Στη δεκαετία του ’60, τα Opel πουλούσαν καλά. Χωρίς ιδιαίτερες φανφάρες, τα αυτοκίνητά της είχαν μια εικόνα «ειρηνική», ήταν οικογενειακά ή αν θέλετε λίγο γεροντίστικα και ως εκ τούτου ελάχιστα προσέλκυαν μια νεολαία που βρισκόταν στη φάση της μεγάλης αμφισβήτησης.

Η General Motors, ανήσυχη για το τι συνέβαινε στο ευρωπαϊκό ποδάρι της, έστειλε στη Γερμανία τον Clare Mckichen, υπεύθυνο σχεδιασμού της Chevrolet και σχεδιαστή της Corvette C3, για να φτιάξει ένα μικρό κουπέ, ικανό να προκαλέσει ένα είδος σοκ στο κοινό.

Τοπ μόντελ
Ντεμπουτάροντας στο Σαλόνι της Φρανκφούρτης το 1965, το «πειραματικό GT» προκάλεσε έκπληξη, όχι τόσο για την επαναστατική σιλουέτα του όσο διότι ένα τέτοιο αυτοκίνητο βρισκόταν στο σταντ της Opel. Το GT που πατούσε πάνω στο σασί του Kadett B, τραβούσε τα μάτια με τη χαμηλή σιλουέτα, το μακρύ καπό και τα αψιδωτά φτερά του, προκαλώντας τον ενθουσιασμό του κοινού. Η ιστορία λέει ότι ένας πολύ γνωστός σχεδιαστής πήγε στο σταντ της Porsche και τους είπε ότι καλό θα ήταν να ρίξουν μια ματιά στο νέο σπορ Opel. Κανείς όμως από την Porsche δεν μπήκε στον κόπο να σηκωθεί, καθώς ούτε κατά διάνοια δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι η Opel μπορούσε να φτιάξει σπορ αυτοκίνητο.

Η ενθουσιώδης υποδοχή του πρωτοτύπου από το κοινό οδήγησαν την Opel στην απόφαση να περάσει από το στούντιο στη βιομηχανική παραγωγή από το 1966, αλλά χρειάστηκαν δύο χρόνια στον στιλίστα της Opel, Erhard Schnell, για να μετατρέψει το πρωτότυπο σε ένα αυτοκίνητο για καθημερινή χρήση. Την ίδια εποχή, συμφωνήθηκε με την εταιρεία Brissonneau & Lotz που ήταν υπεργολάβος για την κατασκευή των Floride/Caravelle, να συναρμολογεί τα αμαξώματα του GT που φτιάχνονταν στη Γαλλία.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Γενέθλια Opel Kadett: 80 χρόνια, 24 εκατ. αυτοκίνητα [video]

Το φθινόπωρο του 1968, το Opel GT εμφανίστηκε στην τελική μορφή του στο Σαλόνι της Φρανκφούρτης. Ακόμη πιο σαγηνευτικό από το πρωτότυπο, με το επιθετικό εμπρός καπό και τον κουτσουρεμένο «κώλο», στην ουσία του ήταν ένα fastback που όμως δεν διέθετε ούτε την πρακτικότητα ούτε την ευκολία πρόσβασης του πορτμπαγκάζ ενός κλασικού χάτσμπακ. Έντονο χαρακτηριστικό στοιχείο, ασυνήθιστο για την κατηγορία τιμής και την εποχή ήταν τα φώτα pop-up με τη χειροκίνητη λειτουργία. Ο σκληρός λεβιές τους αποτελούσε κοινό ανέκδοτο μεταξύ των κατόχων για το πόσο μπρατσωμένος χρειαζόταν να είσαι για να τα ανοίξεις. Από την άλλη όμως, το πλάτος της καμπίνας ήταν ασυνήθιστα μεγάλο για το μέγεθος του GT, κάτι που οφειλόταν στο μοντέλο σχεδίασης του αυτοκινήτου. Το εξωτερικό καλούπι κτίστηκε πάνω στο καλούπι της καμπίνας. Έτσι, ακόμη κι αν ήσουν πάνω από 1,85, βολευόσουν.

