Δεν ξέρω κανέναν εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’60 και κατά τη δεκαετία του ’70 που να μη θεωρούσε ότι η Rolls-Royce είναι το «καλύτερο» αυτοκίνητο στον κόσμο. Θέλεις το σλόγκαν, θέλεις ο αστικός μύθος περί σφραγισμένου καπό και του κέρματος που μένει όρθιο στον παπά με το μοτέρ να δουλεύει, θέλεις η αφειδής χρήση ξύλου και δέρματος ή η ιλιγγιώδης τιμή, η αύρα γύρω από μια RR συνηγορούσε σε αυτό. 

Η ανυπέρβλητη ποιότητα της βρετανικής φίρμας πήρε παγκόσμιες διαστάσεις με την καμπριολέ (και κουπέ) Silver Shadow, ανοίγοντας τον δρόμο του μύθου της σύγχρονης RR. Μοντέλο, κατ’ εξοχήν σύμβολο της επιτυχίας, με την παραγωγή του να κρατά σχεδόν 30 χρόνια, φιγουράροντας συχνά μεταξύ των πιο ακριβών αυτοκινήτων στον κόσμο.

Όταν η Rolls-Royce παρουσίασε τη νέα της μπερλίνα, τη Silver Shadow το 1965, ήταν μια επανάσταση για τη «σεβάσμια» φίρμα του Derby: Για πρώτη φορά, προσέφερε στο συντηρητικό πελατολόγιό της μια πλειάδα νέων τεχνολογιών. Αυτοφερόμενο σασί, υδραυλική ανάρτηση, απλές αλλά αεροδυναμικές γραμμές, αλουμινένιο κινητήρα V8 που θα γινόταν διάσημος… Αυτός ο τελευταίος ήταν ο διαβόητος 6 ¾ που θα βρίσκαμε ακόμα κάτω από το καπό των Bentley των αρχών της δεκαετίας του ’00 -πριν από το 1968 είχε χωρητικότητα 6.230 cc…

Από την μπερλίνα Silver Shadow γεννήθηκαν το 1971 μια κουπέ και μια καπριολέ εκδοχή που επιμελήθηκε στιλιστικά η Mulliner Park Ward διά χειρός Bill Allen, η οποία ανέλαβε και την κατασκευή τους. Έτσι, O Allen ανέλαβε να ελαφρύνει και να προσαρμόσει το βασικό σχέδιο του John Polwhele Blatchley που έδινε πλέον το οικογενειακό ύφος της σύγχρονης RR, χωρίς να απομακρυνθεί από αυτό. 

Εδώ να κάνουμε μια μικρή παρένθεση και να πούμε ότι η Mulliner Park Ward με έδρα το Λονδίνο, στη Hythe Road, ήταν θυγατρική της RR. Και το αποτέλεσμα της συγχώνευσης των δύο coachbuilders που ανήκαν ήδη στη βρετανική εταιρεία, της Mulliner και της Park Ward, ήταν πλέον υπεύθυνο για την παραγωγή συγκεκριμένων εκδόσεων που προέρχονται από υπάρχοντα μοντέλα της RR για (πολύ) πλούσιους πελάτες. 

Ήδη από το 1966, η MPW προσέφερε μια κουπέ Silver Shadow που ονομαζόταν Mulliner Park Ward two-door Saloon fixed head coupé, και κατασκευαζόταν κατά παραγγελία. Το 1967, ο Λονδρέζος coachbuilder προχώρησε στο κόνσεπτ μιας drophead coupé (δηλ. καμπριολέ) η οποία κατασκευαζόταν επίσης επί παραγγελία.

Αυτές οι πρώιμες εκδόσεις «Corniche», αν και πουλήθηκαν σε μικρές ποσότητες, επέτρεψαν στην Rolls-Royce να επιβεβαιώσει ότι υπήρχε αγορά για αυτόν τον τύπο αυτοκινήτου, έστω και μικρή. Μεταξύ 1966 και του 1971, κατασκευάστηκαν 568 κουπέ με την επωνυμία «MPW» (συν 98 Bentley T) και 505 drop head coupé (συν 41 κομμάτια της Bentley T), πριν γίνουν επίσημα μοντέλα του καταλόγου της Rolls-Royce (και της Bentley) υπό την ονομασία «Corniche».

