Η παραπομπή στην πραγματικότητα του COVID-19 είναι, νομίζουμε, περισσότερο από προφανής. Παρόλα αυτά, εδώ δεν θα ασχοληθούμε με αρνητές, επικριτές ή εύλογα διστακτικούς έναντι των εμβολίων αλλά με αυτούς των ζωνών ασφαλείας. Το συγκεκριμένο video μας έρχεται από τις ΗΠΑ του 1984, εύκολα όμως θα μπορούσε να έχει γυριστεί στους δρόμους της Αθήνας, την αντίστοιχη χρονική περίοδο.

Μία μικρή, επαρχιακή περιοχή -πρακτικά χωριό- όπου έρχεται αντιμέτωπο με μία απόφαση της πολιτείας, να καταστήσει υποχρεωτική τη χρήση ζώνης στα εμπρός καθίσματα. Αρκετοί από τους κατοίκους της δεν βρίσκουν ιδιαίτερο λόγο να πειθαρχήσουν. Και πολλοί από αυτούς με χαρά μοιράζονται τις σκέψεις τους με την κάμερα του τηλεοπτικού συνεργείου. 

Ακούμε λοιπόν ένα κύριο να μας λέει πως προτιμά να κάνει το γύρο της πόλης, για να μην περάσει από κάποιο μπλόκο. Κάποιος άλλος πάλι προτιμά να κάνει το δικό του και αν τον πιάσουν, τον έπιασαν. Οι ζώνες ασφαλείας σφίγγουν και τσαλακώνουν πουκάμισα. Αναλύονται επίσης προβληματισμοί του τύπου «αν είναι να υποχρεώνουν τους οδηγούς να φοράνε ζώνη, τότε θα προτιμούν να πηγαίνουν αλλού να κουρευτούν»… 

Όλος αυτός ο ντόρος, που στις μέρες μας μοιάζει το λιγότερο γραφικός, κάποτε αποτέλεσε σοβαρό πεδίο αντιπαράθεσης. Ένα θέμα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ανάλυση από τμήματα ψυχολογίας και κοινωνιολογίας πανεπιστημίων. Από τη μία, μια Αρχή που προσπαθεί να επιβάλλει το δικό της, με γνώμονα το καλό των πολιτών και από την άλλη οι ανεξάρτητοι, ελεύθεροι άνθρωποι. Εχθές ήταν οι ζώνες ασφαλείας, σήμερα τα εμβόλια, αύριο ποιος ξέρει τι.