1 διαφορά των 1,4 δευτερολέπτων.

Στον αγώνα βρισκόταν σταθερά στην πρώτη θέση από την αρχή, αλλά συνέχιζε να οδηγεί σαν να ήταν τελευταίος και έπρεπε να τους περάσει όλους. Λίγο πριν το τέλος του αγώνα η ομάδα των ενημέρωσε ότι είχε πολύ μεγάλη διαφορά από τους υπόλοιπους και πως θα έπρεπε να μειώσει ταχύτητα και για την δική του ασφάλεια. Τους αγνόησε και λίγο μετά συγκρούστηκε με τις μπαριέρες, παραδίδοντας την πρώτη θέση στον Prost.

«Δεν ήθελε μόνο να με νικήσει, ήθελε να με ταπεινώσει. Και αυτό ήταν το μεγάλο του λάθος», είχε δηλώσει ο Γάλλος μετά τον αγώνα.

Λίγους μήνες αργότερα ο Ayrton Senna κάνει έναν καταπληκτικό αγώνα στην πίστα της Suzuka και με ένα ιστορικό comeback προσπερνά τους πάντες στη βροχή, τερματίζει στην πρώτη θέση και παίρνει το πρωτάθλημα.

«Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα κέρδιζα το πρωτάθλημα, αλλά ένιωσα την παρουσία Του. Είχα ένα όραμα, είδα τον Θεό» θα δηλώσει, εμφανώς καταβεβλημένος από την υπερπροσπάθεια, μετά τον τερματισμό.