Όνομα που προερχόταν από το ομώνυμο πειραματικό πρωτότυπο που ήταν βασισμένο στην Bentley Mark V, σε σχεδιασμό του Γάλλου στιλίστα Georges Paulin και φτιαγμένο από την παριζιάνικη Carrosserie Vanvooren με τον Romée de Prandières επικεφαλής. Αλλά η λέξη «Corniche» οφείλει το όνομά της στην τοπική γεωγραφική ονομασία των δρόμων που τρέχουν στην ακτογραμμή της Γαλλικής Ριβιέρας, συνδέοντας τη Νίκαια με το Μονακό. Ένα γραφικό τοπίο με βουνό και γκρεμούς και θάλασσα... Όπως η Βasse, Μoyenne και κυρίως η Grande Corniche πάνω από το Πριγκιπάτο. 

Με συναρμολόγηση στο λονδρέζικο ατελιέ της Mulliner Park Ward λοιπόν, τα δύο μοντέλα της Corniche είχαν το ίδιο μήκος των 5,17 της μπερλίνας, διατηρώντας παράλληλα αυτούσιες τις γραμμές της. Με μία εξαίρεση ωστόσο στη βασική γραμμή που ήταν ελαφρώς πιο καμπύλη στα πίσω φτερά. 

Και τα δύο αυτοκίνητα φορούσαν αλουμινένια κινητά μέρη στην καροσερί, ήταν εξοπλισμένα με ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα καθίσματα, με την κουκούλα της καμπριολέ να ανοιγοκλείνει κι αυτή ηλεκτρικά. Η τελευταία όμως όφειλε να φιλοξενεί στην καμπίνα τους επιβάτες με την ίδια αδιατάραχτη σιωπή που το έκανε η κουπέ. Ως εκ τούτου κάθε κομμάτι χρειαζόταν δουλειά δύο μηνών(!) στην κουκούλα. 

Κάτω από το καπό γουργούριζε ανεπαίσθητα ο κινητήρας V8 των 6,75 λίτρων που φορούσε η σύγχρονη έκδοση των Silver Shadow, συνδυασμένος με αυτόματο 3τάχυτο σασμάν Turbo Hydramatic 400, καταγωγής General Motors. Κιβώτιο που είχε αντικαταστήσει ήδη από το ’68, τόσο στις βρετανικές όσο και στις Silver Shadow εξαγωγής, το βελούδινο 4άρι σασμάν των RR/GM.

Παρά την ένταξή της στον κατάλογο, η Corniche συνέχισε να κατασκευάζεται από την MPW. Ή σχεδόν, τέλος πάντων. Οι καροσερί φτιάχνονταν αρχικά στο Λονδίνο και στη συνέχεια κατέληγαν με φορτηγά στο Crewe όπου τοποθετούνταν τα μηχανικά μέρη. Για την ολοκλήρωσή τους επέστρεφαν στο Λονδίνο όπου υφίσταντο το τελικό φινίρισμα. 

Επρόκειτο για μια βιοτεχνικής αντίληψης αλυσίδα κατασκευής, που διαρκούσε 20 περίπου εβδομάδες για την κουπέ και λίγο περισσότερο για την κονβέρτιμπλ, και που εξακόντιζε την τελική τιμή. Αλλά αυτό ελάχιστα ενδιέφερε την πλούσια πελατεία που επέλεγε μια Corniche. Αντίθετα, το να κυκλοφορείς με ένα τέτοιο αυτοκίνητο, γνωστό τοις πάσι για την αστρονομική τιμή του, ήταν ένα τρόπος για να δείξεις το μέγεθος της ευμάρειάς σου. 

Η αγορά μιας Corniche ικανοποιούσε όλα τα άλλα, εκτός από τη σπορ συμπεριφορά. Με ισχύ από 200 έως 240 άλογα, το αυτοκίνητο παρείχε «επαρκή δύναμη», σύμφωνα με την ορολογία του κατασκευαστή που δεν αποκάλυπτε ποτέ τα ακριβή στοιχεία απόδοσης του 6¾. Μην ξεχνάμε ότι το μοτέρ αναλάμβανε να κινήσει 2.300+ kg που σήμαινε στην καλύτερη περίπτωση 9,1 kg/PS. 

