Η Toyota εξειδικεύεται στην υβριδική τεχνολογία. Για την ακρίβεια, το know how που διαθέτουν οι Ιάπωνες στο συγκεκριμένο τομέα δεν το έχει κανένας ανταγωνιστής τους. Κρούουν λοιπόν για πολλοστή φορά τον κώδωνα του κινδύνου στην αυτοκινητοβιομηχανία, εξηγώντας με παραδείγματα γιατί τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα δεν είναι πανάκεια. 

Η Toyota, σε αντίθεση με το σύνολο των κατασκευαστών, ακολουθεί μια διαφορετική στρατηγική στον τομέα της ηλεκτροκίνησης. Δεν την έχει πιάσει η φρενίτιδα που έχει καταλάβει σύσσωμη την αυτοκινητοβιομηχανία, επιμένοντας ουσιαστικά στις υβριδικές προτάσεις. Επενδύει ωστόσο και στο υδρογόνο αλλά και στην ηλεκτροκίνηση. 

Μάλιστα, πρόσφατα παρουσίασε και το χρονοδιάγραμμα του ηλεκτρικού της πλάνου, ενώ εδώ και καιρό εξελίσσει ποικίλες ηλεκτρικές πλατφόρμες για τα μελλοντικά της μοντέλα. Όπως αποδεικνύεται όμως στην πράξη, οι Ιάπωνες δεν πιστεύουν στην ηλεκτροκίνηση. Τουλάχιστον όχι τόσο πολύ όσο οι ανταγωνιστές της... 

Ο Gill Pratt, επικεφαλής του επιστημονικού τομέα στον όμιλο Toyota, από τη σάλα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός όπου βρέθηκε προ ημερών, άφησε έκπληκτο το κοινό όταν ξεκίνησε να εξηγεί τους λόγους για τους οποίους οι αυτοκινητοβιομηχανίες κάνουν λάθος ποντάροντας τα πάντα στην ηλεκτροκίνηση!

Σύμφωνα λοιπόν με όσα δήλωσε ο Pratt, οι κατασκευαστές πρέπει να προσφέρουν αυτοκίνητα με διαφορετικές πηγές ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων των υβριδικών και των αυτοκινήτων υδρογόνου και όχι αποκλειστικά με μπαταρίες.

«Ο χρόνος θα αποδείξει ότι αυτό που υποστηρίζουμε είναι το σωστό. Είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο θα υπάρξει ποικιλία στα συστήματα κίνησης των αυτοκινήτων» ανέφερε χαρακτηριστικά για να συμπληρώσει «πρέπει να ωριμάσουμε και να παρασυρόμαστε από ακραίες απόψεις. Οι φυσικοί πόροι είναι περιορισμένοι και οφείλουμε να τους εκμεταλλευτούμε σωστά εάν θέλουμε πράγματι να συνεισφέρουμε στη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα». 

Ουσιαστικά αυτό που είπε ο Gill Pratt είναι ότι τα πάντα εξαρτώνται από τη διαθεσιμότητα του λιθίου, του κοβαλτίου των ορυκτών δηλαδή που χρησιμοποιούνται για τη κατασκευή των μπαταριών. Η Toyota θεωρεί ότι είναι θέμα χρόνου ο κλάδος της αυτοκινητοβιομηχανίας να πληγεί από έλλειψη αυτών των πολύτιμων ορυκτών, από τη στιγμή που αυξάνεται συνεχώς η ζήτηση τους εξαιτίας της συνεχόμενης παραγωγής ηλεκτρικών οχημάτων.

Τι υποστηρίζει λοιπόν ο Pratt και κατ’ επέκταση η Toyota; Ότι οι αυτοκινητοβιομηχανίες είναι προτιμότερο να κατασκευάσουν περισσότερα υβριδικά αυτοκίνητα έναντι ηλεκτρικών, καθώς τα πρώτα διαθέτουν μικρότερες μπαταρίες που συνεπάγεται και χαμηλότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα στην παραγωγή τους. 

Αντίθετα, οι ευμεγέθεις μπαταρίες που χρησιμοποιούν τα ηλεκτρικά μοντέλα, απαιτούν τετραπλάσιες ποσότητες ορυκτών, επιβαρύνουν πολύ περισσότερο το περιβάλλον κατά την παραγωγική τους διαδικασία και εξοπλίζουν πολύ λιγότερα ηλεκτρικά μοντέλα. 

Έδωσε μάλιστα και ένα παράδειγμα ο Pratt προκειμένου να υποστηρίξει τα λεγόμενα του. Ανέφερε λοιπόν ότι «Εάν έχουμε 100 αυτοκίνητα με θερμικούς κινητήρες θα εκπέμπουν έκαστο 250 gr/km CO₂. Αν έχουμε λίθιο για να κατασκευάσουμε μια μπαταρία 100 kWh, θα μπορούσαμε να παράξουμε ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο με αυτήν την μπαταρία που θα αντικαθιστούσε ουσιαστικά το ένα από τα 100 αυτοκίνητα που έχουμε με κινητήρα εσωτερική καύσης. 

Ο μέσος όρος όμως των εκπομπών CO₂ θα μειωνόταν κατά 1,5 gr/km μόλις στα 248,5 gr/km. Αν όμως μοιράζαμε αυτές τις 100 kWh της μπαταρίας σε 90 υβριδικά μοντέλα, τότε οι μέσες εκπομπές CO2 θα μειώνονταν στα 205 gr/km.

Ο Pratt σχολίασε επίσης το γεγονός πως η μάχη που μαίνεται από τους κατασκευαστές για την απόκτηση μεγαλύτερων ποσοτήτων λιθίου θα οδηγήσει σε αύξηση των τιμών, κάτι που αναπόφευκτα θα περάσει και στον καταναλωτή. Υποστήριξε δε, ότι με βάση τις τωρινές ανάγκες μόνο το 1/3 της παγκόσμιας ζήτησης για λίθιο μπορεί να καλυφθεί έως το 2040, που σημαίνει ότι εγκυμονεί ο κίνδυνος πολλές αυτοκινητοβιομηχανίες να μείνουν ξεκρέμαστες από πρώτες ύλες... 

Απευθυνόμενος στο κοινό έκλεισε την τοποθέτηση του με ένα ερώτημα: «Ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων χρειάζεται κατά μέσο όρο τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί, ενώ ένα ορυχείο εξόρυξης ορυκτών για μπαταρίες απαιτεί περίπου 16 χρόνια για να αρχίσει να παράγει πρώτες ύλες. Ποιο πιστεύετε ότι είναι πιο επιβλαβές από τα δυο για το περιβάλλον;».