Ένα άρθρο που δημοσίευσε τον περασμένο μήνα η Deutsche Welle επανέφερε στο προσκήνιο έναν προβληματισμό που υπέβοσκε στους κόλπους των ασφαλιστικών εταιρειών.

Mε τις αυτοκινητοβιομηχανίες να επενδύουν πολλά δις στην εξέλιξη της συγκεκριμένης τεχνολογίας (το «αύριο» της αυτοκίνησης όπως το ονομάζουν), αναδεικνύεται ένα τεράστιο νομοθετικό κενό σε ό,τι έχει να κάνει με την ασφάλιση των συγκεκριμένων οχημάτων.

Ειδικά μάλιστα μετά τα πρώτα ατυχήματα στις ΗΠΑ που σταμάτησαν τις δοκιμές της Uber, τo κενό φαντάζει ακόμη πιο μεγάλο.

Ποιος θα πληρώσει τις ζημιές από ένα ατύχημα με αυτόνομο αυτοκίνητο;

Μετά τις πρώτες δοκιμές της τεχνολογίας αυτόνομης οδήγησης ο αρχικός ενθουσιασμός για τις θεωρητικές δυνατότητες δείχνει να έχει εξανεμιστεί. Πολλές φορές φάνηκε πόσο δυσλειτουργική είναι ακόμη η νέα τεχνολογία. Επίσης δεν έχουν απαντηθεί πολλά ερωτήματα ηθικής φύσης. Τι θα συνέβαινε, για παράδειγμα, εάν ένα όχημα με τεχνολογία αυτόνομης οδήγησης προκαλούσε θανατηφόρο δυστύχημα;

Οι ασφαλιστικές εταιρείες μέχρι σήμερα ασφαλίζουν φυσικά πρόσωπα και όχι τεχνολογίες. Είναι πολύ πιο εύκολο το δικαστήριο να καταλογίσει ευθύνη ή να αθωώσει έναν οδηγό. Τι γίνεται όμως αν στο όχημα δεν υπάρχει οδηγός; Ποιος θα καθίσει στο εδώλιο; Ο κατασκευαστής του αυτοκινήτου, ο προμηθευτής των  ηλεκτρονικών, το κράτος που δεν φρόντισε να υπάρχει η κατάλληλη σήμανση στο δρόμο που θα «καθοδηγεί» το αυτόνομο όχημα, ή όλοι μαζί;

Σε ένα όχημα με υψηλό βαθμό αυτοματοποίησης οι αρμοδιότητες του οδηγού δεν είναι σαφώς προσδιορισμένες, επισημαίνει ο Μαρκ Φόλρατ, μηχανικός-ψυχολόγος στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μπράουνσβαϊγκ. «Ξέρει ο άνθρωπος τι κάνει το αυτοκίνητο και τι πρέπει να κάνει ο ίδιος; Μπορεί να κάνει όσα θα πρέπει να κάνει ή είναι πέρα των δυνατοτήτων του;» διερωτάται ο γερμανός ειδικός.

Tην ίδια στιγμή, και πάντα με βάση το ισχύον καθεστώς, οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν δικαιούνται -και δεν υποχρεούνται κιόλας-  να ασφαλίσουν ένα πράγμα που κινείται μόνο του, αφού όπως τονίζουν ευρωπαίοι ειδικοί δεν υπάρχει το νομικό υπόβαθρο που θα τις καλύπτει. Επιπλέον, ακόμη και αν αυτό δημιουργηθεί, θα θελήσουμε ειδικά εκπαιδευμένους δικαστές γνώστες των τεχνολογιών, αν μια υπόθεση φτάσει στο ακροατήριο. Ειδικά το τελευταίο φαντάζει μάλλον απίθανο.

Παράλληλα, όπως τονίζουν σε άλλο σημείο οι γνωρίζοντες τη νομολογία, ειδικά σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, αν το δικαστήριο εκδικάσει αποζημίωση για ελλιπείς ή μη ασφαλείς τεχνολογίες, αυτές θα μπορούσαν να φτάσουν σε τέτοιο ύψος που να πτωχεύσουν εταιρείες.

Πρόκειται για ένα τεράστιο πρόβλημα που θα το βρούμε σύντομα μπροστά μας. Πολύ πιο σύντομα από όσο φανταζόμαστε…