Οπότε δεν πρέπει καν να το συγκρίνουμε με οτιδήποτε φιγουράριζε εκείνη την εποχή ως σπορ μπερλίνα ή κάμπριο, ειδικά εξ Ιταλίας ορμώμενα. Τη στιγμή μάλιστα που και οι αναρτήσεις με υδραυλικό σύστημα καταγωγής Citroën (αλλά κατασκευής RR κατόπιν αδείας, αρχικά στους τέσσερις και στη συνέχεια στους πίσω τροχούς) δεν υποστήριζαν κάτι τέτοιο. 

Η τέρψη της οδήγησης μιας Corniche βρισκόταν σαφώς αλλού. Να ανοίξεις την κουκούλα και να κινείσαι με βολτάδικο ρυθμό, στο δείλι σε κάποια διαδρομή της γαλλικής ή της ιταλικής Ριβιέρας. Έτσι ανοιχτή για να μπορούν όλοι να δουν ένα πραγματικό σαλόνι, πνιγμένο στο μυρωδάτο δέρμα και στη λουστραρισμένη καρυδιά. Εξ αυτών εξάλλου, οι drophead Corniche πουλούσαν τρεις και τέσσερις φορές περισσότερο από τις Saloon.

Το 1977, η ανανέωση της Silver Shadow πέρασε και στην Corniche, με τον V8 να φορά ψεκασμό Bosch KE/K-Jetronic και τα άλογα να ανεβαίνουν στα 240+. Τελικά, το 1981 η κουπέ έφυγε από τον κατάλογο με 1.090 πωλήσεις για τη Rolls-Royce Corniche Saloon και 69 για την Bentley, και αντίστοιχα 3.239 Rolls-Royce Corniche Convertible και 77 Bentley Corniche Convertible. Το 1984, η Bentley Corniche με μετονομάστηκε σε Continental.

To 1986, λανσαρίστηκε εμπορικά η ανανεωμένη Corniche ΙΙ στις ΗΠΑ και για τις άλλες μεγάλες αγορές το 1988, οπότε και συμπεριλήφθηκε στον στάνταρ εξοπλισμό του αυτοκινήτου, ABS. Οι πωλήσεις σε αυτή την ανανέωση έφτασαν τις 1.234. 

Στην ΙΑΑ του 1989, στη Φρανκφούρτη, παρουσιάστηκε η Corniche ΙΙΙ με αερόσακους και ψεκασμό MK-Motronic, ενώ δύο χρόνια αργότερα ντεμπουτάρισε στο North American International Auto Show στο Detroit, η Corniche ΙV. Έκτοτε, η παραγωγή μεταφέρθηκε στο Crewe, εν όψει του κλεισίματος της Mulliner Park Ward (1994).

Σε αυτό το μοντέλο, η σημαντικότερη αλλαγή ήταν η υιοθέτηση του νέου 4τάχυτου αυτόματου κιβωτίου GM4L80. Το καλοκαίρι του 1995 ολοκληρώθηκαν οι τελευταίες Corniche που ήταν τούρμπο υπό την ονομασία «Corniche S». 

Το 2000, αναβίωσε το όνομα «Corniche» με την παραγωγή 374 αυτοκινήτων που θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν η πέμπτη γενιά. Η παραγωγή τους ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 2002, καθώς η Bentley έγινε θυγατρική του Ομίλου VW με έδρα το Crewe, ενώ η Rolls-Royce εξαγοράστηκε από την BMW με νέες εγκαταστάσεις που έφτιαξαν οι Γερμανοί στο Goodwood Estate στο West Sussex. 

Συνολικά, μεταξύ 1966 και 1995, κατασκευάστηκαν 7.358 Rolls-Royce (1.693 κουπέ περιλαμβανομένων των πρώτων δίθυρων MPW) και 756 Bentley (εκ των οποίων 182 κουπέ). Ως εκ τούτου, Corniche και Continental δεν αποτελούν σήμερα σπάνια κλασικά κομμάτια και θα λέγαμε ότι είναι σχετικά προσιτά, αν αναλογιστούμε ότι μιλάμε για Rolls και Bentley, με αστρονομική τιμή στην εποχή τους.

