Ο Jenson Button πουλά τη McLaren P1, μια ειδική έκδοση που κατασκευάστηκε μόνο σε ένα κομμάτι, ειδικά για αυτόν.

Τι το ιδιαίτερο έχει; Το προφανές είναι το χρώμα, το οποίο η McLaren ονομάζει Grauschwartz Grey, σε συνδυασμό με το αισθητικό πακέτο Stealth Pack και το σχεδιασμένο από τη McLaren Special Operations εσωτερικό ντυμένο με Alcantara.

Κυρίως όμως αυτό που διαφοροποιεί τη συγκεκριμένη P1 είναι ότι διαθέτει ένα ειδικό πρόγραμμα οδήγησης που ονομάζεται Track Mode 2. Είναι ένα ιδιαίτερο set up για ακόμη καλύτερη απόδοση στην πίστα, φτιαγμένο από την MSO. Είναι το μοναδικό αυτοκίνητο που έχει το Race Mode καλιμπραρισμένο για κυκλοφορία στο δρόμο, σχεδιασμένο στα μέτρα παγκόσμιου πρωταθλητή Formula 1.

Ο Button λέει ότι είναι μια δύσκολη απόφαση, ότι το κάνει με βαριά καρδιά. «Ζω στην Αμερική και έχω πολύ σπάνια την ευκαιρία να την οδηγώ. Την πουλάω για να τη χαρεί κάποιος άλλος», πόσταρε στο Instagram ο πρωταθλητής F1 του 2009. Η τελευταία φορά που την οδήγησε ήταν πριν μερικές εβδομάδες στο Silverstone, πριν τον αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Αντοχής.

Η ιστορία του Button με τα αυτοκίνητα δρόμου έχει αρκετό ενδιαφέρον. Το πρώτο του ήταν ένα Opel Vectra, δίλιτρο με 8βάλβιδο καπάκι. Γιατί το 16βάλβιδο είχε πολύ ακριβά ασφάλιστρα. «Το αγόρασα £2.000, με κάποια χρήματα που είχα βγάλει από έπαθλα  αγώνων που κέρδισα στα καρτ. Χρειάστηκε να το κάνω κάπως πιο… νεανικό, δηλαδή έβαλε δυνατό ηχοσύστημα και χαμηλά ελατήρια. Είχε αρχίσει να γίνεται κάπως συμπαθητικό όταν τελικά μου τελείωσαν τα λεφτά» θυμάται ο Button.

Σε ηλικία 19 ετών, μόλις υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο με τη Williams το 2000, αγόρασε αμέσως μια Ferrari F355. «Ήμουν πολύ μικρός και δεν με κάλυπτε η ασφάλιση του dealer για να κάνω ένα test drive, οπότε με πήγε μια βόλτα ο πωλητής», λέει ο Button, μιλώντας για τη στιγμή που απέκτησε την πρώτη του Ferrari. Η πρώτη του όμως δεν είναι αυτή που τον στιγμάτισε. «Είχα τρεις αφίσες στο εφηβικό μου δωμάτιο: την Pamela Anderson, τον Bart Simpson και μια F40» θυμάται γελώντας. «Μετανιώνω γιατί όταν πήρα την F355, μια F40 ήταν λίγο πιο δίπλα, μέσα στην έκθεση. Δεν ήταν πολύ ακριβότερη και θα ήταν πολύ καλύτερη επένδυση. Τέλος πάντων… Αγόρασα μια F40 τελικά, έστω μερικά χρόνια αργότερα. Τι αυτοκίνητο… Όπως και να οδηγείς, είσαι συνέχεια στο όριο».

Για ένα μεγάλο διάστημα, τον είχε απορροφήσει τόσο πολύ η Formula 1 που δεν έβρισκε κανένα ενδιαφέρον στα αυτοκίνητα δρόμου. Αγόρασε και πούλησε διάφορα εξωτικά μοντέλα περιορισμένης παραγωγής, ως επενδύσεις. Τον είχε πιάσει επίσης και μια… τσιγγουνιά. «Κάποια στιγμή, στο απόγειο της ματαιοδοξίας μου, αγόρασα μια Veyron. Και μετά ένιωθα άσχημα. Ήταν υπερβολικά ακριβή. Μια ζημιά στον τροχό, στο λάστιχο, κόστισε £5.000. Πως είναι δυνατόν να απολαύσεις ένα αυτοκίνητο όταν το παραμικρό μπορεί να σου κοστίσει τόσο πολύ;», αναρωτιέται.

Με την Veyron έζησε το μεγαλύτερο ρεζιλίκι της ζωής του: «Ήμουν στο Kensington, στο Λονδίνο. Είχε κίνηση, αλλά αισθανόμουν το κέντρο του κόσμου μέσα στην καινούρια Bugatti μου. Μέχρι που βάζω 1η και… Διαλύθηκε το σασμάν. Χρειάστηκε να κατέβω κάτω και να τη σπρώχνω στην άκρη του δρόμου μόνος μου. Ακόμη και ο τροχονόμος αρνήθηκε να βοηθήσει».

Ένα άλλο απίθανο αυτοκίνητο που πέρασε από τα χέρια του ήταν η Ferrari Enzo. Αλλά ούτε αυτή του έκλεψε την καρδιά. Την κράτησε μόλις για δύο εβδομάδες. Πιο ώριμος πλέον, προς το τέλος της καριέρας του, αγόρασε τη McLaren P1. Ένα αυτοκίνητο που έχει δηλώσει ότι λατρεύει για την απαιτητική του συμπεριφορά στο όριο. Γενικά έγινε πιο μετρημένος με τις αγοραπωλησίες αυτοκινήτων: «Δεν έχει σημασία πόσα χρήματα έχεις στο λογαριασμό σου, πάντα στο τέλος του μήνα ρωτάς τον εαυτό σου “μα πως διάολο τα ξόδεψα όλα αυτά;”»

Και μετά, ρίχνει τη βόμβα: «Θα φανεί παράξενο, σίγουρα, αλλά ένα από τα αγαπημένα μου είναι ένα βαν Volkswagen Camper (αλλιώς VW Type 2 ή Microbus). Ξόδεψα πολύ χρόνο στην αποκατάσταση. Αλλά κατάλαβα ότι απολαμβάνεις περισσότερο αυτοκίνητα που μπορείς να χρησιμοποιείς χωρίς να αγχώνεσαι για τα έξοδα και για την απώλεια της αξίας τους κάθε χιλιόμετρο που προστίθεται στο οδόμετρο». Τώρα ακούγεται κάπως μίζερος, ή κάνω λάθος;

Ο Button παραδέχεται ότι παρασύρεται όταν βγαίνει για ψώνια. Δεν μιλάμε για μαναβική, αλλά για αυτοκίνητα; «Είχα πάει σε μια δημοπρασία, ήθελα να πάρω κάτι πολύ αμερικάνικο όταν εγκαταστάθηκα στο Los Angeles. Είχα εστιάσει σε ένα αυτοκίνητο, και τελικά έφυγα από εκεί με τρία. Ήταν όμως προσιτά και ελκυστικά: Ένα Trans-Am, μια Chevrolet Bel Air με μοτέρ Corvette LS7 500 άλογα και ένα Chevrolet Pick Up 3100».