Οι δημοσιογράφοι (και δη αυτοί της TV) είναι μονίμως στο στόχαστρο ως «κοράκια», ως αυτοί που μόλις μυριστούν αίμα ορμούν για να εξασφαλίσουν θεαματικότητα.

Ειδικά σε ό,τι αφορά στο μηχανοκίνητο αθλητισμό, η τηλεόραση αποφασίζει να δείξει πλάνα από έναν αγώνα, μόνον όταν αυτός έχει κάποιο σοβαρό (ή θεαματικό) ατύχημα και βέβαια αφιερώνει χρόνο όταν το πλάνο... κοκκινίζει από αίμα. Κακά τα ψέματα (που λέει και ένας φίλος μου), έτσι είναι.

Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Mα διότι πρώτον ακούστηκε (και γράφηκε) έντονη κριτική για τη δημοσιοποίηση πρώτα από τα sites (και του drive.gr συμπεριλαμβανομένου) και στη συνέχεια από την τηλεόραση, του ερασιτεχνικού βίντεο από το τρομακτικό ατύχημα του Jules Bianchi στη Σουζούκα της Ιαπωνίας. Και λέμε ερασιτεχνικού, διότι η FIA, υπακούοντας στην πάγια τακτική της, δεν έδωσε στη δημοσιότητα επίσημο βίντεο από το συμβάν.

Και εδώ γεννάται το ερώτημα: Έπρεπε να δημοσιευτεί το (ερασιτεχνικό) βίντεο ή όχι; Θα μου επιτρέψετε να το... γυρίσω στον ενικό, διότι την άποψή μου θα καταθέσω και θα μείνω ανοικτός σε κάθε (καλοπροαίρετη) κριτική. Πιστεύω πως η απάντηση είναι «ναι». Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά ας τους δούμε τους πλέον σημαντικούς.

Πρώτα από όλα, αν και η εικόνα είναι πολύ σοκαριστική, δεν φαίνεται πουθενά ο οδηγός, δεν δείχνει πουθενά αίμα, δεν προσβάλλει ούτε κατά διάνοια τον άτυχο πιλότο της Marussia. Θα έλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη «όχι», αν συνέτρεχε ένας από τους παραπάνω λόγους.

Δεύτερον απεικονίζει με κάθε λεπτομέρεια τις συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη τη στιγμή στην πίστα και μάλιστα, η δημοσιοποίησή του διεθνώς, έγινε η αιτία να ανοίξει η συζήτηση για το εάν και κατά πόσο ο κριτής με την πράσινη σημαία έπρεπε ή όχι να βρίσκεται σε εκείνο το σημείο. Επί του τελευταίου, η τοποθέτηση του Alain Prost με καλύπτει (προσωπικά πάντα μιλώ) απόλυτα: Είπε πως «δεν συνιστώ σε κανένα να δει το βίντεο, αλλά δεν μπορώ να παραγνωρίσω πως είναι το μόνο που μας δείχνει ακριβώς πώς συνέβη το ατύχημα και τι έκαναν εκείνη την ώρα οι κριτές».

Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ψάχνει, να βρίσκει, να δημοσιεύει, να εκφράζει άποψη (αν αυτή δεν είναι μπούρδα), να αναζητά τις απόψεις ειδικών και να τις θέτει υπό την κρίση των αναγνωστών του. Όταν όλα αυτά δεν προσβάλλουν και δεν θίγουν και στην προκειμένη περίπτωση δεν παραβιάζουν κάποιους κανόνες ηθικής που αφορούν σε ένα βαριά τραυματία αθλητή, τότε δεν τίθεται θέμα μη δημοσιοποίησης.
Δεν θα ντυθούμε νοσοκόμες για να μπούμε στο δωμάτιο του Schumacher (όπως κάποιοι επιχείρησαν), αλλά δεν θα «θάψουμε» και ένα βίντεο από ένα ατύχημα όπως αυτό του Bianchi, το οποίο δεν δείχνει τον άτυχο οδηγό.

Επί της ουσίας τώρα, δεν θα μπούμε στη λογική να αναλύσουμε τα αίτια του ατυχήματος, πόσω μάλλον να καταλογίσουμε ευθύνες. Είναι το λιγότερο γελοίο, ανεύθυνο και αντιεπαγγελματικό όταν ένα τέτοιο συμβάν ερευνάται από ειδικούς να πετάγεται σαν πορδή ο κάθε κάτοχος πληκτρολογίου ή μικροφώνου και να εκφράζει άποψη. Μένουμε μόνον στην ευχή ο Bianchi να ξεπεράσει γρήγορα και ανώδυνα την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που βιώνει και βέβαια να μην ξαναδούμε ανάλογα περιστατικά στις πίστες.

Υ.Γ. H ΟΜΑΕ δημοσίευσε μια επιστολή/άποψη/θέση, μέσω της οποίας εκφράζει τους λόγους για τους οποίους η ΕΛΠΑ δεν μπορεί να διοργανώσει το Ράλι Ακρόπολις. Σεβαστό!
Προσωπικά, θα περίμενα όμως από την ΟΜΑΕ, πέραν της ανάλυσης των χρεών και των οικονομικών στοιχείων της ΕΛΠΑ (λίγο πολύ το χάλι της γνωστό σε όλους), να είχε το τσαγανό να μας εξηγήσει ποιοι είναι οι πτωματοφάγοι κύκλοι (sic) -By the way, ελληνικά πού διάολο μάθατε, μωρέ;;;- που θέλουν να κάνουν κακό στο Ακρόπολις.

Κατονομάστε τους! Αλλιώς αφήστε τους γρίφους.  Διότι πετώντας λάσπη στον ανεμιστήρα γίνεστε ίδιοι (ίσως και χειρότεροι) με αυτούς που κατηγορείτε.