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ Rolls-Royce Silver Cloud 1955-1965 

Έτσι, μια κουπέ Corniche I σε άριστη κατάσταση κοστίζει 30 χιλιάρικα και μια κάμπριο ελάχιστα ακριβότερα. Όσο ερχόμαστε σε πιο πρόσφατα αυτοκίνητα, η τιμή τσιμπάει ελαφρώς. Μια Corniche IΙ στην ίδια κατάσταση φτάνει τις €57.000 και μια Corniche IΙΙ τις 74 χιλιάδες. Οι πρώτες Corniche IV κινούνται στο ίδιο επίπεδο τιμής με της Series III, ενώ οι τελευταίες του ’94 και ’95 μπορεί να φτάσουν τα 100 χιλιάρικα. Όχι και άσχημα για αυτοκίνητα που στην εποχή τους ήταν τα ακριβότερα στον κόσμο!

Η Roll-Royce Corniche Convertible 1971 σε αριθμούς
ΑΜΑΞΩΜΑ
Τύπος Αυτοφερόμενο ατσάλινο 
Καροσερί Πολυτελής μεγάλη κονβέρτιμπλ, δίθυρη, ατσάλινη με αλουμινένια ανοιγόμενα τμήματα 
Διαστάσεις 5.169 mm x 1.829 mm x 1.518 mm
Μετατρόχιο εμπρός-πίσω 1.461 mm - 1.461 mm
Μεταξόνιο 3.042 mm
Βάρος 2.322 kg
Ωφέλιμο φορτίο 300 kg
Ρεζερβουάρ 108 lt
Πορτμπαγκάζ 510 lt 
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ
Τύπος Ατμοσφαιρικός, τετράχρονος Rolls-Royce/Bentley L410 series
Θέση Εμπρός, κατά το διάμηκες
Υλικό Κορμός από κράμα αλουμινίου πυριτίου και αλουμινένιο καπάκι
Κύλινδροι Οκτώ σε V 90ο 
Χωρητικότητα 6.750 cc
Διάμετρος x διαδρομή 104,1 mm x 99,1 mm
Συμπίεση 9,0:1
Μέγιστη ισχύς 203 PS/4.000 rpm (εκτιμώμενη)
Μέγιστη ροπή 540 Nm/2.000 rpm
Αριθμός/διάταξη βαλβίδων 16, επικεφαλής, ένας κεντρικός εκκεντροφόρος με οδοντωτό ιμάντα
Ανάφλεξη Κλασική με ντριστριμπιτέρ και πλατίνες
Σύστημα ψύξης Υγρόψυκτο, ηλεκτρική αντλία, χωρητικότητα κυκλώματος 16,3 lt
Τροφοδοσία Ηλεκτρική αντλία, δύο καρμπιρατέρ SU HD8 2”
Σύστημα λίπανσης Υπό πίεση, αντλία, χωρητικότητα κυκλώματος 8,3 lt
ΜΕΤΑΔΟΣΗ
Τύπος Στους πίσω τροχούς
Συμπλέκτης Ξηρός μονόδισκος
Κιβώτιο Αυτόματο 3τάχυτο GM Turbo Hydramatic THM-400 Α3
Λεβιές Στο τιμόνι
Τελική σχέση μετάδοσης 3,77:1
ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Εμπρός Ανεξάρτητη, διπλά ανισομεγέθη ψαλίδια, ελικοειδή ελατήρια, τηλεσκοπικά αμορτισέρ, αντιστρεπτική ράβδος
Πίσω Τύπου ανεξάρτητης, αιωρούμενοι βραχίονες, ελικοειδή ελατήρια, τηλεσκοπικά αμορτισέρ, αυτόματη διόρθωση ύψους
Λάστιχα 205 R15 εμπρός και πίσω
ΦΡΕΝΑ
Τύπος Υδραυλικά, τριπλό κύκλωμα, 
Εμπρός Αεριζόμενοι δίσκοι 279 mm
Πίσω Δίσκοι 279 mm, βαλβίδα κατανομής πίεσης 
Χειρόφρενο Υδραυλικό στους πίσω τροχούς
ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ
Τύπος Επανακυκλοφορούντα σφαιρίδια
Στροφές τιμονιού 4,0 από τέρμα σε τέρμα
ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Τύπος 12βολτο
Εναλλάκτης 115Α
Μπαταρία 71Ah
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 km/h 11,6”
0-160 km/h 37,8”
0-400 m 18” @ 124 km/h 
0-1.000 m 33,1” @ 155 km/h
Τελική ταχύτητα 190 km/h
Μέση τυποποιημένη κατανάλωση 19,7 lt/100 km
ΤΙΜΗ
Τιμή σήμερα €32.000 έως €50.000 (άριστη κατάσταση έως Concours)