Μισή καριέρα
Από το λανσάρισμά του, το GT γνώρισε τεράστια εμπορική επιτυχία, παρότι απογοήτευε τους λάτρεις των πραγματικών GT με τα ανεπαρκή μηχανολογικά στοιχεία του. Το αυτοκίνητο πατούσε πάνω σε αυτοφερόμενο ατσάλινο αμάξωμα, φυσικά με την κλασική διάταξη του μοτέρ εμπρός και της κίνησης πίσω. Κινητήρας που σχεδόν κολλούσε στον «καθρέφτη», σε μια εκτέλεση που προσπαθούσε να πετύχει την καλύτερη κατανομή βάρους ανάμεσα στους άξονες. Το δυναμικό μέρος αναλάμβανε μια ανάρτηση απαρτιζόμενη εμπρός από πάνω ψαλίδι και εγκάρσιο φύλλο σούστας χαμηλά που έπαιζε και το ρόλο του κάτω ψαλιδιού (αλά Corvette). Πίσω υπήρχε άκαμπτος άξονας στηριγμένος σε ελατήρια. Όσο για τα υδραυλικά φρένα, χρησιμοποιούσαν δίσκους εμπρός και ταμπούρα πίσω.

Στη βασική, αλλά και σε ελάχιστα νούμερα παραγωγής, εκδοχή του, το Opel GT φορούσε το μοτέρ 1.1 του Kadett με βαλβίδες επικεφαλής και απόδοση μόλις 67 ίππους SAE (χωρίς τα περιφερειακά και το φίλτρο αέρα) –περίπου 55 PS. Από αυτά κατασκευάστηκαν μεταξύ 1968 και 1970 μόλις 3.573 αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα 99.890 φορούσαν το 1.900άρι μοτέρ του Rekord, με εκκεντροφόρο επικεφαλής και απόδοση 102 ίππους SAE –περίπου 90 PS. Κινητήρας που συνδυαζόταν στάνταρ με 4άρι χειροκίνητο σασμάν.

Πικάντικο, αλλά ελάχιστα πρακτικό (για να βγάλεις τη ρεζέρβα έπρεπε να την περάσεις μέσα από την καμπίνα) και μάλιστα χωρίς το άλλοθι ενός κεντρομήχανου αυτοκινήτου, έμεινε με το βήμα μετέωρο σε μια πολύ απαιτητική αγορά. Τη χαριστική βολή του την έδωσαν οι νέοι κανονισμοί ασφαλείας στις ΗΠΑ, όπου και πωλούνταν τα τρία τέταρτα της παραγωγής του GT, και στη συνέχεια η εξαγορά της Brissonneau & Lotz από τη Renault το 1972, βάζοντας πρόωρο τέλος στην καριέρα του GT τον Αύγουστο του 1973.

Από συλλεκτικής άποψης, το Opel GT δεν ήταν ιδιαίτερα επιρρεπές στη σκουριά όσο τα ανταγωνιστικά του FIAT 124 Sport, Triumph GT6 και MGB GT. Έτσι έχει επιβιώσει ένας ικανός αριθμός αυτοκινήτων. Με αυτό θέλουμε να πούμε ότι τα δευτερεύοντα μέρη είναι σχεδόν αδύνατον να τα βρεις διαθέσιμα λόγω της μεγάλης ζήτησης, οπότε τα ημιτελώς αποκατεστημένα αυτοκίνητα πρέπει να τα αποφύγει ο συλλέκτης.

Το Opel GT αποτελεί ένα πολύ καλό αυτοκίνητο για να ξεκινήσει κάποιος την ενασχόλησή του με το «άθλημα». Στο χρηματιστήριο του κλασικού αυτοκινήτου ένα Opel GT 1.1 του 1969 στοιχίζει σε κατάσταση «Concours» €24.500, ενώ ένα 1.900άρι του 1971 περίπου τα ίδια χρήματα.

Το GT 1.9 με μια ματιά
Κινητήρας 4κύλινδρος σε σειρά
Κυβισμός 1.897 cc
Ισχύς 90 PS
Τελική ταχύτητα 185 km/h
Παραγωγή 99.890 αυτοκίνητα
Τιμή σήμερα €24.500