Και ξαφνικά εμφανίστηκε η Ελλάδα να διεκδικεί – τουλάχιστον έτσι ειπώθηκε – το εργοστάσιο της VW, επένδυση που ήταν προγραμματισμένη για την γείτονα, αλλά το Group «πάγωσε» λόγω του πολέμου στη Συρία.
Και ακόμη πιο ξαφνικά άρχισαν ουκ ολίγοι να πανηγυρίζουν: Ήρθε η ανάπτυξη!
Αμ δε!
Η VW και καμία VW δεν πρόκειται να φτιάξει, όχι εργοστάσιο, αλλά ούτε βιοτεχνία στην Ελλάδα.
Αν χρειάζονταν να παραθέσουμε τους λόγους για τους οποίους δεν συμμεριζόμαστε τη χαρά των αισιοδοξούντων, αρκεί να ανατρέξουμε στην ιστορία.
Εργοστάσιο «Θεοχαράκη» στο Βόλο, ΒΙΑΜΑΞ του Φωστηρόπουλου, Pirelli και λοιπά παραδείγματα, μας δείχνουν γιατί ανάλογες επενδύσεις που ξεκίνησαν με μεράκι, κόπο, ιδρώτα ναυάγησαν.
Μια αναδρομή στο παρελθόν αρκεί…

Αλλά ας πάμε και στο σήμερα.
Ας υποθέσουμε πως μια τέτοια μεγάλη επένδυση δεν θα υπόκειται στο ρευστό φορολογικό καθεστώς που ταλανίζει όποιον θέλει να επενδύσει στη χώρα μας.
Ας υποθέσουμε πως θα βρεθεί ο κατάλληλος χώρος που να είναι κοντά σε κάποιο στρατηγικό για τις εξαγωγές σημείο.
Ας υποθέσουμε επίσης πως για χάρη μιας τέτοιας μεγάλης επένδυσης, η πολιτεία θα παρέμβει και θα παρακαμφθούν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες.

Και κάπου εκεί, όπου υποτίθεται πως έχουν λυθεί όλα ή σχεδόν όλα τα προβλήματα, έρχεται ένας (ναι αρκεί ένας!) κάτοικος της περιοχής και προσφεύγει στη Δικαιοσύνη διότι το εργοστάσιο θα βλάψει την…  ωοτοκία του κιτρινοπτέρυγου κορμοράνου.
Μπορεί κάποιος από τους αισιοδοξούντες να μου πει πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να τελεσιδικήσει η  προσφυγή;  
Έχετε υπόψη σας τι ακριβώς γίνεται με τους χρόνους στην ελληνική Δικαιοσύνη;
Και σε όλο αυτό το διάστημα θα περιμένει η όποια VW με «παγωμένες» τις διαδικασίες;
Αντε γειά!

Και μην ακούσω ότι θα παρέμβει το κράτος για να επισπεύσει τις διαδικασίες γιατί τότε θα έχουμε άλλα παρατράγουδα καθώς η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη εκ του Συντάγματος…

Αναφέραμε ένα μόνο παράδειγμα για το πώς η ελληνική πραγματικότητα μπορεί να «φρενάρει» μια τέτοια επένδυση.
Μια επένδυση που εκτός όλων των άλλων απαιτεί και περιφερειακές επενδύσεις και υποδομές που δεν υπάρχουν.
Πώς θα μεταφέρονται πχ στο εργοστάσιο τα μηχανικά μέρη και λοιπά υλικά; Με το ανύπαρκτο σιδηροδρομικό δίκτυο;
Ποιες περιφερειακές εταιρείες, βιοτεχνίες κτλ θα υποστηρίζουν την παραγωγή του εργοστασίου; Αυτές που ούτε στον ύπνο μας δεν έχουμε;
Kαι αν τις φτιάξουμε με ποιο know how θα τις εμπιστευτεί μια μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία;
Θα μπορούσαμε να παραθέτουμε σελίδες επί σελίδων με ανάλογα ερωτήματα.

Παίδες συγκεντρωθείτε!
Ας αρχίσουμε από τα βασικά: Οδοντογλυφίδες φτιάχνουμε ή τις εισάγουμε;