Στο ίδιο έργο θεατές
Η λύση της επιβολής φόρων στην αυτοκίνηση φαίνεται πως και σε αυτήν την κυβέρνηση είναι η μόνη εύκολη και εφικτή
Θοδωρής Τσίκας |
Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Το 2009 είχαμε τη μείωση του ειδικού τέλους ταξινόμησης των αυτοκινήτων για να “αναθερμανθεί ένας νευραλγικός κλάδος της αγοράς” όπως έλεγε η τότε κυβέρνηση της ΝΔ με αποτέλεσμα οι τελικές τιμές να πάρουν την κατηφόρα και οι πωλήσεις την ανηφόρα.
Πού είναι το κακό θα πείτε;
Πουθενά, αν λίγο καιρό μετά και αφού οι νεοέλληνες έπεσαν στην παγίδα αγοράς αυτοκινήτων πολλών κυβικών η κυβέρνηση δεν έσπευδε να επαναφέρει τεκμήρια, κριτήρια πολυτελούς διαβίωσης και άλλα τέτοια τερτίπια.
Δεκάδες χιλιάδες καταναλωτές βρέθηκαν κυριολεκτικά εγκλωβισμένοι στα δίχτυα της εφορίας (και όχι μόνον) αφού είχαν πιστέψει ότι επιτέλους… γίναμε Ευρώπη.
Ευρώπη πιστέψαμε ότι γίναμε αρκετά χρόνια μετά το 2009, όταν επιτέλους απελευθερώθηκε και η πετρελαιοκίνηση. Εκτοξεύτηκαν και πάλι οι πωλήσεις πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων και μέσα στο “καταχείμωνο” της κρίσης η αγορά του αυτοκινήτου πήρε μια μικρή ανάσα.
Το 60%-70% των αυτοκινήτων που πουλήθηκαν την τελευταία διετία είχαν κινητήρα diesel. Λίγο η μόδα (πολλοί τα αγόρασαν χωρίς πραγματικά να τα χρειάζονται), λίγο η ανάγκη και ιδού πως η αγορά πήρε λίγο… οξυγόνο εκεί που ασφυκτιούσε.
Από την άλλη ο καταναλωτής-οδηγός είδε τις επισκέψεις του στο βενζινάδικο να γίνονται όλο και πιο οικονομικές λόγω και της πτώσης παγκοσμίως της τιμής του μαύρου χρυσού. Δεν ήταν λίγα τα πρατήρια που το χειμώνα πουλούσαν το πετρέλαιο κίνησης με τιμή κάτω και από το 1 ευρώ/λίτρο.
Και εδώ έρχεται τώρα η κυβέρνηση να σου πει πως για μια ακόμη φορά είσαι μαγάλο κορόϊδο.
Πίστεψες στην πετρελαιοκίνηση και στα όποια αγαθά της; Tώρα ήρθε η ώρα να πληρώσεις.
Εξίσωση των φόρων στο πετρέλαιο κίνησης με αυτούς της βενζίνης λοιπόν ετοιμάζει η κυβέρνηση της “πρώτης φορά Αριστεράς”, μαζί με αύξηση των φόρων στην υγραεριοκίνηση.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, οι κυβερνήσεις αλλάζουν, τα κορόϊδα, τα υποζύγια δηλαδή μένουν τα ίδια: Ο Ελληνας πολίτης!
Είναι ο ίδιος που πίστεψε τότε τον Σουφλιά που μείωνε το ειδικό τέλος ταξινόμησης, είναι ο ίδιος που επένδυσε σε ανύποπτο χρόνο τις οικονομιές μιας ζωής σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου (σσ: τι πιο σίγουρο σκέφτονταν τότε;) για να τις δουν να εξανεμίζονται με τον περίφημο κούρεμα που μας έσωσε…
Ενα αφερέγγυο κράτος που παγιδεύει σε κάθε ευκαιρία τους πολίτες του για να τους βάλει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Δεν έχει καμία σχέση ποιο κόμμα κυβερνά. Οι πρακτικές μένουν (και θα μένουν) οι ίδιες.
Από τη μια οι “μάγκες” που αποφασίζουν και από την άλλη οι μακάκες που πληρώνουν…
Τελευταία έκφανση του κράτους είναι το “φορολογώ ό,τι πετάει και ό,τι κολυμπάει” στο όνομα της κρίσης και της συμφωνίας με τους εταίρους, για να… βγουν τα νούμερα. Αυτοκίνητο, ΕΝΦΙΑ, κινητή τηλεφωνία, καύσιμα, συνδρομητική τηλεόραση, περιοδικά, εφημερίδες και ό,τι άλλο βάζει ο νους τους…
Αλλά τί με νοιάζει εμένα; Εγώ 20 ευρώ έβαζα, 20 θα βάζω.
Ετσι δεν λέει ο μέσος Έλληνας;
Γι΄αυτό και είμαστε εδώ που είμαστε…
Από το 2009 όταν η μείωση του Ειδικού Τέλους Ταξινόμησης γύρισε μπούμερανγκ σε όσους την πίστεψαν έως το 2016 που «τιμωρούνται» όσοι επένδυσαν στην πετρελαιοκίνηση δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα...