Ένα πράγμα στο οποίο θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι είναι ότι στο χώρο του αυτοκινήτου, όσο απειροελάχιστη και αν είναι, η κάθε τεχνολογία ενέχει την πιθανότητα μίας φαινομενικά αναίτιας πρόκλησης πυρκαγιάς. Κατά καιρούς έχουμε δει εξωτικά αυτοκίνητα να τυλίγονται στις φλόγες, όπως επίσης και συμβατικά. Αντίστοιχα, υπάρχουν περιπτώσεις ηλεκτρικών αυτοκινήτων που έγιναν στάχτη, την ώρα που φόρτιζαν. Αποτελεί αυτό ένα σοβαρό λόγο για να απαρνηθούμε τα EV;

Από μόνη της, μια τέτοια είδηση αποτελεί καλό λόγο μόνο για δημοσιότητα. Ένα σύγχρονο ηλεκτρικό αυτοκίνητο βασίζεται σε τεχνολογία σαφώς πιο νέα και λιγότερο δοκιμασμένη από αυτή των κινητήρων εσωτερικής καύσης. Μια πυρκαγιά σε αυτό είναι πιθανά πολύπλοκη, ενώ συχνά συνοδεύεται από ένα εξαιρετικά τοξικό σύννεφο αερίων, ένα χαρακτηριστικό συριγμό, πίδακες και ίσως εκρήξεις. Αντίστοιχα το να τη σβήσεις είναι σχεδόν αδύνατο. Ακόμα και αν το καταφέρεις, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος πως δεν θα ξεσπάσει εκ νέου, μετά από ώρες ή ακόμα και ημέρες. 

Ο μεγάλος προβληματισμός πέφτει, προφανώς, στην πυροσβεστική υπηρεσία που θα κληθεί να αναλάβει δράση σε αντίστοιχη περίπτωση. Τα διάφορα σώματα ανά την Ευρώπη αναπτύσσουν στρατηγικές για την αντιμετώπιση πυρκαγιών σε EV, καταλήγοντας σε ορισμένα ενδιαφέροντα συμπεράσματα. 

Αρχικά, υπάρχουν διαγράμματα διαθέσιμα για κάθε μοντέλο, που δείχνουν τη θέση της μπαταρίας και τον τρόπο απομόνωσής της. Οι πυροσβέστες θα πρέπει να διαθέτουν ανάλογο αναπνευστικό εξοπλισμό, αλλιώς είναι καλύτερα να μην πλησιάσουν και να το αφήσουν να καίγεται. 

Γενικά, θεωρείται χρήσιμη η ρίψη μίας μεγάλης ποσότητας νερού, καθώς αυτό θα περιορίσει τη θερμοκρασία της μπαταρίας, χωρίς απαραίτητα να σβήσει την πυρκαγιά. Η προσπάθεια ασφυξίας της φλόγας με αδρανή αέρια είναι εξίσου αναποτελεσματική, αφού πρόκειται για χημική πυρκαγιά που δεν απαιτεί οξυγόνο για τη συντήρησή της. 

Ακόμα δεν φαίνεται να υπάρχει ταύτιση όλων των απόψεων για το βέλτιστο τρόπο διαχείρισης. Το πιο αποδοτικό όμως μέτρο δείχνει να είναι η εμβύθιση του καιγόμενου αυτοκινήτου σε νερό. Για το σκοπό αυτό εξελίσσονται ειδικά, μεταφερόμενα κοντέινερ. Με την υποσημείωση πως χρησιμοποιούν πόσιμο και όχι θαλασσινό νερό, καθώς σε αυτή την περίπτωση θα υπήρχε κίνδυνος έκλυσης αερίων με χλώριο. 

Στην προκειμένη περίπτωση η Δανία έχει να παρουσιάσει ένα σχετικό σύστημα, όπου φορτηγό έρχεται με το εν λόγω κοντέινερ, σηκώνει το ηλεκτρικό όχημα -αφού πρώτα έχει περιοριστεί σε ένα βαθμό η φωτιά- και το εναποθέτει μέσα. Κατόπιν, το μεταφέρει σε ασφαλή αποθηκευτικό χώρο όπου και το αφήνει πιθανά για μερικές εβδομάδες, ώστε να εξαλειφθεί το οποιοδήποτε ρίσκο αναζωπύρωσης. 

Γενικά, ένας συσσωρευτής διατηρεί ένα επίπεδο φόρτισης, ακόμα και όταν έχει θεωρητικά αδειάσει. Έτσι, εδώ δεν υπάρχει η ίδια προσέγγιση με ένα συμβατικό όχημα, με γεμάτο ή άδειο ρεζερβουάρ καυσίμου. Επίσης, μία φωτιά σε μπαταρία μπορεί μεν να ελεγχθεί αλλά δεν μπορεί να σβήσει. 

Τώρα για τους λόγους ανάφλεξης, μία αιτία θα μπορούσε θεωρητικά να είναι κάποια σφοδρή σύγκρουση. Οι κατασκευαστές όμως δίνουν ιδιαίτερη μέριμνα στην προστασία της μονάδας της μπαταρίας, κατά την κατασκευή του πλαισίου. Μία άλλη είναι από υπερθέρμανση κατά τη φόρτιση, που και εδώ όμως όλα τα EV διαθέτουν δικλείδες ασφαλείας. Επικίνδυνα, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να είναι επίσης ελαττωματικά κελιά ή ρωγμές στο κέλυφος της ίδιας της μπαταρίας. Όλα αυτά, βέβαια, περνούν από ιδιαίτερα αυστηρούς ποιοτικούς ελέγχους, που θέτει κάθε κατασκευαστής για τα μοντέλα του.  

Το βρετανικό Autocar, σε μία προσπάθειά του να εξετάσει την επικινδυνότητα στη χρήση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων αποφάσισε να στραφεί στον Paul Christensen, καθηγητή καθαρής και εφαρμοσμένης ηλεκτροχημείας στο πανεπιστήμιο του Newcastle και παράλληλα ανώτερου συμβούλου του National Fire Chiefs Council. Ο ίδιος έχει βοηθήσει συμβουλευτικά τη Nissan στην κατασκευή του εργοστασίου συσσωρευτών της, οπότε πρόκειται για άνθρωπο με εγνωσμένη εμπειρία και άποψη.

Όπως λοιπόν ο Christensen αναφέρει, ο ίδιος θα αγόραζε ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, αύριο κιόλας. «Δεν χρειάζεται να ανησυχούμε για τα μικρά περιστατικά πυρκαγιών που αφορούν ηλεκτρικά οχήματα, αλλά πρέπει να είμαστε ενήμεροι. Ένας συσσωρευτής ιόντων λιθίου αποθηκεύει τεράστια ποσότητα ενέργειας σε πολύ μικρό χώρο. Από το 2008, η υιοθέτηση τέτοιων μπαταριών έχει ξεπεράσει την εκτίμησή μας για τους κινδύνους τους». 

Αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι να μπορούμε να αντιληφθούμε τους κινδύνους, σε μία τέτοια σπάνια περίπτωση. Και αντίστοιχα να είμαστε σε θέση να προφυλαχθούμε από αυτούς, αφήνοντας το έργο της διαχείρισης της πυρκαγιάς στους ειδικούς.