Αλλάξτε τον τρόπο φορολογίας των αυτοκινήτων για να πάρει μπρός η αγορά.

Η παραπάνω φράση-προτροπή προς την κυβέρνηση ακούγεται όλο και περισσότερο. Στελέχη της αγοράς μιλούν όχι για μειώσεις ή αυξήσεις, αλλά για την ανάγκη ενός σταθερού φορολογικού καθεστώτος που δεν θα «παγιδεύει» τους αγοραστές και θα τους επιτρέπει να προγραμματίζουν τη ζωή τους ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες.
Ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς θα είναι αυτό που θα εξαφανίσει τις όποιες στρεβλότητες της αγοράς και θα αφήσει τον καταναλωτή να κινηθεί ελεύθερο προς τις κατηγορίες και τα αυτοκίνητα που θέλει και μπορεί.

Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή, πάρα πολλοί καταναλωτές στρέφονται σε χαμηλού «φορολογικού συντελεστή» κατηγορίες, ενώ έχουν τα χρήματα (και την ανάγκη) να κινηθούν πιο ψηλά, από το φόβο των φόρων και των τεκμηρίων. Ετσι, παρατηρείται το φαινόμενο να αγοράζουν 1400άρια πχ αυτοκίνητα και να επιλέγουν επίπεδα εξοπλισμού τέτοια που εκτοξεύουν την τελική τιμή του αυτοκινήτου. Το γιατί είναι φανερό: Αν υπήρχε άλλο φορολογικό καθεστώς οι συγκεκριμένοι αγοραστές θα ανέβαιναν και μια και δύο κατηγορίες. Τώρα υπό το κράτος του φόβου και της ανασφάλειας, απλώς «επενδύουν» σε εξοπλισμό, χρήματα όμως που όταν θελήσουν να πουλήσουν το αυτοκίνητό τους μάλλον δεν θα πάρουν πίσω.

Την ίδια στιγμή, η πολιτική που θέλει τα κυβικά του κινητήρα να αποτελούν το βασικό κριτήριο του ύψους της φορολογίας είναι άλλη μια αιτία στρεβλότητας της αγοράς, αλλά και απώλειας εσόδων για τα κρατικά ταμεία.
Ποια θα μπορούσε να είναι η λύση;

Μα ο υπολογισμός των όποιων φόρων επί της τελικής τιμής που πληρώνει ο καταναλωτής.
Σαφώς πιο δίκαιο, σαφώς πιο «κοινωνικά θεμιτό» μέτρο και επί της ουσίας, αυτός που θέλει και μπορεί να αγοράσει ένα premium μοντέλο θα πληρώσει περισσότερο φόρο από εκείνον που αγοράζει ένα φθηνό, ιδίου κυβισμού, για να κάνει τη δουλειά του.
Κάπως έτσι πρέπει να υπολογίζονται και τα όποια τεκμήρια διαβίωσης, αν δεχτούμε πως πρέπει να υπάρχουν (προσωπικά πιστεύουμε πως ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα δεν έχει ανάγκη από τεκμήρια).

Με την Ελλάδα να είναι η μόνη χώρα στην ΕΕ με πάνω από 1,5 εκατ. αυτοκίνητα άνω της 15ετίας, η ανάγκη για ανανέωση του στόλου είναι παραπάνω από επιτακτική για λόγους περιβαλλοντολογικούς, ασφάλειας αλλά και οικονομίας.
Το κράτος οφείλει να δώσει γενναία κίνητρα (η απόσυρση δεν αρκεί) αντικατάστασής τους, αλλά παράλληλα και όταν το κάνει αυτό, να θεσπίσει αντικίνητρα για την κυκλοφορία τους.

Η συντήρηση των αυτοκινήτων αυτών είναι στις περισσότερες πλημμελής, κοστοβόρα (αν γίνει σωστά) για τον ιδιοκτήτη τους, ενώ σε κάθε περίπτωση οι επιπτώσεις στο περιβάλλον είναι μεγάλες.

Σε κάθε περίπτωση η νέα ελληνική κυβέρνηση πρέπει να επανεξετάσει ΤΩΡΑ τα ισχύοντα στο χώρο του αυτοκινήτου και να διορθώσει ό,τι πιο στρεβλό. Στο κάτω-κάτω της γραφής έσοδα θα αποκομίσει...