Την ίδια στιγμή που το Groupe PSA υποφέρει από την εξάρτησή του από την Ευρώπη, ο όμιλος Renault έχει επιτύχει σαφώς μια διεθνοποιημένη παρουσία. Ως εκ τούτου ήδη πετυχαίνει περισσότερες από μία πωλήσεις στις δύο εκτός της Γηραιάς Ηπείρου. Το ποσοστό αυτό αναμένεται να αυξηθεί χάρη στο εφετινό λανσάρισμα σε πολλά μοντέλα-κλειδιά. Στην Κίνα, όπου η Renault αδυνατεί να ξεκολλήσει από τη στασιμότητα, θα λανσάρει το μικρό ηλεκτρικό αυτοκίνητο πόλης, το K-ZE. Στην Ινδία, η Billancourt πρόκειται να διαθέσει στο εμπόριο το μικρό MPV Triber. Ένα αυτοκίνητο που να ανταποκρίνεται στα δημογραφικά στοιχεία της Ινδίας, όπου το μέσο νοικοκυριό έχει τουλάχιστον πέντε μέλη, αλλά και πολύ χαμηλό εισόδημα.

Αυτά τα μοντέλα έχουν ένα κοινό τόπο: Τοποθετούνται στο low cost κομμάτι της αγοράς... ακόμη και στο εξαιρετικά χαμηλού κόστους. Αμφότερα είναι παράγωγα του Kwid, του σούπερ οικονομικού μίνι που η γαλλική φίρμα λανσάρισε στην Ινδία το 2015. Μοντέλα που υπαγορεύονται από την τελείως διαφορετική στρατηγική της Renault έναντι της μεγάλης εθνικής αντιπάλου της, της Peugeot. Και ενώ το Sochaux έχει τραβήξει το πηδάλιο για να ανέβει σε κλάση και να γίνει ένας «μαζικός premium» κατασκευαστής, το Groupe Renault εδώ και κάμποσα χρόνια εξελίσσεται κυρίως μέσω των οικονομικών μοντέλων του.

Για του λόγου το ασφαλές, ας αναρωτηθούμε τι θα ήταν το γαλλικό γκρουπ χωρίς την Dacia; Μιας εταιρείας που η καμπύλη πωλήσεων συνεχίζει να ανεβαίνει ραγδαία. Να υπενθυμίσουμε ότι η ρουμανική φίρμα πούλησε 700.000 αυτοκίνητα το 2018. Υπάρχει επίσης η επιτυχημένη επανεκκίνηση της Lada, οι πωλήσεις της οποίας αυξήθηκαν κατά 19% πέρυσι, πλησιάζοντας τα 400.000 αυτοκίνητα. Αυτές οι εταιρίες βασικού επιπέδου για τον καταναλωτή διέσωσαν τα οικονομικά αποτελέσματα του ομίλου το 2018, καθώς η μητρική εταιρεία, η Renault, παρουσιάζει πτώση στις πωλήσεις της κατά 5%.

Αλλά δεν υπάρχει κάποια ειδική περιχαράκωση του «low cost» στο γκρουπ. Το χαμηλό κόστος δεν προορίζεται αποκλειστικά για την Dacia και τη Lada. Εκτός Ευρώπης, η Renault οφείλει επίσης την ανάπτυξή της σε οικονομικά μοντέλα. Επιπλέον, ένα μεγάλο μέρος της γκάμας της περιλαμβάνει μοντέλα της Dacia με σήματα της Renault. Στη Λατινική Αμερική, το Sandero και το Duster έχουν το «ρόμβο» στη μάσκα τους. Επιπλέον, υπάρχουν μοντέλα χαμηλού κόστους που λανσάρονται εξαρχής υπό το σήμα «Renault», αρχής γενομένης με το Kwid!

Η διαπίστωση αυτή μπορεί να ανησυχεί κάποιους. Η Renault μετεξελίσσεται σε μια φθηνο-εταιρεία; Κατηγορηματικά «όχι!», αν κρίνουμε με το πώς διαμορφώνεται η δραστηριοποίησή της στην Ευρώπη. Το νέο Clio V, για παράδειγμα, είναι καλύτερα φινιρισμένο και τεχνολογικά πιο προηγμένο από το απερχόμενο. Η στρατηγική του «low cost» αφορά αποκλειστικά τις άλλες ηπείρους, όπου η Renault έχει ξεκινήσει σαφώς για να αναδειχτεί σε μια φίρμα εξειδικευμένη στο προσιτό αυτοκίνητο.

Αλλά μήπως ακόμη κι αυτό αποτελεί ένα πρόβλημα; Φυσικά, για branding δεν είναι καλό. Αλλά απ’ ό,τι φαίνεται, η Renault αναλαμβάνει την ευθύνη και δεν προσπαθεί να φλερτάρει με το «premium». Προτιμά να παίξει το χαρτί της δημοφιλούς εταιρείας και να είναι παρούσα στις αναδυόμενες αγορές με τα κατάλληλα κατά τόπο προϊόντα.

Αν και το χαμηλό κόστος δεν βγάζει προϊόντα από αυτά που θα ονομάζαμε «σικ», είναι ωστόσο πολύ κερδοφόρο. Ειδικά μάλιστα όταν τα φτηνά αυτά μοντέλα της Renault είναι παγκόσμια και διατίθενται σε διαφορετικές ηπείρους. Σχεδιασμένο και εξελιγμένο αρχικά για την Ινδία, το Kwid έκανε το ντεμπούτο του στη Βραζιλία, με 67.000 μονάδες να πωλούνται εκεί το 2018. Το ίδιο θα συμβεί και με το Triber.

Πρόκειται για ένα μίνι MPV, με μήκος κάτω από τα τέσσερα μέτρα, που είναι ικανό να φιλοξενήσει επτά επιβάτες! Μια συνταγή που αν μη τι άλλο ακούγεται και είναι εντυπωσιακή. Προφανώς και αναγκαστικά, το Triber για να το πετύχει λανσαρίστηκε σε ένα σχήμα που μοιάζει με ντουλάπα με τέσσερις ρόδες. Και με ύψος 1,66 m που είναι σημαντικά μεγάλο για το μήκος του αυτοκινήτου. Η Renault κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να ομορφύνει το σχέδιο. Όπως για παράδειγμα με τα φώτα που εισβάλλουν στην πόρτα του χώρου αποσκευών ή το μικρό «σπάσιμο» στην πλευρική γυάλινη επιφάνεια μεταξύ της πίσω πόρτας και της πίσω κολόνας. Επιπλέον, το Triber υιοθετεί μια καροσερί που το φέρνει στα χωράφια των μικρών SUV.

Ακόμα πιο φροντισμένα είναι τα πράγματα στο εσωτερικό, όπου το ταμπλό δεν μετακόμισε αυτούσιο από το Kwid. Η παρουσίασή του είναι πιο καθαρή, με μια λωρίδα αλουμινένιου χρώματος που ενσωματώνει τους αεραγωγούς, την οθόνη αφής των 8” που είναι προσανατολισμένη προς τον οδηγό και τα ψηφιακά όργανα. Ο εξοπλισμός με τη σειρά του κάθε άλλο παρά παλιομοδίτικος είναι, με κάμερα οπισθοπορείας, keyless entry και εκκίνηση μοτέρ χωρίς κλειδί, και συνδεσιμότητα τόσο με Apple Car Play όσο και Android Auto.

Το Triber, ον άξιος εκπρόσωπος του μότο «voitures à vivre» της Renault, δίνει την έμφαση στους χώρους και στη χρηστικότητα. Υπόσχεται το μεγαλύτερο χώρο για τα πόδια στην κατηγορία του και για τις τρεις σειρές καθισμάτων. Σύμφωνα με τη Renault, ακόμα και ενήλικοι μπορούν να φιλοξενηθούν στην τρίτη σειρά! Ενώ θα δροσίζονται χάρη σε ειδικούς αεραγωγούς! Κάτω από το καπό υπάρχει ένα 3κύλινδρο 1.000άρι μοτέρ με 72 άλογα και μέγιστη ροπή 96 Nm. Να κάτι για το οποίο δεν τολμάμε καν να σκεφτούμε πώς θα είναι στην οδήγηση με επτά ενηλίκους στην καμπίνα…
 
Το Triber αποτέλεσε για το τμήμα σχεδιασμού της Renault μια σπουδή για την Ινδία, όπου τα μισά νοικοκυριά έχουν περισσότερα από πέντε μέλη. Σύμφωνα με τη γαλλική φίρμα, το μοντέλο αποτελεί μια άνευ προηγουμένου πρόταση στην αγορά αυτή, ενώ υποσχέθηκε μια σφόδρα ανταγωνιστική τιμή. Ο Ρόμβος όμως ήδη σκέφτεται τη δυνατότητα λανσαρίσματος και σε άλλες αγορές. Όπως και το Kwid, το Triber πιθανότατα δεν θα αργήσει να λανσαριστεί στη Λατινική Αμερική... αλλά όχι στην Ευρώπη. Όπως είπαμε, η στρατηγική για τη Γηραιά Ήπειρο είναι διαφορετική και προσαρμοσμένη στα γούστα των εδώ καταναλωτών και απέναντι στις προτάσεις του ευρωπαϊκού ανταγωνισμού.